Стыль и тип тэксту. и пытанее: як вы личыце ци патребны нам так я акадэмии. чаму?
якіх толькі навучальных устаноў не сустрэнеш на свеце. але сярод іх была адна – ці не адзіная і самая знакамітая на ўсю еўропу. месцілася яна ў беларускім горадзе смаргонь і называлася мядзведжай акадэміяй. “акадэмікамі” ў ёй былі, вядома ж, касалапыя мішкі з навакольных лясоў.
заснавалі мядзведжую акадэмію ў хvіі стагоддзі князі радзівілы. адбор вучняў быў строгі. іх адлучалі ад бацькоў яшчэ малымі. часта рабілі гэта ўвішныя цыганы, якія пасля станавіліся гаспадарамі вучаных мядзведзяў. вучылі артыстаў шэсць гадоў – не менш, чым у іншых вучэльнях. так што і раней, каб стаць акадэмікам, даводзілася добра папацець. а мішкам – дык у прамым сэнсе гэтага слова.
пасля таго, як іх на самым пачатку вясны адшуквалі ў вялізных сасновых лясах, што густа атулялі смаргонь, не марудзячы прыступалі да справы. дзеля гэтага будавалі спецыяльныя класы. часта гэта была прасторная хата, падлогай якой служыў чэран вялікай печы. мядзведзяў навязвалі да слупа ў цэнтры, а ў печы распальвалі агонь. заднія лапы вучняў абувалі ў лапці, абгарнуўшы папярэдне анучамі. печ награвалі да той пары, пакуль малады звер не станавіўся на заднія лапы. а калі не ўратоўвалі і лапці, ён пачынаў падтанцоўваць -- пераступаць з адной лапы на другую. настаўнік у гэты час біў у бубен альбо граў на дудцы. рытм музыкі супадаў з рытмам таптання мядзведзя. заняткі праводзіліся штодзённа. так доўжылася ад аднаго да двух месяцаў – у залежнасці ад здольнасці вучняў і настойлівасці дрэсіроўшчыка.
пасля гэтага мядзведзяў выводзілі з хаты на волю. тут іх зноў цешылі бубнам альбо дудкай. але, навучаныя клеткай-хатай, звяры не чакалі, пакуль гарачы чэран падсмаліць пяты, і пачыналі адразу танцаваць. за такую стараннасць іх частавалі пернікам
Сюжэт фільма заблытаны. Жыла – была выдатная бялявая прынцэса. Ні адзін жаніх не мог дагадзіць яе капрызам : і той нягодны, і той не падыходзіць. У аднаго прыгожага прынца яна высмеяла знешнасць і дала яму мянушку Дроздабарод .
Тады кароль – бацька раззлаваўся і пакляўся выдаць дачку за першага, хто ўвойдзе ў палац. Тады Дроздабарод пераапрануўся ў растрапаныя жабрака і прыйшоў у палац пад рогат ўсіх астатніх пакрыўджаных жаніхоў. Ён ажаніўся на прынцэсе і павёў яе ў бедную хаціну, у сваё каралеўства.
Туга прыйшлося ганарлівай прынцэсе! Бо зараз у яе не было ні слу , ні раскошных сукенак! Распешчаная прыгажуня не ўмела ні тапіць печ, ні рыхтаваць ежу. Яна нават не ведала, што на рынку ёй давядзецца плаціць грошы. Пасядзеўшы галоднай, прынцэса стала прывучацца да працы. Але яе далікатныя ручкі нічога не ўмелі і не прывыклі да грубай працы. Муж вучыў яе працаваць і цішком вытвараў розныя штук, каб жыццё не здавалася ёй лёгкай.
Прыгажуня горка шкадавала аб тым, што была такой пагардлівай і капрызнай. « Ах , калі б мне цяпер мая свабода, я стала б жонкай Дроздабарода ! » – Гаварыла яна.
Мне падабаецца, што фільм заканчваецца добра. Прынцэса стала добрай гаспадыняй, перастала капрызіць. Яна стала ветлая і дабра да простых людзей. Тады Дроздабарод адкрыў сваю таямніцу, і яны пажаніліся ў палацы. Яшчэ мне падабаецца, што гэта разумны фільм, і што ён апісвае сапраўднае вялікае каханне. А яшчэ ён вучыць шанаваць тое, што маеш.