.У.Караткевіч. “Лебядзіны скіт”:
Старажытная назва шлема (5 літар)
; Так называецца ў творы невялікая пабудова ў глухой мясцовасці для манахаў-пустэльнікаў, аддаленая ад чалавечага паселішча (4 літары)
; Так называецца ў “Лебядзіным скіце” памяшканне за ганкам; калідор (7)
; Доўгая вяроўка з рухомай пятлёй на канцы для лоўлі коней і іншай жывёлы (5)
; Частка збруі, якая надзяваецца каню на галаву (6)
; Рэшткі разбуранага збудавання, паселішча (5)
; Балотная расліна сямейства асаковых, другая назва – сітнік (6)
; Мера вагі (160 кг) (8)
; Мера вагі (1920 кг) (4)
; Кіраўнік 10-тысячнага войска (6)
; Дружыннік, воін уласнай аховы хана (5)
; Пчаляр ((7)
.

Вясна ідзе!Нарэшце прыкметы вясны сталі адчувальнымі: сярод «рваных» шэрых воблакоў праблісквае сіняе неба. Снег таксама шэры і цяжкі, але ўжо зусім бездапаможны. Часцей з’яўляецца сонца, і яго цёплыя промні саграваюць настылую зямлю. Птушкі, якія перажылі доўгую зіму, сталі больш гаманлівыя…Людзі таксама, здаецца, прачынаюцца ад зімы. Жанчыны спяшаюцца расквеціць сваё а­дзенне больш яркімі краскамі, а мужчыны пачынаюць заўважаць такую прыгажосць.
Ніколі не задумваліся: чаму менавіта вясной чалавек так прагне аднаўлення? Псіхолагі кажуц­ь, што ў гэту пару людзі больш эмацыянальныя. Нажаль, вясной можа здарыцца і дыпрэсія. Спецыялісты не могуць адказаць, адкуль яна бярэцца, і лічаць, што гэта залежыць ад асаблівасцей успрымання канкрэтнага чалавека. Але ўсё ж маюцца некаторыя агульныя парады. Вясной выбірайце для адзення яркія і цёплыя краскі. Часцей ужывайце ў ежу клюкву, кіслую капусту, сушаную садавіну і арэхі. А калі бываеце ў лесе, зрабіце «абдымкі з дрэвам». Станьце спіной або тварам да расліны, абдыміце яе і абмяняйцеся энергіяй да наступлення адчування лёгкасці і напоўненасці ў целе. Часцей пасылайце погляд у сіняе неба — карысна для вачэй. І, нарэшце, успрымайце падзеі і наваколле па-філасофску: каб дайсці да мэты трэба ісці!
И еслi это русский , то вряд ли , вы напишете на 5 , пишется кОнтрольный диктант ;)

Драма "раскіданае гняздо" напісана я. купалам у 1913 г. на аснове фактаў з сям'і дзеда ануфрыя, у якога князь радзівіл адабраў зямлю і хату. асэнсоўваючы сямейную трагедыю як агульнанародную, я. купала паказаў у творы цяжкі шлях беларускага сялянства ў пошуках страчанай бацькаўшчыны, зямлі і волі. галоўны герой драмы — сымон, старэйшы сын зяблікаў. гэта свабодалюбівы, непакорны, моцны духам чалавек. ён здольны абараніць сваю чалавечую годнасць, заступіцца за іншых. "свайго ў крыўду не папушчу, хоць бы там свет дагары нагамі перакуліўся", — гаворыць ён. зоська і незнаёмы параўноўваюць яго з вольнай птушкай, магутным арлом: "птушкаю-арлом быць бы табе і лётаць па паднябессі, як лётае вецер гэты вольны! ". вобраз сымона пададзены ў развіцці. спачатку ён, як і яго бацька, спадзяецца на справядлівасць суда і законаў. упэўнены ў сваёй праваце, ён, калі дваровыя людзі заворваюць пасевы, з сякераю ў руках бароніць сваю зямлю. як чалавек рашучы, настойлівы і ўпарты, сымон хоча дабіцца праўды ўласнымі сіламі. на бацькавай магіле ён дае клятву "жывым не сысці з гэтага месца, з гэтага разграбленага хай б'юць, рэжуць, катуюць". на прапанову маці скарыцца, пайсці да паніча на службу сымон рашуча адказвае: " гэта, мамачка, значыць: прадаць, утапіць сябе, цябе, нас усіх у няволю ім на векі вечныя — запрасіцца ў вечнае рабства, з якога выхаду ніколі не знойдзем ні мы, ні тыя, што пасля нас рабства ў спадчыну атрымаюць". прымірыцца з панічом для сымона— гэта здрадніцтва, адступніцтва. становіцца зразумелым, чаму герой так строга асуджае зосю, якая свядома пайшла на сувязь з панічом і аддала сябе на "загубу, на глум вечны". шлях да актыўнай і дзейснай барацьбы сымон адшукаў не адразу. пераканаўшыся ў марнасці намаганняў сваімі сіламі дабіцца справядлівасці, сымон пачынае задумвацца над сэнсам бацькавых слоў, што "трэба розумам ваяваць, а не тапаром". пад уплывам перажытага (смерці бацькі, страты зямлі і хаты, ганьбы зоські), а таксама агітацыі незнаёмага погляды галоўнага героя драмы на шляхі вызвалення з няволі мяняюцца: "i я розумам буду ваяваць і другіх вучыць да гэтае вайны. годзе крыўды, годзе няпраўды! " разам з незнаёмым ён ідзе "на вялікі сход! па бацькаўшчыну! " на гэтым сходзе, па словах незнаёмага, будзе вырашацца пытанне аб тым, як выгнаць з роднай зямлі страшнага смока-упыра, як далей змагацца за поўнае вызваленне. такім чынам, на прыкладзе сымона я. купала паказаў працэс абуджэння нацыянальнай свядомасці беларускіх сялян, пошукі імі шляхоў да вызвалення. адшукаць страчаную бацькаўшчыну, вырвацца з-пад прыгнёту і ўціску, здабыць зямлю і волю можна толькі шляхам барацьбы, змагання — такая асноўная думка твора.