90 . один вариант на выбор варіант і "диваки та зануди" ульфа старка легке питання: на які дві групи поділяються персонажі? а тепер важке питання: чому ми сприймаємо в цій книжці одну групу зі знаком ''+'', а другу ‒ зі знаком ''-''. доведи, що це не просто ''оптичний трюк''. чи таки трюк, письменницьке шулерство? напиши або розкажи, мені цікаво, на чиєму ти боці й чому. почати можна й потрібно з ''мені , мені не '', але на цьому не зупинятись. ти маєш розібратись, чому саме одні кращі за інших, у чому їхні переваги. на твою особисту думку, звісно. варіант іі енн файн. ''борошняні немовлята'' як так сталося, що важким цинічним підліткам, що знають не всі букви і "не мають нічого святого" так залежало наприкінці книги на тих мішках? простеж, що відбувалося з головним персонажем. як три кілограми борошна змінили його самого й світ довкола нього? напиши//розкажи. або про щось інше, що зацікавило тебе в цій книзі.

Аўтар-апавядальнік расказаў пра сябе і сваю сям’ю наступнае:

“Бацька мой быў ляснічы. І дзед быў ляснічы і прадзед. І ўсе мае дзядзькі з бацькавага боку былі ляснічыя, лесаводы або яшчэ нейкім чынам былі звязаны з лесам і з навукай аб лесе. Стварылася вялікая лясная дынастыя, і нават мой малы пляменнік толькі і трызніць, што аб дзедавай прафесіі. З гэтай дынастыі адзін я, на гаротнае засмучэнне бацькі і дзеда, выявіўся вырадкам. Стаў мастаком-анімалістам. Тым, хто малюе звяроў.

Тата прымірыўся з гэтай здрадай толькі пасля таго, як, па доўгім роздуме, пераканаў сябе, што звяры — гэта таксама лес, што я аддаю перавагу замалёўкам у лесе, а не ў звярынцы. Ну, і яшчэ пасля таго — гэта, урэшце, справы не датычыцца, — калі работы мае да нябёс расхваліў славуты анімаліст Васіль Аляксеевіч Ватагін.”

“Справа ў тым, што з-за спецыфікі гэтай справы дом мой вечна быў поўны рознымі жывёлінамі. Пад ложкам мелі кватэру вожыкі, чарапахі, марскія свінкі. На ўсіх падаконнях акварыумы з рыбкамі розных парод (за імі, досыць беспаспяхова, спрабаваў паляваць мой сіямскі кот Васіліск). У доме — а ён у мяне на ўскраіне — заўсёды было некалькі сабак рознай пароды. У розныя часы жылі ў мяне ваўчаняты, малыя лісы, фенек, шчанюк чыты або гепарда.”

Звычайна ў мастацкіх творах адны персанажы больш актыўна ўдзельнічаюць к падзеях, вакол іх закручваецца асноўнае дзеянне, пра іх больш падрабязна і дэталёва распавядае аўтар. Гэта галоўныя літаратурныя героі. Існуюуць і героі другарадныя, пра якіх згадваецца меньш, радзей, толькі ў некаторых эпізодах, іх роля ў выяўленні аўтарскай задумы значна меньшая. Твор Караткевіча “Былі ў мяне мядзведзі” (галоўныя героі Сяргей і Бурык, другарадныя – бацька, маці, Марка). Кудравец “Цітаўкі” (галоўныя героі Кастусь, дзед Агей, другарадныя, сябры Кастуся).