виктарына па аповесци "непауторная вясна"
1) кольки часу не бачылися саша и пятро ?
2) ким была саша па прафесии?
3) чаму саша пашкадавала ,што аддала грошы бацьку ?
4) чаго баялася саша?
5) што акрвмя яблык знайшоу пятро у сваим партфели ?
6) што агульнага у сашы з любай?
7 ) якая навина усхвалявала пятро и марусю кали яны были у любы?
8) як рассталися пятро и люба ?
9) куды накиравауся пятро на переддыпломнуюпрактыку ?
10) на якую вайну прасилася саша ?
11) з ким сустрэлася саша у бальницы ?
12) за что саша не заплатила 3 рыбли?
13) якия змены адбылися у жыцци закаханых ?

Рамантызм – надзвычай важны этап у развіцці культуры, гэта сапраўдная рэвалюцыя ў мастацтве, не толькі ў літаратуры. Рамантыкі падпарадкавалі сабе тэатр, жывапіс, музыку, філасофію, многія гуманітарныя навукі. А ў літаратуры тэмп развіцця надзвычай паскорыўся, новыя плыні і напрамкі ўзнікалі і развіваліся нават за месяцы. Як ні ў адну іншую эпоху, літаратура рамантызму звязана з філасофіяй. Рамантыкі сцвярджалі веру ў панаванне духоўнага пачатку ў жыцці, падпарадкаванне матэрыі духу.
Адным з выдатных пісьменнікаў-рамантыкаў быў Ян Баршчэўскі. Вяршыняй творчасці пісьменніка стала кніга "Шляхціц Завальня, або Беларусь у фантастычных апавяданнях". Яна складаецца з чатырнаццаці апавяданняў міфалагічна-фальклорнага зместу, сюжэты якіх скаладаюць аповеды падарожнікаў у доме шляхціца Завальні падчас доўгіх зімовых вечароў. Усе апавяданні глыбока павучальныя і ў той жа час займальныя.
Найбольш цікавае апавяданне "Плачка". Гэта адно з самых незвычайных апавяданняў кнігі. У гэтай гісторыі апісваецца незвычайная прыгожая кабета, якая з'яўляецца ў пакінутых дамах, у пустых касцёлах і на руінах. На яе вачах заўсёды блішчэлі слёзы, з-за таго людзі называлі яе Плачкай. Вобраз Плачкі сымвалізуе, што ў чалавека на першым месце павінны быць не матэрыальныя, а духоўныя каштоўнасці. Яна плача, бо іх, каштоўнасці, не бачаць, не разумеюць, ганяюцца за ўяўным, несапраўдным.
Вобраз Плачкі арыгінальны і не сустракаецца ў іншых славянскіх літаратурах. Кніга "Шляхціц Завальня" ўздымае перш за ўсё маральна-этычныя праблемы. Але паўстаюць яны ў цікавых міфалагічных вобразах.

 Мой самы родны чалавек - гэта мама. Яна заусёды са мной. Я дзялюся з ёй сваим горам и радасцю. Мама заусёды перажывае за мяне, дае парады. Мы з ёй шмат часу праводзим разам. Я люблю сваю маму и вельми жадаю, каб яна жыла вечна. Славами нельга перадаць тую любоу да мамы, але усе мы баимся парушыць яе. Усе людзи клапоцяцца, любяць, паважаюць сваих мам. Для мяне мама усё! Яна увесь свет! Без яе, я не уяуляю сваё жыццё. Мама! Ты самы родны мне чалавек!   Жирным шрифтом у нескладовая или и беларусская.