Перғауын, фараон — Құран кейіпкері, Мысыр патшасының аты. Алла оған уағыз айтуға Мұсаны жіберген. Фараон Зулаутад деп те аталады. Ол зәулім мұнара, пирамида сияқты мәңгілік берік ғимараттардың иесі деген мағынаны білдіреді. Құранда Перғауын өзін-өзі тәңірі санайтын, Мұсаның айтқанына сенбейтін, қатігез, озбыр ретінде көрінеді. Дінге сенетіндерді қудалайды. Мұса мен оның қандастары Мысырды тастап кетпек болғанда, соңынан әскер алып қуады. Бірақ теңіз көтеріліп, топан судың астында қалады. Тек жантәсілім сәтте ғана тәубасына келеді. Сол үшін Алла оны толқынның күшімен жағаға серпіп шығарады. Бұл эпизод екі түрлі түсіндіріледі. Біреулер оны тәубасына келгені үшін жасалған кешірім деп ұқса, біреулер күпірлік кешірілмейді, тек өліктің ғана құтқарылуы мүмкін деп дәлелдейді. Құранды түсіндірушілер басқа да Перғауындар болған, бұл Мысыр патшаларының жалпы атауы мен атағы деп біледі. Құраннан кейін туындаған аңыздарда Перғауынның қатігездіктері, әсіресе Аллаға сенген әйелін, немерелерін, жақындарын, Мысыр сиқыршыларын қалай азаптағаны егжей-тегжейлі суреттеледі. Құран түсіндірмешілерінің айтуынша, мұнара салынып біткен соң Перғауын аспанға садақтан жебе жаудырады. Олары қанға малшынып, жерге қайта түседі. Артынан Жәбірейіл көрініп, мұнараны жермен жексен етеді.[1]
Бычий цепень относится к ленточным червям, поэтому имеет тело лентовидной формы длиной больше десяти метров, которое состоит из члеников.
Бычий цепень обитает в тонкой кишке. В другом отделе кишечника паразит существовать не может.
Промежуточным хозяином этого глиста является крупный рогатый скот (бык, корова или телята) . В организме скота личиночная форма развивается.
Заражение человека бычим цепнем происходит при поедании сырой (или же полусырой) говядины, которая содержит жизне цистицерки. Цистицерки имеют вид беленьких пузырьков размером с горошину, которые наполнены жидкостью.
Заражение человека может произойти так же из-за использования для сырого и вареного мяса говядины одной и той же разделочной доски или ножа.
В пузырьке расположен маленький вырост: небольшая головка с четырьмя присосками и маленькая нитевидная шея, ввернутая внутрь (по типу пальца перчатки) .
При попадании в организм оболочка цистицерки растворяется, головка личинки выворачивается и укрепляется присосками на слизистой тонкой кишки.
Происходит быстрый рост глиста.
Скорость роста бычьего цепня очень большая — дневной прирост 7-12 сантиметров. Через три-четыре месяца вырастает зрелый ленточный червь (бычий цепень) длиной от шести до пятнадцати метров. С этого момента от зада глиста отрываются членики, набитые яйцами глист.
Перғауын, фараон — Құран кейіпкері, Мысыр патшасының аты. Алла оған уағыз айтуға Мұсаны жіберген. Фараон Зулаутад деп те аталады. Ол зәулім мұнара, пирамида сияқты мәңгілік берік ғимараттардың иесі деген мағынаны білдіреді. Құранда Перғауын өзін-өзі тәңірі санайтын, Мұсаның айтқанына сенбейтін, қатігез, озбыр ретінде көрінеді. Дінге сенетіндерді қудалайды. Мұса мен оның қандастары Мысырды тастап кетпек болғанда, соңынан әскер алып қуады. Бірақ теңіз көтеріліп, топан судың астында қалады. Тек жантәсілім сәтте ғана тәубасына келеді. Сол үшін Алла оны толқынның күшімен жағаға серпіп шығарады. Бұл эпизод екі түрлі түсіндіріледі. Біреулер оны тәубасына келгені үшін жасалған кешірім деп ұқса, біреулер күпірлік кешірілмейді, тек өліктің ғана құтқарылуы мүмкін деп дәлелдейді. Құранды түсіндірушілер басқа да Перғауындар болған, бұл Мысыр патшаларының жалпы атауы мен атағы деп біледі. Құраннан кейін туындаған аңыздарда Перғауынның қатігездіктері, әсіресе Аллаға сенген әйелін, немерелерін, жақындарын, Мысыр сиқыршыларын қалай азаптағаны егжей-тегжейлі суреттеледі. Құран түсіндірмешілерінің айтуынша, мұнара салынып біткен соң Перғауын аспанға садақтан жебе жаудырады. Олары қанға малшынып, жерге қайта түседі. Артынан Жәбірейіл көрініп, мұнараны жермен жексен етеді.[1]
Бычий цепень обитает в тонкой кишке. В другом отделе кишечника паразит существовать не может.
Промежуточным хозяином этого глиста является крупный рогатый скот (бык, корова или телята) . В организме скота личиночная форма развивается.
Заражение человека бычим цепнем происходит при поедании сырой (или же полусырой) говядины, которая содержит жизне цистицерки. Цистицерки имеют вид беленьких пузырьков размером с горошину, которые наполнены жидкостью.
Заражение человека может произойти так же из-за использования для сырого и вареного мяса говядины одной и той же разделочной доски или ножа.
В пузырьке расположен маленький вырост: небольшая головка с четырьмя присосками и маленькая нитевидная шея, ввернутая внутрь (по типу пальца перчатки) .
При попадании в организм оболочка цистицерки растворяется, головка личинки выворачивается и укрепляется присосками на слизистой тонкой кишки.
Происходит быстрый рост глиста.
Скорость роста бычьего цепня очень большая — дневной прирост 7-12 сантиметров. Через три-четыре месяца вырастает зрелый ленточный червь (бычий цепень) длиной от шести до пятнадцати метров. С этого момента от зада глиста отрываются членики, набитые яйцами глист.