Сяброўства - гэта не проста эмацыйная прыхільнасць, гэта блізкія адносіны, заснаваныя на даверы і шчырасці. Я лічу, што сапраўдны сябар не стане цябе падманваць ні пры якіх абставінах. Тады знаходзіць у сабе сілы сказаць праўду, нават калі яму няпроста будзе гэта зрабіць. Свой пункт гледжання я магу пацвердзіць канкрэтнымі прыкладамі. На свеце не так шмат рэчаў, якія з'яўляюцца вечнымі. Бо золата, каштоўныя ўпрыгажэнні, вытанчаная адзенне, дарагія аўтамабілі і дома - усё гэта каштоўнасці ілжывыя, часовыя. З часам яны абясцэньваюцца, ламаюцца, псуюцца, перастаюць быць моднымі. А вось сярод вечных, сапраўдных каштоўнасцяў можна назваць тры рэчы. Гэта вера, любоў і сяброўства. «Сапраўдны сябар - гэта найвялікшы скарб», «верны сябар пазнаецца ў бядзе" - як часта мы з вамі чуем гэтыя прыказкі, але як рэдка задумваемся над іх сапраўдным значэннем.
Сенька ніколі не любіў вучыцца. Вучоба, вядома ж, не мёд, таму хлопец на занятках кляваў носам, аніякае рады на яго не было. Настаўнікі толькі ўздыхалі і прадказвалі, што калі-небудзь Сеня на сваё нарвецца. Сеня ж толькі рагатаў у адказ. Але на яго ліха прыйшоў час экзаменаў. Толькі пачало на дзень займацца, а Сеня ўжо стаяў пад кабінетам ні жывы, ні мёртвы і не сваім голасам прасіў у аднакласнікаў шпаргалкі. Але выкарыстаць іх яму не давялося. Экзаменатары не спускалі вачэй з гультая, бо на свае вочы бачылі, на свае вушы чулі, як Сеня ўвесь час вучыўся. Нарэшце выклікалі Сеню адказваць. Пайшоў ён, не сабраўшы розуму. Адказ на языку круціцца, а сфармуляваць аніяк не ўдаецца. Навёрз Сеня сем карабоў, што на думку прыйшло. Здаецца, нішто сабе атрымалася. Але экзаменатары вырашылі інакш: адправілі хлопца на перасдачу. Вось і знайшоў лодар прыгоду на сваю галаву.
Сенька ніколі не любіў вучыцца. Вучоба, вядома ж, не мёд, таму хлопец на занятках кляваў носам, аніякае рады на яго не было. Настаўнікі толькі ўздыхалі і прадказвалі, што калі-небудзь Сеня на сваё нарвецца. Сеня ж толькі рагатаў у адказ.
Але на яго ліха прыйшоў час экзаменаў. Толькі пачало на дзень займацца, а Сеня ўжо стаяў пад кабінетам ні жывы, ні мёртвы і не сваім голасам прасіў у аднакласнікаў шпаргалкі.
Але выкарыстаць іх яму не давялося. Экзаменатары не спускалі вачэй з гультая, бо на свае вочы бачылі, на свае вушы чулі, як Сеня ўвесь час вучыўся.
Нарэшце выклікалі Сеню адказваць. Пайшоў ён, не сабраўшы розуму. Адказ на языку круціцца, а сфармуляваць аніяк не ўдаецца. Навёрз Сеня сем карабоў, што на думку прыйшло. Здаецца, нішто сабе атрымалася. Але экзаменатары вырашылі інакш: адправілі хлопца на перасдачу. Вось і знайшоў лодар прыгоду на сваю галаву.