Руслан:
1. «Князь храбрый»; ...страстью пылкой утомленный,
Не ест, не пьет Руслан влюбленный; На друга милого гладит,
Вздыхает, сердится, горит И щиплет ус от нетерпенья
2. Па брови медный шлем надвинув, Ив мощных рук узду покинув,
Руслан уныньем как убит; Мысль о потерянной невесте
Его терзает и мертвит.
3. А князь красавец был не вялый / не то, что витязь наших дней»
4ищет позабыться сном, Вздыхает, медленно вертится..
Напрасно! витязь наконец: «Не спиться что-то, мой отец!
Что делать: болен я душою, И сон не в сон, как тошно жить».
5. Руслан вспылал, вздрогнув от гнева; Он узнает сей буйный глас...
Бүгінде компьютер қаланы қойып шалғайдағы ауыл-ауылға жетті. Ғылым мен техниканың дамыған өрлеу дәуірінде бұған қуану керек. Дегенмен де, медальдің екі беті болатыны сияқты оның да екі гәбі бар. Мәселен, жеткіншектер өз беттерінше ойлау мүмкіндіктерінен айырылып бара жатыр. Басқаша айтқанда, барлығын «ақылды құрылғыға» жүктейтін «компьютер бас» ұрпақ қалыптаса бастағаны зиялы қауымды қатты толғандыру үстінде.
Бір алқалы жиында елге танымал екі жазушы екі түрлі ой-пікір айтты. Зерделесек, екеуінің де айтып отырған сөздерінің жаны бар сияқты. Жарыққа шыққан кітапқа жылы лебізін білдіре келіп, бірінші қаламгер: «қазір жаһандану заманында қағаз басылымның маңызы жойыла бастайды, оның орнын ғаламтор басады. Адам өзіне керектіні ғаламтордан тауып алады да газет-журнал, кітап оқуға жастардың құлқы болмайды» деп өзінше болжам жасады.
Ал, екінші бір жазушы «Интернет заман қажеттілігі болғанымен, оның пайдасынан зияны көп» деп шыр-пыр болды. Оның уәжі мынаған саяды: «рас, осы күнге дейін интернет арқылы қаншама дүниені оқып, білдік, ой-өрісімізді кеңейттік, тамаша жаңалықтарды таптық. Үлкен жобалар іске қосылды. Мұның бәрін жоққа шығаруға болмайды. Алайда, бақылаусыздық, бейәдеп, тексерілмеген ақпарат, біреуге дәлелсіз жала жабу, ойына не келсе соны айтқан пікірлердің өріп жүретіні сияқты келеңсіздіктер де осы «шексіз кеңестікте» жетіп артылады.
1. «Князь храбрый»; ...страстью пылкой утомленный,
Не ест, не пьет Руслан влюбленный; На друга милого гладит,
Вздыхает, сердится, горит И щиплет ус от нетерпенья
2. Па брови медный шлем надвинув, Ив мощных рук узду покинув,
Руслан уныньем как убит; Мысль о потерянной невесте
Его терзает и мертвит.
3. А князь красавец был не вялый / не то, что витязь наших дней»
4ищет позабыться сном, Вздыхает, медленно вертится..
Напрасно! витязь наконец: «Не спиться что-то, мой отец!
Что делать: болен я душою, И сон не в сон, как тошно жить».
5. Руслан вспылал, вздрогнув от гнева; Он узнает сей буйный глас...
Бүгінде компьютер қаланы қойып шалғайдағы ауыл-ауылға жетті. Ғылым мен техниканың дамыған өрлеу дәуірінде бұған қуану керек. Дегенмен де, медальдің екі беті болатыны сияқты оның да екі гәбі бар. Мәселен, жеткіншектер өз беттерінше ойлау мүмкіндіктерінен айырылып бара жатыр. Басқаша айтқанда, барлығын «ақылды құрылғыға» жүктейтін «компьютер бас» ұрпақ қалыптаса бастағаны зиялы қауымды қатты толғандыру үстінде.
Бір алқалы жиында елге танымал екі жазушы екі түрлі ой-пікір айтты. Зерделесек, екеуінің де айтып отырған сөздерінің жаны бар сияқты. Жарыққа шыққан кітапқа жылы лебізін білдіре келіп, бірінші қаламгер: «қазір жаһандану заманында қағаз басылымның маңызы жойыла бастайды, оның орнын ғаламтор басады. Адам өзіне керектіні ғаламтордан тауып алады да газет-журнал, кітап оқуға жастардың құлқы болмайды» деп өзінше болжам жасады.
Ал, екінші бір жазушы «Интернет заман қажеттілігі болғанымен, оның пайдасынан зияны көп» деп шыр-пыр болды. Оның уәжі мынаған саяды: «рас, осы күнге дейін интернет арқылы қаншама дүниені оқып, білдік, ой-өрісімізді кеңейттік, тамаша жаңалықтарды таптық. Үлкен жобалар іске қосылды. Мұның бәрін жоққа шығаруға болмайды. Алайда, бақылаусыздық, бейәдеп, тексерілмеген ақпарат, біреуге дәлелсіз жала жабу, ойына не келсе соны айтқан пікірлердің өріп жүретіні сияқты келеңсіздіктер де осы «шексіз кеңестікте» жетіп артылады.