Родился 23 октября 1932 г. в деревне Тимонихе Вологодской области в крестьянской семье.
Учился в сельской школе. До службы в армии (1952—1955 гг.) успел освоить несколько специальностей: столяр, плотник, моторист, электромонтёр. После демобилизации работал на заводе в Перми, потом переехал в Вологду и стал сотрудничать в газете «Коммунар»: в ней публиковались его стихи и рассказы.
В 1959 г. Белов поступил в Литературный институт. Знакомство с лицом современного города заставило его по-новому увидеть крестьянский мир — как органичное целое, противостоящее «опрокинутой» городской жизни. Первым произведением Белова, обратившим на себя внимание критики, стала повесть «Деревня Бердяйка» (1961 г.). А принёсшая автору широкую известность повесть «Привычное дело» (1966 г.) явилась одним из наиболее ярких произведений так называемой деревенской прозы. Контраст комического начала повести (разговор находящегося в подпитии главного героя Ивана Африкановича со своим мерином) и финала (сцена у могилы Катерины) подчёркивает трагичность крестьянских судеб в XX столетии.
В изображении героев и языке Белов наследует традиции русской классики — от И. С. Тургенева до И. А. Бунина. Вместе с тем в его прозе отчётливо ощутимо влияние устного народного творчества. Так, повесть «Плотницкие рассказы» (1968 г.) и «Бухтины вологодские» (первая бухтина появилась в 1969 г., а последние — в 1996 г.) обнаруживают родство с небылицами, прибаутками, сказом. Среди наиболее заметных произведений Белова, знакомящих с вековой крестьянской культурой, — «Лад. Очерки о народной эстетике» (1979 г.).
Отрицательные, представляющие опасность для нравственного здоровья личности стороны современной городской жизни писатель рисует в сопоставлении их с патриархальным деревенским укладом (цикл рассказов «Воспитание по доктору Споку», 1968—1978 гг., и вызвавший много споров роман «Всё впереди», 1986 г.).
Главной художественной задачей на долгие годы стало для Белова воссоздание истории коллективизации, столкновения власти и крестьянства на рубеже 20—30-х гг. XX в. (романы-хроники «Кануны», 1976 г.; «Год великого перелома», 1989 г.; «Час шестой», 1998 г.). Стремление повлиять на ход современной истории выразилось в публицистике, пропаганде наследия самобытного религиозного философа И. А. Ильина, а также в общественной деятельности.
В 1989 г. Белова избрали народным депутатом СССР, в 1990—1991 гг. он был членом Верховного Совета СССР. Писатель постоянно живёт в Вологде и часто бывает в родной деревне.
Органикалық қосылыстардың барлығының құрамында көміртек атомы бар. Көміртектен басқа сутек, оттек, азот, т.б. элемент атомдары болады. Кейбір органикалық қосылыстардың құрамына күкірт, фосфор, галогендер және металдар кіреді. Ал бейорганикалық қосылыстарды біріктіретін бір ортақ элемент жоқ.
Органикалық химия — көмірсутектер мен олардың туындыларының химиясы.
Органикалық заттардың бейорганикалық заттармен салыстырғанда бірқатар ерекшеліктері бар.
Органикалық қосылыстарда көміртек атомдары өзара жалғасып, құрамына көп атом топтары кіретін тізбек құра алады. Сонымен қатар көміртек атомдары бірімен-бірі түзу тізбекті, тармақты, тұйықталған цикл түзіп те байланыса алады.
Тізбек құрамындағы көміртек атомдарының саны әр түрлі болуы мүмкін. Сонымен қатар көміртек атомдары өзара жай (дара) және еселі (қос, үш) байланыстар арқылы байланысады.
Органикалық қосылыстар санының өте көп болуы көміртек атомының жоғарыда айтылған ерекше қасиеттеріне байланысты.
Органикалық заттар, негізінен, көміртек және сутек атомдарынан тұратындықтан, араларындағы байланыстар коваленттік (полюссіз немесе полюсті) болады. Сондықтан органикалық заттарға мынадай қасиеттер тән:
олар — бейэлектролиттер немесе әлсіз электролиттер;
органикалық заттардың арасында реакциялар баяу жүреді (иондардың арасындағы реакциялардың тез жүретінін білесіңдер);
органикалық заттар молекулалық құрылымды болғандықтан, қайнау және балқу температуралары төмен болады;
органикалық заттар қызуға төзімсіз, салыстырмалы төмен температураның өзінде (кейде тіпті 100°С-қа жетпейтін) айырылады;
оттек қатысында органикалық заттардың бәрі дерлік жанады. Көміртек атомдарының арасындағы байланыстар үзіліп, нәтижесінде, көміртек (ЫВ) оксиді түзіледі немесе күйеленеді (көмірленеді) және су түзіледі.
Родился 23 октября 1932 г. в деревне Тимонихе Вологодской области в крестьянской семье.
Учился в сельской школе. До службы в армии (1952—1955 гг.) успел освоить несколько специальностей: столяр, плотник, моторист, электромонтёр. После демобилизации работал на заводе в Перми, потом переехал в Вологду и стал сотрудничать в газете «Коммунар»: в ней публиковались его стихи и рассказы.
В 1959 г. Белов поступил в Литературный институт. Знакомство с лицом современного города заставило его по-новому увидеть крестьянский мир — как органичное целое, противостоящее «опрокинутой» городской жизни. Первым произведением Белова, обратившим на себя внимание критики, стала повесть «Деревня Бердяйка» (1961 г.). А принёсшая автору широкую известность повесть «Привычное дело» (1966 г.) явилась одним из наиболее ярких произведений так называемой деревенской прозы. Контраст комического начала повести (разговор находящегося в подпитии главного героя Ивана Африкановича со своим мерином) и финала (сцена у могилы Катерины) подчёркивает трагичность крестьянских судеб в XX столетии.
В изображении героев и языке Белов наследует традиции русской классики — от И. С. Тургенева до И. А. Бунина. Вместе с тем в его прозе отчётливо ощутимо влияние устного народного творчества. Так, повесть «Плотницкие рассказы» (1968 г.) и «Бухтины вологодские» (первая бухтина появилась в 1969 г., а последние — в 1996 г.) обнаруживают родство с небылицами, прибаутками, сказом. Среди наиболее заметных произведений Белова, знакомящих с вековой крестьянской культурой, — «Лад. Очерки о народной эстетике» (1979 г.).
Отрицательные, представляющие опасность для нравственного здоровья личности стороны современной городской жизни писатель рисует в сопоставлении их с патриархальным деревенским укладом (цикл рассказов «Воспитание по доктору Споку», 1968—1978 гг., и вызвавший много споров роман «Всё впереди», 1986 г.).
Главной художественной задачей на долгие годы стало для Белова воссоздание истории коллективизации, столкновения власти и крестьянства на рубеже 20—30-х гг. XX в. (романы-хроники «Кануны», 1976 г.; «Год великого перелома», 1989 г.; «Час шестой», 1998 г.). Стремление повлиять на ход современной истории выразилось в публицистике, пропаганде наследия самобытного религиозного философа И. А. Ильина, а также в общественной деятельности.
В 1989 г. Белова избрали народным депутатом СССР, в 1990—1991 гг. он был членом Верховного Совета СССР. Писатель постоянно живёт в Вологде и часто бывает в родной деревне.
Органикалық қосылыстардың барлығының құрамында көміртек атомы бар. Көміртектен басқа сутек, оттек, азот, т.б. элемент атомдары болады. Кейбір органикалық қосылыстардың құрамына күкірт, фосфор, галогендер және металдар кіреді. Ал бейорганикалық қосылыстарды біріктіретін бір ортақ элемент жоқ.
Органикалық химия — көмірсутектер мен олардың туындыларының химиясы.
Органикалық заттардың бейорганикалық заттармен салыстырғанда бірқатар ерекшеліктері бар.
Органикалық қосылыстарда көміртек атомдары өзара жалғасып, құрамына көп атом топтары кіретін тізбек құра алады. Сонымен қатар көміртек атомдары бірімен-бірі түзу тізбекті, тармақты, тұйықталған цикл түзіп те байланыса алады.
Тізбек құрамындағы көміртек атомдарының саны әр түрлі болуы мүмкін. Сонымен қатар көміртек атомдары өзара жай (дара) және еселі (қос, үш) байланыстар арқылы байланысады.
Органикалық қосылыстар санының өте көп болуы көміртек атомының жоғарыда айтылған ерекше қасиеттеріне байланысты.
Органикалық заттар, негізінен, көміртек және сутек атомдарынан тұратындықтан, араларындағы байланыстар коваленттік (полюссіз немесе полюсті) болады. Сондықтан органикалық заттарға мынадай қасиеттер тән:
олар — бейэлектролиттер немесе әлсіз электролиттер;
органикалық заттардың арасында реакциялар баяу жүреді (иондардың арасындағы реакциялардың тез жүретінін білесіңдер);
органикалық заттар молекулалық құрылымды болғандықтан, қайнау және балқу температуралары төмен болады;
органикалық заттар қызуға төзімсіз, салыстырмалы төмен температураның өзінде (кейде тіпті 100°С-қа жетпейтін) айырылады;
оттек қатысында органикалық заттардың бәрі дерлік жанады. Көміртек атомдарының арасындағы байланыстар үзіліп, нәтижесінде, көміртек (ЫВ) оксиді түзіледі немесе күйеленеді (көмірленеді) және су түзіледі.