1.«Попри те, що система охолодження працювала на повну потужність, корабель і надалі…». 2.«Пального не залишилося. Я сідаю на першу ж кисневу …». 3.«Кліві з останніх сил намагався не втратити …». 4.«Йому здавалося, що розум відокремився від його …». 5.«Метрів за п'ятнадцять від нього стояла істота, схожа на …» 6.«Як діють ці тварини? Можливо, замість зору вони користуються …». 7.«Схоже на те, що тут кожна тварина має характерний запах …». 8.«Від поштольота 243 залишилася купа покрученого …». 9.«Кліві ще не усвідомлював, що відтепер він став справжнім …». 10.«Запах думок Кліві збив пантеру з …» 11.«Ти стояв у центрі найбільшої степової пожежі. Як сталося, що на тобі немає…?» 12.«Коли розплющив очі, то був уже на рятувальному судні та зберіг до останнього !
Крымские походы — военные походы русской армии против Крымского ханства, предпринятые в 1687 и 1689 годах. Они были частью Русско-турецкой войны 1686—1700 годов и частью масштабной европейской Великой Турецкой войны.
В 1689 году начались приготовления ко второму походу. Речь Посполитая начала переговоры с Османской империей, перекладывая всё бремя войны на Россию. Ранней весной (или в феврале) 1689 года русское войско, увеличенное до 150 тысяч человек (по другим данным — 112 тысяч при 400 орудиях) направилось на юг. 15 мая недалеко от деревни Зелёная Долина произошло нападение крымских татар, которое было отбито артиллерийским огнём и ружейными залпами. 20 мая русская армия подошла к Перекопу. Однако возглавлявший поход Василий Голицын отказался брать Перекоп, так как в нём было всего три колодца с пресной водой, чего не хватило бы для армии. Кроме того, за Перекопом простиралась безводная степь, и потери после взятия Перекопа были бы весьма значительны. На военном совете было решено строить несколько крепостей для накопления в них воды, продовольствия и снаряжения. Однако этим планам не суждено было сбыться, и Голицын отступил от Перекопа, но сохранил почти всю армию
Перғауын, фараон — Құран кейіпкері, Мысыр патшасының аты. Алла оған уағыз айтуға Мұсаны жіберген. Фараон Зулаутад деп те аталады. Ол зәулім мұнара, пирамида сияқты мәңгілік берік ғимараттардың иесі деген мағынаны білдіреді. Құранда Перғауын өзін-өзі тәңірі санайтын, Мұсаның айтқанына сенбейтін, қатігез, озбыр ретінде көрінеді. Дінге сенетіндерді қудалайды. Мұса мен оның қандастары Мысырды тастап кетпек болғанда, соңынан әскер алып қуады. Бірақ теңіз көтеріліп, топан судың астында қалады. Тек жантәсілім сәтте ғана тәубасына келеді. Сол үшін Алла оны толқынның күшімен жағаға серпіп шығарады. Бұл эпизод екі түрлі түсіндіріледі. Біреулер оны тәубасына келгені үшін жасалған кешірім деп ұқса, біреулер күпірлік кешірілмейді, тек өліктің ғана құтқарылуы мүмкін деп дәлелдейді. Құранды түсіндірушілер басқа да Перғауындар болған, бұл Мысыр патшаларының жалпы атауы мен атағы деп біледі. Құраннан кейін туындаған аңыздарда Перғауынның қатігездіктері, әсіресе Аллаға сенген әйелін, немерелерін, жақындарын, Мысыр сиқыршыларын қалай азаптағаны егжей-тегжейлі суреттеледі. Құран түсіндірмешілерінің айтуынша, мұнара салынып біткен соң Перғауын аспанға садақтан жебе жаудырады. Олары қанға малшынып, жерге қайта түседі. Артынан Жәбірейіл көрініп, мұнараны жермен жексен етеді.[1]
Объяснение: