Дружба - вялікая справа. Без дружбы чалавеку цяжка жыць… Сапарўдны сябар - гэта чалавек, які ніколі не здрадзіць і не кіне ў цяжкую хвіліну. У кожнага чалавека павiнен быць сапраўдны сябар. На мой погляд сапраўдны сябар - добры чалавек з поглядамі, падобнымі на твае. Сапраўдным сябрам лiчыцца той, хто цябе разумее, хто заўжды гатовы дапамагчы ў бядзе, хто шчыра радуецца тваiм поспехам i, нарэшце, той, хто гатовы не толькi сказаць табе нешта прыемнае, але, калi трэба, то i справядлiва пакрытыкаваць, параiць, як выправiцца. Я шчаслiвая. У мяне ёсць сапраўдная сяброўка. Яе завуць Ксюша. 3 Ксюшай я магу падзялiцца i болем, i радасцю, i трывогай, i няўдачай. Упэўнена — яна са мною таксама. Не адзiн раз Ксюша дапамагала мне знайсцi выйсце з цяжкага становiiшча, заўсёды раiць, як зрабiць лепш. Асабліва добра, калі ёсць лепшы сябар. Але яшчэ вельмі важна ацэньваць і сябе. Часам варта задумвацца пра тое, ці з'яўляюся я сапраудным сябрам, што я магу зрабіць для свайго лепшага сябра. Не варта патрабаваць ад іншых, трэба патрабаваць ад сябе. Як ставіцца чалавек да людзей, так і да яго будуць адносіцца. Асабліва моцная дружба – гэта тая, што ўстанаўліваецца ў маленстве і ў маладыя гады. Аберагайце праз усё жыццё яе. Беражыце дружбу, гэта самае дарагое і важнае, што ёсць у чалавека.
Сцяпан у апавяданні Віктара Карамазава — адзіны сын маці, і ў яга няма сваёй сям’і. У апавяданні «Дзяльба кабанчыка расказваецца» пра адзіны эпізод: адзінокая маці забіла кабанчыка, і дзеці прыехалі да яе ў госці. Дочкі думаюць толькі пра сябе і мараць ухапіць лепшы кавалак мяса. Але ў маці ёсць малодшы сын Сцяпан — яго як раз і можна назваць добрым і душэўным чалавекам, у адрозненні ад яго сваякоў. Ён лічыць, што ўсіх трэба паважаць. Ён вяртаецца да маці, каб сказаць ёй тое, што ён у свой час не паспеў сказаць бацьку. Вобраз Сцяпана варты павагі!
Сцяпан у апавяданні Віктара Карамазава — адзіны сын маці, і ў яга няма сваёй сям’і. У апавяданні «Дзяльба кабанчыка расказваецца» пра адзіны эпізод: адзінокая маці забіла кабанчыка, і дзеці прыехалі да яе ў госці. Дочкі думаюць толькі пра сябе і мараць ухапіць лепшы кавалак мяса. Але ў маці ёсць малодшы сын Сцяпан — яго як раз і можна назваць добрым і душэўным чалавекам, у адрозненні ад яго сваякоў. Ён лічыць, што ўсіх трэба паважаць. Ён вяртаецца да маці, каб сказаць ёй тое, што ён у свой час не паспеў сказаць бацьку. Вобраз Сцяпана варты павагі!