Рассказ идёт о мальчишке по и мени миша. однажди когда он гулял по лесу он заметил островок. миша смастерил плот и доплыл до островка. там он нашел озеро которое сравнивал с космосом. он рассказал друзьям и они дали что-то вроде клятвы никому не говорить о озере. миша как-то раз взял акваланг и нырнул в озеро. там он нашел дом. немного осмотрев дом ог находить лист на ощупь как металлический. он забирает его с собой и возвращается в интернат. когда он возвращается он с друзьями решают проверить новый приёмник. но когда миша рядом с ним он издаёт помехи. вскоре было понятно что это из-за листа. покрутили листик перед приёмником пока не появилась картинка. на картинке был зобрвжен дом который миша нашел под водой, только целый. на следующий день они повторяют тоже самое только ничего не выходит. / аповяд ідзе пра хлапчуку па і мени міша. однажди калі ён гуляў па лесе ён заўважыў астравок. міша змайстраваў плыт і даплыў да астраўка. там ён знайшоў возера якое параўноўваў з космасам. ён распавёў сябрам і яны далі што-то накшталт клятвы нікому не казаць аб возеры. міша як-то раз узяў акваланг і нырнуў у возера. там ён знайшоў дом. трохі агледзеўшы дом ог знаходзіць ліст на навобмацак як металічны. ён забірае яго з сабой і вяртаецца ў інтэрнат. калі ён вяртаецца ён з сябрамі вырашаюць праверыць новы прыёмнік. але калі міша побач з ім ён выдае перашкоды. неўзабаве было зразумела што гэта з-за ліста. хлопцы пакруцілі лісцік перад прымачом пакуль не з'явілася карцінка. на малюнку быў зобрвжен дом які міша знайшоў пад вадой, толькі цэлы. на наступны дзень яны паўтараюць тое самае толькі нічога не выходзіць. как-то так
Вялікая айчынная вайна - гэта велізарная душэўная рана ў чалавечых сэрцах. пачалася гэтая страшная трагедыя дваццаць другога чэрвеня тысяча дзевяцьсот сорак першага года, а скончылася толькі праз чатыры гады, праз чатыры цяжкіх года - дзявятага мая тысяча дзевяцьсот сорак пятага года. гэта была самая найвялікшая вайна за ўсю гісторыю чалавецтва. велізарная колькасць людзей загінула ў гэтай вайне. страшна падумаць, што ў гэтай трагедыі прымалі ўдзел нашы аднагодкі - дзеці трынаццаці-чатырнаццаці гадоў. людзі аддавалі свае жыцці за лёс сваёй радзімы, за сваіх таварышаў. нават гарадах, якія выстаялі ўвесь напор гітлераўскай арміі, прысвоілі званне герояў.
