Кожны беларускі паэт у сваёй творцасці абавязкова звяртаецца да тэмы роднай мовы і ролі мовы у́ будучыні беларускага народа. Алесь Ставер не выключэнне: у сваім вершы "Да вас звяртаюся, нашчадкі" паэт падымае важныя пытанні, актуальныя для сённяшніх дзён.
Хачу зау́важыць, што у́ гэтым творы Алесь Ставер звяртаецца да сваіх чытачоу́ не толькі як паэт, але і як прадстау́нік грамадства. Яго верш - гэта зварот да беларускага народа, да нашчадкау́ і суайчыннікау́.
У сваім творы ау́тар ужывае шмат дзеясловау́ у форме загаднага ладу: "пакіньце злосць", "любіце травы,дрэвы, рэкі", "цаніце працу", "шануйце", "беражыце" для большай выразнасці і эмацыянальнасці верша. Алесь Ставер не выкарыстоу́вае многа эпітэтау́ для апісання роднага краю, але назоу́нікавыя словазлучэнні "прастор палёу́", "блакіт набёс" у гэтым вершы лаканічна перадаюць апісанне бязмежнасці і прыгажосці нашай краіны.
Спадабау́ся мне у́ вершы эпітэт : "святая Беларусь", які перадае у́сю павагу і любоу́ ау́тара да роднай краіны, да яе гісторыі. Ужывае паэт і метанімію: "мова Коласа, Купалы".
Важнай часткай твора з'яу́ляецца апошнія чатыры радкі. Сапрау́ды, пакуль жыве мова наша -жыве і беларускі народ.
Гэты верш вызывае у́ мяне сумны настрой: праходзяць гады, але тэма беларускай мовы і беларускага народа застаецца актуальный. Ці не азначае гэта, што беларускі народ сапрау́ды можа знікнуць, калі забудзе мову сваю? Хачацца, каб кожны з нас задумау́ся аб гэтым, каб словы Алеся Ставера адгукнуліся у́ душы кожнага беларуса.
Кожны беларускі паэт у сваёй творцасці абавязкова звяртаецца да тэмы роднай мовы і ролі мовы у́ будучыні беларускага народа. Алесь Ставер не выключэнне: у сваім вершы "Да вас звяртаюся, нашчадкі" паэт падымае важныя пытанні, актуальныя для сённяшніх дзён.
Хачу зау́важыць, што у́ гэтым творы Алесь Ставер звяртаецца да сваіх чытачоу́ не толькі як паэт, але і як прадстау́нік грамадства. Яго верш - гэта зварот да беларускага народа, да нашчадкау́ і суайчыннікау́.
У сваім творы ау́тар ужывае шмат дзеясловау́ у форме загаднага ладу: "пакіньце злосць", "любіце травы,дрэвы, рэкі", "цаніце працу", "шануйце", "беражыце" для большай выразнасці і эмацыянальнасці верша. Алесь Ставер не выкарыстоу́вае многа эпітэтау́ для апісання роднага краю, але назоу́нікавыя словазлучэнні "прастор палёу́", "блакіт набёс" у гэтым вершы лаканічна перадаюць апісанне бязмежнасці і прыгажосці нашай краіны.
Спадабау́ся мне у́ вершы эпітэт : "святая Беларусь", які перадае у́сю павагу і любоу́ ау́тара да роднай краіны, да яе гісторыі. Ужывае паэт і метанімію: "мова Коласа, Купалы".
Важнай часткай твора з'яу́ляецца апошнія чатыры радкі. Сапрау́ды, пакуль жыве мова наша -жыве і беларускі народ.
Гэты верш вызывае у́ мяне сумны настрой: праходзяць гады, але тэма беларускай мовы і беларускага народа застаецца актуальный. Ці не азначае гэта, што беларускі народ сапрау́ды можа знікнуць, калі забудзе мову сваю? Хачацца, каб кожны з нас задумау́ся аб гэтым, каб словы Алеся Ставера адгукнуліся у́ душы кожнага беларуса.