Для развіцця нацыянальнай культуры трэба вывучыць ўсю гісторыю Беларусі. Вывучыць усе традыцыі і рытуалы, культуру і мастацтва. Пасля гэтага, вынік вывучэння пачаць вылучаць у масы. Але рабіць гэта трэба ў стылі хай-тэк. Гэта значыць пачаць ствараць прапагандуе рэкламу і выкладваць яе ў інтэрнэт. Затым ствараць моладзевыя атрады, якія будуць займацца карысным для грамадства справай. У той жа час усім сваім выглядам прапагандаваць беларускую культуру, прыклад таму БРСМ. Ствараць культурныя мерапрыемствы ў адпаведнасці з беларускімі традыцыямі. І тады людзі з галавой акунуцца ў беларускую культуру, тады ж усё зразумеюць, якое цудоўнае беларуская культура, і іншыя культуры, калі так жа акунуцца ў іх.
Усё б было так, калі б гэтым хто то займаўся. Як бы ні было сумна ўсведамляць, але патрыётаў у нашай краіне вельмі і вельмі мала. Большасць думаюць, як бы адвучыцца і з'ехаць у пошуках свайго шчасця. Ні хто не вучыць беларускую мову, усе вучаць англійскую і аддаюць яму прыярытэт. Бо ні хто не гаворыць "вучы беларускую мову, яна табе спатрэбіцца". Ведаеце, я думаю, што беларускаму ўраду трэба думаць, як зберагчы сваё насиление, а ні як укараніць беларускую культуру.
«Ну і паслаў ж ім бог дзіцятка! Не дзіця, а камяк голых нерваў. Палкі. Калючы. Кемлівых. У нас гэтых разумнікаў не бывае, а калі дзе і трапіцца, то пра такі звычайна кажуць: малады, ды ранні ». "... ён - ня матэматык, не музыка, ня шахматыст, ня паліглот, а зусім нечакана - вундэркінд-палітык». Сын - цэнтральны персанаж гэтай п'есы. Вельмі складаны, супярэчлівы, шматпланавы вобраз. І, вядома, вельмі ўмоўны. Ён жыве ў сям'і, абсалютна пазбаўленай якіх-небудзь прыкмет маралі. І ў выніку такога выхавання з часам ён прыходзіць да высновы, што для дасягнення жыццёвага поспеху чалавек павінен займацца шантажом, падманам, крывадушнасцю, быць подлым і беспрынцыпны. Ён вучыцца быць такім, пастаянна практыкуецца ў гэтых навыках - для пачатку ў сям'і сваіх бацькоў, а ўжо потым пераносіць іх у палітыку. У канцы, на шчасце, Сын становіцца звычайным падлеткам і разумее, што яго сям'я глыбока заганная. Але для таго, каб прыйсці да гэтага разумення, ён перажывае сапраўдную трагедыю, таму што ў яго ёсць сястра, якая падбірае тыя яго якасці, якія ён адкідвае прэч, як непатрэбныя: дабрыню, шчырую сумленнасць, ласку. Ён лічыць, што яны перашкодзяць яму стаць тым, кім ён хоча стаць, а яна перакананая, што без гэтых якасцяў - чалавек не паўнавартасны. Таму я прыйшоў да высновы, што Сын - хутчэй геній зла, таму што зло вельмі вынаходліва і тонка можа хавацца пад маскай дабра, шчырасці і разумення.
Для развіцця нацыянальнай культуры трэба вывучыць ўсю гісторыю Беларусі. Вывучыць усе традыцыі і рытуалы, культуру і мастацтва. Пасля гэтага, вынік вывучэння пачаць вылучаць у масы. Але рабіць гэта трэба ў стылі хай-тэк. Гэта значыць пачаць ствараць прапагандуе рэкламу і выкладваць яе ў інтэрнэт. Затым ствараць моладзевыя атрады, якія будуць займацца карысным для грамадства справай. У той жа час усім сваім выглядам прапагандаваць беларускую культуру, прыклад таму БРСМ. Ствараць культурныя мерапрыемствы ў адпаведнасці з беларускімі традыцыямі. І тады людзі з галавой акунуцца ў беларускую культуру, тады ж усё зразумеюць, якое цудоўнае беларуская культура, і іншыя культуры, калі так жа акунуцца ў іх.
Усё б было так, калі б гэтым хто то займаўся. Як бы ні было сумна ўсведамляць, але патрыётаў у нашай краіне вельмі і вельмі мала. Большасць думаюць, як бы адвучыцца і з'ехаць у пошуках свайго шчасця. Ні хто не вучыць беларускую мову, усе вучаць англійскую і аддаюць яму прыярытэт. Бо ні хто не гаворыць "вучы беларускую мову, яна табе спатрэбіцца". Ведаеце, я думаю, што беларускаму ўраду трэба думаць, як зберагчы сваё насиление, а ні як укараніць беларускую культуру.
Сын - цэнтральны персанаж гэтай п'есы. Вельмі складаны, супярэчлівы, шматпланавы вобраз. І, вядома, вельмі ўмоўны. Ён жыве ў сям'і, абсалютна пазбаўленай якіх-небудзь прыкмет маралі. І ў выніку такога выхавання з часам ён прыходзіць да высновы, што для дасягнення жыццёвага поспеху чалавек павінен займацца шантажом, падманам, крывадушнасцю, быць подлым і беспрынцыпны. Ён вучыцца быць такім, пастаянна практыкуецца ў гэтых навыках - для пачатку ў сям'і сваіх бацькоў, а ўжо потым пераносіць іх у палітыку.
У канцы, на шчасце, Сын становіцца звычайным падлеткам і разумее, што яго сям'я глыбока заганная. Але для таго, каб прыйсці да гэтага разумення, ён перажывае сапраўдную трагедыю, таму што ў яго ёсць сястра, якая падбірае тыя яго якасці, якія ён адкідвае прэч, як непатрэбныя: дабрыню, шчырую сумленнасць, ласку. Ён лічыць, што яны перашкодзяць яму стаць тым, кім ён хоча стаць, а яна перакананая, што без гэтых якасцяў - чалавек не паўнавартасны.
Таму я прыйшоў да высновы, што Сын - хутчэй геній зла, таму што зло вельмі вынаходліва і тонка можа хавацца пад маскай дабра, шчырасці і разумення.