Якая асноўная думка верша забыта ўсё "Забыта ўсе"
Забыта ўсе.Як кроў лілася
На нашай змучанай зямлі
Цяпер смяемся ,з тых,хто кажа:
"Каб толькі не было вайны.."
Нас вучаць продкі былых катаў
Жывых людзей паліўшых у хатах
А мы смяемся ў нашы дні
Пачуўшы-не было б вайны!
І сутыкнуўшы нас ілбамі
Глядзіш,заявяцца і самі
І скажуць,што прыйшлі яны
Каб толькі не было вайны..

Вас бы свабодай накарміць
З пустой бацькоўскай міскі
Тады пачуем мы ўсе
Той енк балотнай пліскі

Дапамажыце калі ласка

Верш напісаны ў форме звароту да роднай мовы, якая для паэта - сапраўдны «уток і аснова», «Матчын дарунак ад самай калыскі». Як прызнаваўся паэт, ён праз усё жыццё пранёс «замілаванне да беларускай мовы, да народнага мастацтва, да роднае прыроды». «Усё маё веданне беларускай мовы - ад маці і з вёскі. Вось чаму я маю поўную падставу назваць беларускую мову - матчынай мовай», - шчыра пісаў ён у гэты час і з вялікай душэўнай узрушанасцю дадаваў: «Як жа яе не будзеш ведаць, калі яна родная! Як жа яе не будзеш шанаваць і любіць, калі яе стваралі на працягу вякоў нашы продкі, гаварылі на ёй, перадалі нам у спадчыну як самы вялікі скарб свой...». Мова для паэта з’яўляецца найвышэйшай жыццёвай каштоўнасцю, бясцэнным дыяментам. Гэта, па яго словах, «самацветаў яскравая нізка», якая «барвы дзівосныя мае, вечным агнём зіхаціць - не згарае».
Уладзімір Дубоўка, як ужо адзначалася, на працягу ўсяго свайго жыцця з вялікай пашанай і павагай ставіўся да роднай мовы, да жыватворных народных традыцый, умела, да месца выкарыстоўваў у сваёй творчасці трапнае і змястоўнае народнае слова. I ў гэтым вершы паэт падкрэслівае багацце, невычэрпны выяўленчы патэнцыял, незвычайную ёмістасць роднага слова, яго здольнасць перадаць розныя пачуцці і адчуванні, маляўніча, уражліва апісаць разнастанныя з’явы прыроды «перазвоны крыніцы», «раскат навальніцы», «павевы зялёнага бору».
Мова здатна выпраменьваць нацыянальны дух, ствараць своеасаблівую нацыянальную ауру, якая яднае, збліжае ўсіх яе носьбітаў, загартоўвае, дае моц пераадолець усе перашкоды. Сваю веру ў неўміручасць роднага слова паэт дэкларуе ў заключных словах верша: «I на вякі яно жыць застаецца, / вечнае так, як народнае сэрца»

Дзе́йнасць — працэс (працэсы) актыўнага ўзаемадзеяння суб'екта з аб'ектам, падчас якога суб'ект задавальняе якія-небудзь свае патрэбнасці, дасягае мэты. Дзейнасцю можна назваць любую актыўнасць чалавека, якой ён сам надае некаторы сэнс. Дзейнасць характарызуе свядомы бок асобы чалавека (у адрозненне ад паводзін). Дзейнасць можна падзяліць на этапы. Можна вылучыць у якасці этапаў: працэс уцягвання ў дзейнасць, працэс мэтапакладання. працэс праектавання дзеянняў, працэс ажыццяўлення дзеянняў...

Объяснение:

подпишитесь

☺