У садзе на дарожцы скакалі маладыя Верабейкі.А стары верабей сеў высока на галінцы дрэва і пільна глядзіць, ці не пакажацца дзе драпежная птушка.Ляціць па задворках ястраб-разбойнік. Ён люты вораг дробнай птушкі. Ляціць ястраб ціха, без шуму.Але стары верабей заўважыў злыдня і сочыць за ім.Ястраб бліжэй і бліжэй.Адгукаліся гучна і трывожна верабей, і ўсё воробьята разам схаваліся ў кусты.Ўсё сціхла.Толькі верабей-гадзінны сядзіць на галінцы. Не варушыцца, вачэй з ястраба ня спускае.Заўважыў ястраб старога вераб'я, узмахнуў крыламі, расправіў кіпцюры і стралой спусціўся ўніз.А верабей каменем упаў у кусты.Ястраб ні з чым і застаўся.Азіраецца ён вакол. Зло ўзяло драпежніка. Агнём гараць яго жоўтыя вочы.Страпянуўся разбойнік і паляцеў далей. Зноў сеў верабей на той жа галінцы. Сядзіць і весела цвіркалі.З шумам высыпалі з кустоў воробьята, скачуць па дарожцы
