На современном этапе развития экономики России менеджмент выражает гибкий механизм управления организации, который ориентирован на быстрое изменение во внешней и внутренней среде хозяйствования, максимальное удовлетворение интересов его собственников и персонала. В зарубежной терминологии менеджмент (управление) рассматривают как специалистов, занятых руководством организации (корпорации, фирмы и т.п.) и осуществляющих процессы организации, планирования, и контроля за использованием материальных, трудовых и финансовых ресурсов для достижения поставленной цели. Традиционно основными звеньями менеджмента считают производство, маркетинг и финансы.
Финансовый менеджмент представляет собой весь процесс управления воспроизводством с формирования и использования финансовых ресурсов, капитала и денежных потоков, необходимых для осуществления предпринимательской деятельности в условиях риска с целью выполнения организацией своих функций.
С практической же точки зрения финансовый менеджмент – это искусство управления денежными отношениями, связанными с образованием и расходованием их доходов (выручки), прибыли, капитала, и денежных фондов в рамках принятой стратегии и тактики организации и в условиях действия внутренней и внешней среды.
Несмотря на динамизм развития финансового менеджмента в России и за рубежом, ему присущи и свои характерные черты, без знания которых неизбежны просчеты в принятии финансовых и инвестиционных решений. Это относится к общим принципам формирования структуры источников капитала (пассива), состава капитала (активов), методам управления денежными потоками, инвестициями и финансовыми рисками финансового управления в условиях кризисного развития предприятия или корпорации и выхода из такого состояния (антикризисное управление).
Роль финансового менеджмента состоит в том, что он менеджменту организации ответить на такие основные практические вопросы как:
· необходимый объем финансовых ресурсов для успешной работы организации в условиях конкурентной среды;
· источники получения финансовых ресурсов и их рациональная структура (соотношение между собственными, привлеченными и заемными средствами);
Юстиниан І (Justіnіanos І) (482/83, Таурисий, Жоғары Солтүстік Македония – 14.11.565, Константинополь) – Византия императоры (527 – 565). Шаруа отбасынан шыққан. Өзінің үлкен ағасы император Юстин І-нің (518 – 527) көмегімен император сарайына жақын болып, мемлекеттік істерге үлкен ықпал етті. Таққа отырған соң империяның бұрынғы шекараларын қайта қалпына келтіруге тырысты. Жер иеленушілер мен құлиеленушілерге сүйенді, православие дінінен қолдау іздеп, сенаторлардың қарсылығын шектеуге тырысты. Мемлекеттік саясатта императордың әйелі Феодора үлкен рөл атқарды. Юстиниан І кезінде рим құқықтары толықтай қалпына келтіріліп, заң шығарушылық қызмет императордың шексіз билігін орнатуға, құл иеленушілікті нығайтуға бағытталды. Оның 536 – 538 ж. жүргізген реформалары мемлекетті орталықтандыруға жағдай жасады. Әкімшілік округтер үлкейтіліп, мемлекеттік аппарат пен армия күшейтілді. Қолөнер мен саудаға мемлекет бақылауы қойылды. Юстиниан І-нің кезінде салықтар көбейіп, еретиктер қатаң қудаланды. Ол алып құрылыстар жүргізуге (варварлардың баса-көктеп кіруінен қорғану үшін әскери бекіністер, қалалар, сарайлар мен ғибадатханалар салуға) үнемі қолдау жасап отырды. Кең көлемді жаулап алу саясатын жүргізді: варварлар басып алған Батыс Рим империясының жерлері (533 – 534 ж. Солтүстік Африка, Сардиния, Карсика, 535 – 555 ж. – Апеннин түбегі мен Сицилия, 554 ж. – Пиреней түбегінің оңтүстік-шығыс бөлігі) қайтадан тартып алынып, бұл жерлердегі құлиеленушілік тәртіптер қалпына келтірілді. Шығыста Иранмен (527 – 532, 540 – 561), солтүстікте славяндармен соғыс жүргізілді. Византияға қосылған жерлерде император билігіне қарсы жиі-жиі халық көтерілістері болып тұрды. [1]
На современном этапе развития экономики России менеджмент выражает гибкий механизм управления организации, который ориентирован на быстрое изменение во внешней и внутренней среде хозяйствования, максимальное удовлетворение интересов его собственников и персонала. В зарубежной терминологии менеджмент (управление) рассматривают как специалистов, занятых руководством организации (корпорации, фирмы и т.п.) и осуществляющих процессы организации, планирования, и контроля за использованием материальных, трудовых и финансовых ресурсов для достижения поставленной цели. Традиционно основными звеньями менеджмента считают производство, маркетинг и финансы.
Финансовый менеджмент представляет собой весь процесс управления воспроизводством с формирования и использования финансовых ресурсов, капитала и денежных потоков, необходимых для осуществления предпринимательской деятельности в условиях риска с целью выполнения организацией своих функций.
С практической же точки зрения финансовый менеджмент – это искусство управления денежными отношениями, связанными с образованием и расходованием их доходов (выручки), прибыли, капитала, и денежных фондов в рамках принятой стратегии и тактики организации и в условиях действия внутренней и внешней среды.
Несмотря на динамизм развития финансового менеджмента в России и за рубежом, ему присущи и свои характерные черты, без знания которых неизбежны просчеты в принятии финансовых и инвестиционных решений. Это относится к общим принципам формирования структуры источников капитала (пассива), состава капитала (активов), методам управления денежными потоками, инвестициями и финансовыми рисками финансового управления в условиях кризисного развития предприятия или корпорации и выхода из такого состояния (антикризисное управление).
Роль финансового менеджмента состоит в том, что он менеджменту организации ответить на такие основные практические вопросы как:
· необходимый объем финансовых ресурсов для успешной работы организации в условиях конкурентной среды;
· источники получения финансовых ресурсов и их рациональная структура (соотношение между собственными, привлеченными и заемными средствами);
Юстиниан І (Justіnіanos І) (482/83, Таурисий, Жоғары Солтүстік Македония – 14.11.565, Константинополь) – Византия императоры (527 – 565). Шаруа отбасынан шыққан. Өзінің үлкен ағасы император Юстин І-нің (518 – 527) көмегімен император сарайына жақын болып, мемлекеттік істерге үлкен ықпал етті. Таққа отырған соң империяның бұрынғы шекараларын қайта қалпына келтіруге тырысты. Жер иеленушілер мен құлиеленушілерге сүйенді, православие дінінен қолдау іздеп, сенаторлардың қарсылығын шектеуге тырысты. Мемлекеттік саясатта императордың әйелі Феодора үлкен рөл атқарды. Юстиниан І кезінде рим құқықтары толықтай қалпына келтіріліп, заң шығарушылық қызмет императордың шексіз билігін орнатуға, құл иеленушілікті нығайтуға бағытталды. Оның 536 – 538 ж. жүргізген реформалары мемлекетті орталықтандыруға жағдай жасады. Әкімшілік округтер үлкейтіліп, мемлекеттік аппарат пен армия күшейтілді. Қолөнер мен саудаға мемлекет бақылауы қойылды. Юстиниан І-нің кезінде салықтар көбейіп, еретиктер қатаң қудаланды. Ол алып құрылыстар жүргізуге (варварлардың баса-көктеп кіруінен қорғану үшін әскери бекіністер, қалалар, сарайлар мен ғибадатханалар салуға) үнемі қолдау жасап отырды. Кең көлемді жаулап алу саясатын жүргізді: варварлар басып алған Батыс Рим империясының жерлері (533 – 534 ж. Солтүстік Африка, Сардиния, Карсика, 535 – 555 ж. – Апеннин түбегі мен Сицилия, 554 ж. – Пиреней түбегінің оңтүстік-шығыс бөлігі) қайтадан тартып алынып, бұл жерлердегі құлиеленушілік тәртіптер қалпына келтірілді. Шығыста Иранмен (527 – 532, 540 – 561), солтүстікте славяндармен соғыс жүргізілді. Византияға қосылған жерлерде император билігіне қарсы жиі-жиі халық көтерілістері болып тұрды. [1]