Мужики мало разбираются в тех вопросах, которые затрагивает Глеб. Неслучайно он говорит кандидату: “Вы извините, мы тут... далеко от общественных центров, поговорить хочется, но не особенно-то разбежишься — не с кем”. Своих, деревенских, он ни во что не ставит. “Откуда что берётся?” — удивляются они, говоря о Глебе и не понимая того, что для кандидатов наук совершенно нет темы для разговора. “Давайте установим, о чём мы говорим”, — просит Константин Иванович. Но так до конца спора Глеб будет путать его, сбивать с толку; и мужики ни на минуту не засомневаются в том, что Глеб “оттянул” кандидата, “причесал” бедного Константина Ивановича, а “Валя-то даже рта не открыла”. В голосе мужиков слышится жалость к кандидатам, сочувствие. И хотя Глеб по-прежнему удивлял, восхищал, но особой любви у мужиков к нему не было.
Рурык (швед. Rurik, розум. 879) - летапісны заснавальнік Наўгародскага княства на Русі, вараг з народу русь, князь наўгародскі з 862 года і родапачынальнік княжацкай, сталай пасля царскай дынастыі Рурыкавічаў. Нярэдка разглядаецца як заснавальнік Старажытнарускай дзяржавы.Згодна старажытнарускага летапіснага зводу XII стагоддзя, «Аповесці мінулых гадоў», у 862 годзе вараг Рурык з братамі па запрашэнні такіх плямёнаў, як чудзь, ільменскіх Славеніі, крывічы, быў прызваны княжыць у Ноўгарад. Гэта падзея, з якой традыцыйна адлічваецца пачатак праўлення дынастыі Рурыкавічаў, якая аб'яднала Наўгародскую і Кіеўскую Русі. Летапісец назваў прычынай запрашэння міжусобіцу. Рурык прыйшоў з усім сваім родам, званым русь, этнічная прыналежнасць якога працягвае аспрэчвацца даследчыкамі.
