Заданне(пісьмова): з прапанаваных сказаў выпішыце толькі тыя сказы, у якіх прыдаткі трэба выдзяляць коскамі. У выпісаных сказах расстаўце знакі прыпынку, адасобленыя прыдаткі падкрэсліце.
1. Саўка сутулаваты высокі мужчына прыгнуў галаву ў дзвярах і выйшаў на двор.
2. Нам трэба вучыцца ў Багдановіча любіць Радзіму. Ён сур’ёзна хворы чалавек знаходзячыся далёка ад роднага краю, здаецца, да наіўнага шчыра верыў, што толькі родная зямля мае тую гаючую крыніцу з жывою вадою, якая вылечвае любую хваробу.
3. Нязменны вартаўнік і прыбіральшчык сельсавета Мікодым сядзеў на ганку.
4. Рамантык чалавек адкрытай душы Алік змалку прывык бачыць у людзях толькі добрае , прыгожае.
5. Усе дзесяць школьных год я прасядзеў за адной партай са сваім лепшым сябрам Колем.
6. І ён стары чалавек здатны яшчэ людзям карысць прыносіць.
7. Кабінет дырэктара дзіцячага дома Ніны Іванаўны быў квадратны, з шырокім акном.
8. Былы марак дзядзька добра ведаў марскія звычаі.
9. Сярод статка важна паходжвае на высокіх нагах гаспадар балот бусел.
10. Недалёка ад плошчы я ўбачыў драўляную царкву цікавы помнік народнага дойлідства.
Зарание извеняюсь, за букву "и", на клаве нету белорусской
Беларусь гэта вялики центр культуры, у яки уваходзяць звестки амаль усяго часу, што иснавала Беларусь. на Беларуси шмат памятникау, кожны мае сваю гисторыю и вызначнасць у культуры беларуси. Амаль у кожным горадзе есць памятник Якубу Коласу, Янке Купалу и другим дзеячам культуры. усе яны зроблены па-майстэрски з вяликай увагай да сваей працы. Гледзячы на памятниккакога нейбудь дзеяча, адразу уяуляешь сабе яго выгляд, яго твар. Гэта вельми важна для гисторыы и для маленькага пакалення, якое zix' тольки пачало знаемицца з багатай культырай беларускага народу. Мне вельми падобаюцца памятники на Беларси
Анатоль Вярцінскі, сучасны беларускі паэт, - майстар філасофскай паэзіі. У сваіх вершах ён звяртаецца да агульначалавечых праблем. Меня зацікавіў яго твор "Жыццё даецца, каб жыццё тварыць". Аўтар хоча сказаць нам, што значыць жыць. Не проста існаваць, а іменна жыць. Любоў, дабрыня, клопаты - усё гэта суправаджае дзіця, якое толькі нарадзілася, і калі яно вырасце, то будзе павінна жыццёвую "ніць віць і далей - любоўю, справай дзейнай ды словам, што ад працы неаддзельна".
Наша жыццё поўнасцю залежыць ад учынкаў, якія мы здзяйсняем. Кожнага чалавека хвалюе, што ж застанецца пасля яго. А калі мы чытаем такія матываваныя светлыя вершы, то хочацца пакінуць нешта, што дапамагло б нашым нашчадкам, што пакінула б у іх толькі добрыя ўспаміны і пачуццё гонару. Да гэтага заклікае і Вярцінскі:
Жыццё даецца, как жыццё тварыць.Не марнаваць, не нішчыць, не бурыць, - Тварыць!
Пасля гэтых радкоў з'яўляецца жаданне, каб памяць пра цябе жыла доўга. Аўтар звяртаецца да чытача з жыць не ціха, а ярка, каб розныя колеры былі ў жыцці людзей, каб было што ўспомніць, інакш "якая ад жыцця карысць?"
Такім чынам, верш вучыць нас жыць добра.