1. Этот царь предложил царице массагетов стать его женой; 2. В 518 г. до н.э. этот царь с огромным войском оправился в поход против саков;
3. По некоторым данным, саки ранили этого правителя;
4. Этого правителя сакский воин Ширак заманил в пустыню, в результате чего большая часть его войска погибла;
5. Против этого завоевателя народы Средней Азии, в том числе и саки, подняли восстания;
6. Этот правитель заманил в ловушку сакских воинов, используя еду и вино;
7. После смерти этого правителя в 323 г. до н. э. держава его распалась на ряд самостоятельных государств;
8. По приказу этого царя на Сырдарье был построен город, названный Эсхата;
9. В плену этого царя покончил жизнь самоубийством сын царицы Томирис;
10. В битве с саками этот правитель погиб и был обезглавлен;
11. После долгих лет борьбы этот правитель все-таки захватил часть сакских земель, и саки платили ему дань, выделяя своих воинов;
12. Этот правитель воевал с саками в IV в. до н.э.
Долгое время натуральный шелк ценился на вес золота из-за невероятной прочности, легкости, а также долго сохранять тепло, и был доступен лишь богачам. История появления шелковой ткани начинается с 2600 года до н.э. и связана с одомашниванием в Китае тутового шелкопряда (Bombycidae — на фото). Китайцы, умевшие хранить секреты, никому не открывали свою тайну, а любая попытка вывезти гусениц, бабочек или яйца шелкопряда за пределы страны каралась смертной казнью. Но все тайное когда-то становится явным. Так случилось и с шелком. В 552 году император Византии Юстиниан выкупил у заезжих монахов яйца шелкопряда и приказал серьезно заняться их разведением. Вскоре шелководство появилось в Малой Азии, Северной Африке, Испании, на Сицилии. В Европе шелкопрядов завезли в XIV веке. И лишь в XVI веке научились разводить и разматывать коконы шелкопрядов в России.
Тоғыз сөз
Мен өзім қазақпын. Мен қазақтарды жақсы көремін немесе ұнатпаймын ба? Егер мен жақсы көрсем, олардың моральдарын мақұлдап, олардың мінез-құлқынан маған қуаныш немесе жайлылық әкелетін кез-келген ұсақ-түйектерді тауып, мені соншама ерекшеленетін қасиеттерге қанағаттанбауға мүмкіндік береді және менің үмітім сөнбейді. Бірақ олай емес. Мен сүймеген кезде мен олармен сөйлеспеймін, ішкі ойларыммен бөліспеймін, кеңес беремін, олардың шеңберіне кірмеймін, олардың істеріне қызығушылық танытамын, не істеп жатқандарын сұрап, тыныш өзіме жатар едім, жоқ - олардан мүлдем бас тартар едім. Үміт дегеніміз - олар өзгереді немесе мен ақылдасып, түзетемін, сонымен қатар нәрленбеймін. Мен бұл сезімдердің ешқайсысын сезбеймін. Қалайша? Мен бір нәрсеге бейім болуым керек.
Мен өмір сүрсем де, мен өзімді тірі деп санамаймын. Мен бұл адамдардың көңіл-күйінен, өзіме деген наразылығынан ба, әлде басқа себептерден туындағанын білмеймін. Сыртынан тірі, бәрі ішіндегі өлі. Ашуланшақ, бірақ ашуланбаңыз. Мен күлемін, бірақ мен бақытты бола алмаймын. Мен айтқан сөздер мен күлкі менікі емес сияқты. Бәрі бөтен.
Жас кезінде ол өз халқын тастай алады деп ойлаған да жоқ, ол қазақтарды шын жүрегімен сүйді, оларға сенді. Мен адамдармен таныса бастағанда, менің үмітім біртіндеп жоғала бастаған кезде, мен өзімнің туған жерімді тастап, бейтаныс адамдармен достасуға мүмкіндік беретін күш жоқ екенін білдім. Сондықтан қазір менің кеудемде бос. Жалпы, менің ойымша: мүмкін, жақсы болар? Өлсем, мен зардап шекпеймін: «Өкінішке орай, менде мұндай қуанышты қайта көруге мүмкіндік болған жоқ! ..» Жердегі өмірім үшін өкінбеймін, мен өзімді болашаққа деген үмітпен жұбатамын