діалог на польській мові як ми їдемо на Мальдіви 5 реплік

Менің қалам Мен Ақтөбе қаласында тұрамын. Бұл менің сүйікті қалам. Мен осы өлкеде туып өстім. Осы қаламда көптеген достарым бар. Ақтөбе қаласының ескерткіштері де барып көруге тұрарлық көрнекті орындардың біріне жатады. Ескерткіш жанында көптеген үлкен шаралар өткізіліп тұрады. Мереке күндері адамдар көптеп жиналады. Сонымен бірге қаламызда саябақтар көп. Балалар саябақта велосипедтер мен скейтбордтар теуіп ойнайды. Біздің қаланың көшелері кең,үлкен. Үлкен көшелерде субұрқақтар орналасқан. Қаламыздың әдемі болуы үшін көп ағаштар, гүлдер отырғызылған. Өзімнің қалам туралы мына өлеңді арнаймын. Менің қалам – Ақтөбе Тамсанады бәріде Жайнай берді гүлдене Табиғаты ерекше Менің қаламның болашағы қандай жарқын болса, біздің болашағымыз да жақсы болады. Көркейе бер, Ақтөбем! НАДЕЮСЬ ОТМЕТЬ САМЫМ ЛУЧШИМ

Перед глазами художника, стоящего на высоком берегу Оки, полноводная река, над нею желтые березы, над головой — серое небо в перистых облаках, а вдалеке виднеется синий лес. На переднем плане — ветви берез, внизу река, на заднем плане — зеленеющее ноле и темно-зеленый с синевой лес. Видимо, художника заворожил этот пейзаж, который отвечал его внутреннему состоянию и настроению. Мастер чувствовал грусть но уходящей красоте пышной природы, и все это понимают, глядя на его полотно. Настроение тоски и печали не покидает всех, видящих этот пейзаж. Одновременно с этим В. Борисов-Мусатов создает настроение спокойствия и упоения красотой выбранного им природного уголка.