Кек далам – анам, мен - балаң деп ақын атамыз жырлағандай, менің ең далам, тұғырым - Қазақ елі. Туған өлкемнің тұныптұрған әсем көрінісі бойыма еріксіз мақтаныш сезімін құйады. Тау етегіндегіқуыстарды қуалай өскен буталы орманы, тау суын сарқырата кең далағаалып қашқан өзендері, дән теңізіне шалынған жазық даласы, төрт түлікмалға төсін ашқан құтты жайлау қырлары, көк жасыл желекке бөленген ауыл үйлері, зәулім ғимаратты үлкен, көрікті қалалары бойыңа еріксіз күш, қайрат, еліме деген махббат сезіміне бөлейді. Қасиетті, туған жер! Туған жердің топырағына тізе бүк! –демекші ауыл мәдениетін көтеру ол әр біріміздің парызымыз болып қала бермек. Жасай бер, жайнай бер, қасиетті қазақ ауылы!
Ауылым- алтын бесігім! Шығарма
Ауылым – алтын бесігім
Жүрегім, жырым сенікі,
Кеңесті далам, кең далам.
Тудым, өстім, есейдім,
Кек далам – анам, мен - балаң деп ақын атамыз жырлағандай, менің ең далам, тұғырым - Қазақ елі. Туған өлкемнің тұныптұрған әсем көрінісі бойыма еріксіз мақтаныш сезімін құйады. Тау етегіндегіқуыстарды қуалай өскен буталы орманы, тау суын сарқырата кең далағаалып қашқан өзендері, дән теңізіне шалынған жазық даласы, төрт түлікмалға төсін ашқан құтты жайлау қырлары, көк жасыл желекке бөленген ауыл үйлері, зәулім ғимаратты үлкен, көрікті қалалары бойыңа еріксіз күш, қайрат, еліме деген махббат сезіміне бөлейді. Қасиетті, туған жер! Туған жердің топырағына тізе бүк! –демекші ауыл мәдениетін көтеру ол әр біріміздің парызымыз болып қала бермек. Жасай бер, жайнай бер, қасиетті қазақ ауылы!
Объяснение:
Жёлтый лист кружится над землёй.
Все деревья платья с жёлтым носят,
Ну а ива лишь качает головой.
Птицы со своим прощальным криком
Пробуждают в моём сердце грусть.
Ну и что, что птицы все вернутся.
Эту осень точно не вернуть.
Не вернуть те ценные мгновенья,
Что мне так запомнились тогда:
Запах земляничного варенья,
Того, что варит бабушка всегда.
Не забуду, в жизни не забуду
Те мгновенья и вот этот миг.
Ведь ценность жизни именно в мгновеньях.
Так давайте будем помнить их.
Будем помнить жизни фейерверки,
Листопады, снегопады и дожди.
А особенно запомни эту осень
И с надеждой следующей жди.
Жди, быть может встретившися с нею
На тебя нахлынет лёгкий бриз.
Бриз воспоминаний, бриз тех мигов
Которые продолжат в сердце жить.