варушыць пальцамі сухімі сад мокраю карою
дыхціць*. падсыхае тужэе зямля. пад узгоркамі
ніжэй апала рэчка высокімі пасталі берагі. пле-
шчацца па краях вада жвірынкі маленькія вылівае
гладзіць прыхарошвае пясок. смешныя далікатныя
павыскоквалі зялёныя парасткі. забыліся некалі ў
рэчку сплысці — засталіся на поплаве лужынкі. га-
лоўкі жоўтыя зараз там парашчэпвае лопух. з вер-
баў паздзімае вецер каткі. вокам сплюшчаным за-
дрэмле рэчка, перакінуўшы ў дне кавалак неба.
свежы густы шугае вецер.
мкнуцца за лес валакном лё..кія хмаркі.
сопкая пахне зямля.
вясна (я. сіпакоў ).
надо марфалогичный разбор дзеяслоу сделать
❤❤❤
Объяснение:
У мяне ёсць лепшы сябар. Завуць яго Анатоль. Мы з ім вучымся ў адным класе. Анатоль жыве ў суседнім квартале. У яго ёсць малодшая сястра. Мы з Анатолем часам водзім яе гуляць. З Толяй мы разам гуляем на выхадных. Таксама можа адправіцца на шпацыр на працягу тыдня, пасля таго, як зрабілі ўрокі. Мы з Толей любім, гуляць у кампутарныя гульні. Робім мы гэта онлайн, кожны з свайго дома.
Часам мы ходзім у кінатэатр або ў забаўляльны цэнтр. Нам вельмі падабацца глядзець 5D i 7D фільмы. Калі глядзіш такое кіно, здаецца, што ты прысутнічаеш у самім фільме.
Нядаўна я быў на дне нараджэння Анатоля. Яго прыходзілі павіншаваць бабулі і дзядулі, а таксама хросныя бацькі і некалькі сяброў са школы. Дзень нараджэння мы пачалі ў забаўляльным цэнтры. Аніматары зладзілі нам сапраўдны квэст. Пасля забаў мы адправіліся дадому да Анатоля, дзе нас чакалі смачныя пачастункі.
Я падарыў Толе настольную гульню, кнігу і канструктар. Толя застаўся задаволены падарункам. Калі мы не можа справіцца з урокамі, мы дапамагаем адзін аднаму. Я магу дапамагчы Толеесли я лепш зразумеў матэрыял, а ён можа дапамагчы калі ён у чымсьці разабраўся лепш за мяне.
Добра калі ў цябе ёсць верныя і любімыя сябры з якімі весела праводзіць свой час.
Ішоў дзед лесам, а за ім бегла собачка. Ішоў дзед, ішоў, ды і першы раз кінуў рукавічкамі. Вось бяжыць мышка, улезла ў гэтую рукавічкамі і кажа:
- Тут я буду жыць.
А ў гэты час жаба - прыг-прыг! - пытаецца:
- Хто, хто ў рукавічкамі жыве?
- Мышка - поскребушка. А ты хто?
- А я жаба - попрыгушка. Пусці і мяне!
- Ідзі.
Вось іх ужо двое. Бяжыць зайчык. Падбег да рукавічкі, пытаецца:
- Хто, хто ў рукавічкамі жыве?
- Мышка - поскребушка, жаба - попрыгушка. А ты хто?
- А я зайчык - побегайчик. Пусціце і мяне!
- Ідзі.
Вось іх ужо трое. Бяжыць лісічка:
- Хто, хто ў рукавічкамі жыве?
- Мышка - поскребушка, жаба - попрыгушка ды зайчык - побегайчик. А ты хто?
-А я лісічка-сястрычка. Пусціце і мяне!
Вось іх ужо чацвёра сядзіць. Зірк, бяжыць ваўчок - і таксама да рукавічкі, ды і пытаецца:
- Хто, хто ў рукавічкамі жыве?
- Мышка - поскребушка, жаба - попрыгушка, зайчык - побегайчик ды лісічка-сястрычка. А ты хто?
- А я ваўчок - шэры бачок. Пусціце і мяне!
- Ну ідзі!
Улез і гэты. Ужо стала іх пяцёра. Адкуль ні вазьміся, брыдзе кабан:
- Хро-хро-хро, хто ў рукавічкамі жыве?
- Мышка - поскребушка, жаба - попрыгушка, зайчык - побегайчик, лісічка-сястрычка ды ваўчок - шэры бачок. А ты хто?
- А я кабан - клыкан. Пусціце і мяне!
Вось бяда, усім у рукавічкамі паляванне.
- Табе і ня ўлезьці!
- Як-небудзь ўлез, пусціце!
- Ну, што ж з табой зробіш, лезь!
Улез і гэты. Ужо іх шасцёра. І так ім цесна, што не павярнуцца! А тут затрашчала сучча: вылазіць мядзведзь і таксама да рукавічкі падыходзіць, раве:
- Хто, хто ў рукавічкамі жыве?
- Мышка - поскребушка, жаба - попрыгушка, зайчык - побегайчик, лісічка-сястрычка, ваўчок - шэры бачок ды кабан - клыкан. А ты хто?
- Гу-гу-гу, вас тут зашмат! А я медведюшка - бацюшка. Пусціце і мяне!
- Як жа мы цябе пусцім? Бо і так цесна.
- Ды як-небудзь!
- Ну ўжо ідзі, толькі з краёчку!
Улез і гэты. Сямёра стала, ды так цесна, што рукавічкамі таго і глядзі, разарвецца.
А тым часам дзед хапіць - няма рукавічкі. Ён тады вярнуўся шукаць яе. А сабачка наперад пабегла. Бегла, бегла, глядзіць - ляжыць рукавічкамі і варушыцца. Собачка тады:
- Гаў-гаў-гаў!
Звяры спалохаліся, з рукавічкі вырваліся - ды ўрассыпную па лесе. А дзед прыйшоў і забраў рукавічкамі.