У мяне, каля вокна стаіць дрэва -- бяроза. Яна вельмі прыгожая, и вяликая, з вялікімі галяніма. Дрэва патанае ў галінах. Асабліва гэта відаць летам і вясной. Яно ўсё зялёнае, і вельмі цяжка ўбачыць галіны. Дрэва гэта старое, але, яно расце амаль са мною разам. Я помятаю яго з маленства, калі дрэва таксама было эшчэ маленькім. Кара яго ужо парэпалася і абламаўся. Але яно ўсё ройна прыгожае. Зараз, бяроза дастае да маіх вокан. Я заўсюды назіраю за ёй. Дрэву было вельмі цяжка перажываць першыя зімы, але зараз яно вялікае. Убачыв яго, можна сказаць, што яно перажыло шмат цяжкасцяў. У зімку дрэва ўся пакрываецца снега. Гэта таксама прыгожа бачыць. Восенью, яно ўсё пакрыта разнакаляровымі лісцямі. Гэта вельмі прыгожа! Асабліва, калі яны зрываюцца з сваіх галін і плаўна падаюць ўніз. Я люблю гэта дрэва. Я люблю назіраць за ім.
Вусны апавядальны твор, у аснове якога ляжаць звязаныя з гісторыяй народа фантастычныя або апаэтызаваныя вобразы, уяўленні, падзеі. (легенда) Вуснае апавяданне пра рэальных асоб, сапраўдныя падзеі, пра населеныя пункты, мясцовасці і г. д. (паданне) Вусны расказ-успамін пра сустрэчы са звышнатуральнай сілай (як правіла, варожай). (бывальшчына) Невялікае апавяданне пра незвычайную смешную падзею, сітуацыю, рысу характару чалавека ці ўчынак, што мае дасціпную неспадзяваную камічную развязку. (анекдот) Дасціпная насмешка, высмейвае бытавыя здарэнні, смешныя рысы і якасці людзей, іх дзіўныя ўчынкі і размовы. (жарт) Бягучая моўная дзейнасць, маўленне як фактар узаемадзеяння людзей, як вербальная камунікатыўная падзея. (дыскурс) Міні-тэкст, што мае выгляд суджэння і ўтрымлівае інфармацыю ідэалагічнага характару, згорнутую мадэль для рэгулявання паводзінаў. (павер'е) Устойлівы народны выраз-афарызм, які ў завершанай, сціслай, найчасцей вобразна-паэтычнай форме і пераважна ў пераносным сэнсе, абагульняючы шматвяковы жыццёвы вопыт народа, выказвае катэгарычнае меркаванне пра тыя або іншыя гаспадарчыя, сацыяльна-гістарычныя і бытавыя з’явы, характарызуе і ацэньвае іх, павучае і дае практычныя парады. (прыказка) Iншасказальны твор малой формы, у аснове якога ляжыць мастацкае параўнанне разнастайных з’яў і прадметаў рэчаіснасці пры іх падабенстве. (загадка) Вербальнае заклінанне, рыфмаваны альбо рытмічны паэтычны твор формульнага тыпу, спалучаны, як правіла, з актыўным дзеяннем з боку асобы. (прыгавор)
Дрэва гэта старое, але, яно расце амаль са мною разам. Я помятаю яго з маленства, калі дрэва таксама было эшчэ маленькім. Кара яго ужо
парэпалася і абламаўся. Але яно ўсё ройна прыгожае.
Зараз, бяроза дастае да маіх вокан. Я заўсюды назіраю за ёй. Дрэву было вельмі цяжка перажываць першыя зімы, але зараз яно вялікае. Убачыв яго, можна сказаць, што яно перажыло шмат цяжкасцяў.
У зімку дрэва ўся пакрываецца снега. Гэта таксама прыгожа бачыць. Восенью, яно ўсё пакрыта разнакаляровымі лісцямі. Гэта вельмі прыгожа! Асабліва, калі яны зрываюцца з сваіх галін і плаўна падаюць ўніз.
Я люблю гэта дрэва. Я люблю назіраць за ім.
Вуснае апавяданне пра рэальных асоб, сапраўдныя падзеі, пра населеныя пункты, мясцовасці і г. д. (паданне)
Вусны расказ-успамін пра сустрэчы са звышнатуральнай сілай (як правіла, варожай). (бывальшчына)
Невялікае апавяданне пра незвычайную смешную падзею, сітуацыю, рысу характару чалавека ці ўчынак, што мае дасціпную неспадзяваную камічную развязку. (анекдот)
Дасціпная насмешка, высмейвае бытавыя здарэнні, смешныя рысы і якасці людзей, іх дзіўныя ўчынкі і размовы. (жарт)
Бягучая моўная дзейнасць, маўленне як фактар узаемадзеяння людзей, як вербальная камунікатыўная падзея. (дыскурс)
Міні-тэкст, што мае выгляд суджэння і ўтрымлівае інфармацыю ідэалагічнага характару, згорнутую мадэль для рэгулявання паводзінаў. (павер'е)
Устойлівы народны выраз-афарызм, які ў завершанай, сціслай, найчасцей вобразна-паэтычнай форме і пераважна ў пераносным сэнсе, абагульняючы шматвяковы жыццёвы вопыт народа, выказвае катэгарычнае меркаванне пра тыя або іншыя гаспадарчыя, сацыяльна-гістарычныя і бытавыя з’явы, характарызуе і ацэньвае іх, павучае і дае практычныя парады. (прыказка)
Iншасказальны твор малой формы, у аснове якога ляжыць мастацкае параўнанне разнастайных з’яў і прадметаў рэчаіснасці пры іх падабенстве. (загадка)
Вербальнае заклінанне, рыфмаваны альбо рытмічны паэтычны твор формульнага тыпу, спалучаны, як правіла, з актыўным дзеяннем з боку асобы. (прыгавор)