Ответ
Ответ разместил: zabotadom
Обще́ние — «передача информации от человека к человеку»
ОБЩЕНИЕпроцесс взаимосвязи и взаимодействия обществ. субъектов (классов, групп, личностей) , в котором происходит обмен деятельностью, информацией, опытом, способностями, умениями и навыками, а также результатами деятельности; одно из необходимых и всеобщих условий формирования и развития общества и личности.
Реальными посредниками всех форм О. являются не только результаты духовной деятельности —идеи, ценности, идеалы, чувства и настроения, но и материальные вещи — орудия и средства человеч. труда, объекты, воплощающие социальные ценности и чело-веч, опыт.
1) 12 бурлаков молча тянут баржу:
Происходит духовное общение через жестикуляцию, взгляд. Да и кто сказал что бурлаки молчат? Это ж не аудио-видеозапись, в реале там такие чудеса краснословия, как впрочем на любом производстве. (украл ответ у чувака с майла)
2) Кинолог отдает команду служебной собакеЭто своего рода тоже общение, все таки происходит взаимосвязь между псом и человеком, некий контакт по средствам команд и жестов.
Хотя тут спорно, на википедии написано
Спасибо
Бесполезно (1)
0,0
(0 оцено
Паводле старадаўніх павер’яў беларусаў вадзянік – уладар вадаёмаў, жывых істотаў у іх.
Вадзяніка звычайна ўяўлялі ў выглядзе старога з зялёнай барадой, доўгімі валасамі, расплывістым тварам, укрытага водарасцямі і цінай. Лічылі, што вадзянік жыве ў вірах рэк, асабліва каля млыноў, на дне азёр, крыніц, глыбокіх кадлодзежаў. Яму прыпісвалі рух і памутненне вады, пару над ёй, разлівы рэк, псаванне рыбалоўных прылад, разбурэнне плацін, гібельлюдзей і жывёл у вадзе.
У цыкле “У зачарованым царстве” знаходзім адзін верш, прысвечаны воднаму ўладару
(верш “ Вадзянік ”):
Сівавусы, згорблены, я залёг між цінай
І гадамі грэюся – сплю на дне ракі.
Твар травой аблутана, быццам павуцінай,
За сыпаюць грудзі мне жоўтыя пяскі.
Над вадой ля берага ціха спіць асока,
Ды лаза зялёная жаліцца-шуміць,
Хвалі ціха коцяцца і бягуць далёка,-
І усё навокала сном адвечным спіць. (14)
Вадзянік – стары, сівы, згорблены, ляжыць на дне ракі, увесь аблытаны цінай і засыпаны пяскамі. Старасць на дазваляе яму падняцца, агледзіць свае ўладанні і ён прытаіўся на самым днішчы. Нямоглы, здаецца, ён баіцца ўсякага шуму ці з’явы, што могуць парушыць яго шматгадовы пакой. Ён нікога няздольны пакрыўдзіць.
Вельмі падобны вобраз вадзяніка малюе М.Багдановіч у вершы “Асенняй ночай”, што не ўвайшоў у нізку “ У зачарованым царстве”:
…Спакойна мне тут пад вадою:
Залёг я ля млына на дне;
Апруся ля кола рукою,-
Млын казку старую пачне.
Кругі завіруецца жорнаў,
Трасецца хадырна сцяна;
А думы – як колас без зёрнаў,-
Усё мяне цягне да сна.
Беспамятна колы піхаю;
Хілюся да дна галавой –
І ўжо я драмлю, засыпаю
Пад шум непагоды глухой. (15)
Вадзяніку ўтульна адпачываць пад вадой ля млына, што ўкалыхвае яго сваёй адвечнай песняй і стары кладзе галаву на мяккае дно і засынае. У яго няма клопатаў. Ён не здзяйсняе ні дрэнных, ні добрых учынкаў. Адзінае яго справа – спаць пад млынам.
Такім чынам, у вершах М.Багдановіча паўстае вобраз старога, нямоглага вадзяніка, няздольнага кіраваць сваім царствам.
Ответ разместил: zabotadom
Обще́ние — «передача информации от человека к человеку»
ОБЩЕНИЕпроцесс взаимосвязи и взаимодействия обществ. субъектов (классов, групп, личностей) , в котором происходит обмен деятельностью, информацией, опытом, способностями, умениями и навыками, а также результатами деятельности; одно из необходимых и всеобщих условий формирования и развития общества и личности.
Реальными посредниками всех форм О. являются не только результаты духовной деятельности —идеи, ценности, идеалы, чувства и настроения, но и материальные вещи — орудия и средства человеч. труда, объекты, воплощающие социальные ценности и чело-веч, опыт.
1) 12 бурлаков молча тянут баржу:
Происходит духовное общение через жестикуляцию, взгляд. Да и кто сказал что бурлаки молчат? Это ж не аудио-видеозапись, в реале там такие чудеса краснословия, как впрочем на любом производстве. (украл ответ у чувака с майла)
2) Кинолог отдает команду служебной собакеЭто своего рода тоже общение, все таки происходит взаимосвязь между псом и человеком, некий контакт по средствам команд и жестов.
Хотя тут спорно, на википедии написано
Спасибо
Бесполезно (1)
0,0
(0 оцено
В А Д З Я Н І К
Паводле старадаўніх павер’яў беларусаў вадзянік – уладар вадаёмаў, жывых істотаў у іх.
Вадзяніка звычайна ўяўлялі ў выглядзе старога з зялёнай барадой, доўгімі валасамі, расплывістым тварам, укрытага водарасцямі і цінай. Лічылі, што вадзянік жыве ў вірах рэк, асабліва каля млыноў, на дне азёр, крыніц, глыбокіх кадлодзежаў. Яму прыпісвалі рух і памутненне вады, пару над ёй, разлівы рэк, псаванне рыбалоўных прылад, разбурэнне плацін, гібельлюдзей і жывёл у вадзе.
У цыкле “У зачарованым царстве” знаходзім адзін верш, прысвечаны воднаму ўладару
(верш “ Вадзянік ”):
Сівавусы, згорблены, я залёг між цінай
І гадамі грэюся – сплю на дне ракі.
Твар травой аблутана, быццам павуцінай,
За сыпаюць грудзі мне жоўтыя пяскі.
Над вадой ля берага ціха спіць асока,
Ды лаза зялёная жаліцца-шуміць,
Хвалі ціха коцяцца і бягуць далёка,-
І усё навокала сном адвечным спіць. (14)
Вадзянік – стары, сівы, згорблены, ляжыць на дне ракі, увесь аблытаны цінай і засыпаны пяскамі. Старасць на дазваляе яму падняцца, агледзіць свае ўладанні і ён прытаіўся на самым днішчы. Нямоглы, здаецца, ён баіцца ўсякага шуму ці з’явы, што могуць парушыць яго шматгадовы пакой. Ён нікога няздольны пакрыўдзіць.
Вельмі падобны вобраз вадзяніка малюе М.Багдановіч у вершы “Асенняй ночай”, што не ўвайшоў у нізку “ У зачарованым царстве”:
…Спакойна мне тут пад вадою:
Залёг я ля млына на дне;
Апруся ля кола рукою,-
Млын казку старую пачне.
Кругі завіруецца жорнаў,
Трасецца хадырна сцяна;
А думы – як колас без зёрнаў,-
Усё мяне цягне да сна.
Беспамятна колы піхаю;
Хілюся да дна галавой –
І ўжо я драмлю, засыпаю
Пад шум непагоды глухой. (15)
Вадзяніку ўтульна адпачываць пад вадой ля млына, што ўкалыхвае яго сваёй адвечнай песняй і стары кладзе галаву на мяккае дно і засынае. У яго няма клопатаў. Ён не здзяйсняе ні дрэнных, ні добрых учынкаў. Адзінае яго справа – спаць пад млынам.
Такім чынам, у вершах М.Багдановіча паўстае вобраз старога, нямоглага вадзяніка, няздольнага кіраваць сваім царствам.