Скласти замалёуку пра апавяданне леса

У мяне, каля вокна стаіць дрэва -- бяроза. Яна вельмі прыгожая, и вяликая, з вялікімі галяніма. Дрэва патанае ў галінах. Асабліва гэта відаць летам і вясной. Яно ўсё зялёнае, і вельмі цяжка ўбачыць галіны.
Дрэва гэта старое, але, яно расце амаль са мною разам. Я помятаю яго з маленства, калі дрэва таксама было эшчэ маленькім. Кара яго ужо
парэпалася і абламаўся. Але яно ўсё ройна прыгожае.
Зараз, бяроза дастае да маіх вокан. Я заўсюды назіраю за ёй. Дрэву было вельмі цяжка перажываць першыя зімы, але зараз яно вялікае. Убачыв яго, можна сказаць, што яно перажыло шмат цяжкасцяў.
У зімку дрэва ўся пакрываецца снега. Гэта таксама прыгожа бачыць. Восенью, яно ўсё пакрыта разнакаляровымі лісцямі. Гэта вельмі прыгожа! Асабліва, калі яны зрываюцца з сваіх галін і плаўна падаюць ўніз.
Я люблю гэта дрэва. Я люблю назіраць за ім.

Аднойчы я ишоу да хаты и убачыу што гняздо синички ляжала на зямле. Я тиха падыйшоу да яго и убачыу пценьчыка синицы. Я пагладеу у верх але там не кога не было. Я вырашыу узяць гназдо да хаты. Я узяу гняздо с пценьчыкам и панёс. Кали прынёс яго да хаты я плажыу зназдо с птеньчыкам на стол и уключый настольную лампу каб яму не было холадна. Кали мая мама прыйшла да хаты яна была рада бачыть госця. Потым мы вырайшыли назвать яго и назвали Петя ((:) )). Ён падрастау и ужо лятау па хаце. Наступала восень и Пети як и другим пцицам трэба было адлятаць у цёплыя краи. Я узяу яго у руки, выйшау на двор, папрашчауся з им, и выпустиу. Я быу увераны што Петя прыляциць наведаць яго.