танкавых сутычак, ні вырашальных аперацый. "Мяне цікавіць, - пісаў ён, - у першую чаргу, не сама вайна, нават не яе побыт і тэхналогія бою, жадаючы ўсё гэта для мастацтва таксама галоўна, але, галоўным чынам, дабранароўны свет чалавека, здольнасці яго духу".
Прынцып арганізацыі аповесці "Жураўліны крык" абумоўлены мэтай-прааналізаваць МАТЫВы паводзін людзей, гераізму і баязлівасці, ваганні паміж доўгам і жахам. У аповесці, якая складаецца з галоў-навел, прысвечаных кожнаму з персанажаў, раскрываецца супярэчлівасць, складанасць унутранага жыцця Пшанічнага, Глечыка, Фішэра. Прасторава часовыя межы аповесці "размыкаюцца" адступленнямі ў мінулае герояў, у даваеннае жыццё. Ва ўспамінах расчыняецца "гісторыя" нораву, яго фармаванне...
"Ім, - піша Быкаў, - хацелася толькі аднаго - дажыць да канца вайны. Толькі б перамагчы фашызм, дачакацца перамогі, убачыць хоць бы адзін мірны дзень без агню і крыві, і больш, здаецца, нічога б не трэба было. Яны згодны былі б на ўсякую працу, на самае сарамлівае месца ў жыцці, ім усюды быў бы ХОЧНЫ ПАКОМ пасля таго пекла, які ЯНЫ перажылі на фронце".
Пад ціскам абставін не ўсе людзі здольныя вытрымаць абстаноўку, але гэтыя людзі ўнутрана гатовы да здрады і баязлівасці. Такі і Іван Пшанічны ў "Франтавой старонцы", Задарожны ў "Трэцяй ракеце", Рыбак у "Сотнікава". Такія людзі свядома здзяйсняюць здраду, але ў той жа час не пазбаўлены жалю.
Насця - старанная вучаніца, руплівая і працавітая дзяўчынка. Яна хахатушка, але пры гэтым вельмі адказная і сур'ёзная. Яна з вялікай любоўю і павагай ставіцца да дзядулі. Пра яе характар можна дакладна сказаць, што яна добрая, клапатлівая і прамалінейная. Нягледзячы на тое, што яна паскардзілася настаўніцы на Сержа, яна не ябеда. Відавочна, што яна прыязная і вясёлая сяброўка, якой можна давяраць. Няхай яна яшчэ дзяўчынка, але ўжо можа паклапаціцца пра сябе і пра дзядулю як дарослая. Серж недурны хлопчык, вучыцца добра. Але відавочна, што яму не хапае ўвагі бацькоў, што бацькі мала часу надаюць размовам з ім і яго выхаванню. Таму сярод сяброў ён хоча быць лепшым, першым ва ўсім, вядзе сябе вельмі ганарыста. Хоць ён і кемлівы хлопец, але не разумее, што нельга крыўдзіць слабых. Я лічу, гэта таму, што яго самога ніхто не крыўдзіў і не прыніжаў. Яго хуліганствы мне здаюцца слабасцю, так як Серж проста не разумее, як самасцвердзіцца інакш, ён не разумее розніцы паміж гонарам і годнасцю.
У творах Быкава няма ні цудоўных
танкавых сутычак, ні вырашальных аперацый. "Мяне цікавіць, - пісаў ён, - у першую чаргу, не сама вайна, нават не яе побыт і тэхналогія бою, жадаючы ўсё гэта для мастацтва таксама галоўна, але, галоўным чынам, дабранароўны свет чалавека, здольнасці яго духу".
Прынцып арганізацыі аповесці "Жураўліны крык" абумоўлены мэтай-прааналізаваць МАТЫВы паводзін людзей, гераізму і баязлівасці, ваганні паміж доўгам і жахам. У аповесці, якая складаецца з галоў-навел, прысвечаных кожнаму з персанажаў, раскрываецца супярэчлівасць, складанасць унутранага жыцця Пшанічнага, Глечыка, Фішэра. Прасторава часовыя межы аповесці "размыкаюцца" адступленнямі ў мінулае герояў, у даваеннае жыццё. Ва ўспамінах расчыняецца "гісторыя" нораву, яго фармаванне...
"Ім, - піша Быкаў, - хацелася толькі аднаго - дажыць да канца вайны. Толькі б перамагчы фашызм, дачакацца перамогі, убачыць хоць бы адзін мірны дзень без агню і крыві, і больш, здаецца, нічога б не трэба было. Яны згодны былі б на ўсякую працу, на самае сарамлівае месца ў жыцці, ім усюды быў бы ХОЧНЫ ПАКОМ пасля таго пекла, які ЯНЫ перажылі на фронце".
Пад ціскам абставін не ўсе людзі здольныя вытрымаць абстаноўку, але гэтыя людзі ўнутрана гатовы да здрады і баязлівасці. Такі і Іван Пшанічны ў "Франтавой старонцы", Задарожны ў "Трэцяй ракеце", Рыбак у "Сотнікава". Такія людзі свядома здзяйсняюць здраду, але ў той жа час не пазбаўлены жалю.
Насця - старанная вучаніца, руплівая і працавітая дзяўчынка. Яна хахатушка, але пры гэтым вельмі адказная і сур'ёзная. Яна з вялікай любоўю і павагай ставіцца да дзядулі. Пра яе характар можна дакладна сказаць, што яна добрая, клапатлівая і прамалінейная. Нягледзячы на тое, што яна паскардзілася настаўніцы на Сержа, яна не ябеда. Відавочна, што яна прыязная і вясёлая сяброўка, якой можна давяраць. Няхай яна яшчэ дзяўчынка, але ўжо можа паклапаціцца пра сябе і пра дзядулю як дарослая.
Серж недурны хлопчык, вучыцца добра. Але відавочна, што яму не хапае ўвагі бацькоў, што бацькі мала часу надаюць размовам з ім і яго выхаванню. Таму сярод сяброў ён хоча быць лепшым, першым ва ўсім, вядзе сябе вельмі ганарыста. Хоць ён і кемлівы хлопец, але не разумее, што нельга крыўдзіць слабых. Я лічу, гэта таму, што яго самога ніхто не крыўдзіў і не прыніжаў. Яго хуліганствы мне здаюцца слабасцю, так як Серж проста не разумее, як самасцвердзіцца інакш, ён не разумее розніцы паміж гонарам і годнасцю.
Объяснение: