Историческая справка о приходе храма Преображения Господня.
В 1990 году в г. Муравленко началась образовываться православная община. Проводились собрания и решались во о создании приходской общины о разработке и принятии Устава, а также регистрации общины в органах юстиции Ямало- Ненецкого автономного округа.
По Промыслу Божьему в городе Муравленко создался Приход Преображения Господня. В ноябре 1992 года получил Свидетельство о регистрации с принадлежностью к Тобольско-Тюменской епархии Русской Православной Церкви.
В мае 1996 года городская администрация выделила в аренду помещение для совершения церковных богослужений и треб, которое было переоборудовано под храм и помещениями для крещения, ризницы.
По мере горожан верой Христовой увеличилось число прихожан храма и в 1996 году начато строительство кирпичного храма. Протоиерей Виктор Нагайцев освятил место под храм в честь Преображения Господня. Строительство храма велось на средства администрации и пожертвования прихожан. В 2000 году на праздник Введения во храм Пресвятой Богородицы храм был введен в эксплуатацию.
20 ноября 2001 года совершено освящение храма архиепископом Тобольским и Тюменским Димитрием. С этого времени в нем стали проходить постоянные Богослужения.
Жизнь прихода невозможна без богослужения и без храма. Для этого необходим постоянный труд, который с любовью выполняют ризничные, чтецы и певцы клироса, их труд необходим для совершения служб.
Большое место в жизни Прихода уделяется воскресной школе.
Каждый учебный год воскресную школу посещает более 50 детей. Возраст учеников – от 3-х до16 лет. Все ребята разделены по возрастам на 4 класса, самый старший класс – это молодежный.
Преподаватели воскресной школы — это учителя школ и воспитатели детских садов города, они продолжают свою работу и в Воскресной школе.
Жизнь в Воскресной школе наполнена творчеством. Дважды в год, на Рождество и на Пасху, организуются городские выставки детского творчества. Уже традиционными стали мероприятия – праздники: поздравление именинников, Рождество, колядки с посещением администрации и организации города, Татьянин день, Масленица, Пасха, встреча с ветеранами в День Победы, День Славянской письменности. При храме работает библиотека. В течение года в детский приют, городские и школьные библиотеки передается православная литература, журналы и газеты. Родители приводя детей в воскресную школу и сами приобщаются к церковной жизни.
Община шефствует над изолятором временного содержания при городском отделе внутренних дел: На Рождество, Пасху и в течение года для лиц, содержащихся в изоляторе временного содержания, передается православная литература, газеты, журналы для духовного утешения и продукты питания.
По мере возможности оказывается материальная продуктами и вещами нуждающимся прихожанам и жителям города. Община Прихода раздает к праздникам подарки детям, детям-инвалидам, многодетным семьям и пожилым прихожанам.
Очень полюбили прихожане Крестные ходы, купание в Крещенской проруби, Пасхальные и Рождественские концерты и утренники.
В 2007г. храм отметил 15-летие. Была отслужена Литургия, состоялся большой праздничный концерт, на котором к присутствующим обратился Владыка Димитрий и затем вручил Архиерейские грамоты благодетелям и прихожанам.
В 2011 году в пределах Ямало – Ненецкого автономного округа образовалась Салехардская епархия, правящим архиереем новообразованной Салехардской епархии избран Епископ Николай.
Жизнь Прихода с назначением Преосвященнейшего Николая, управляющего Салехардской епархией значительно активизировалась.
Владыка часто посещает Приход. Приезд архиерея радость для прихожан и духовенства храма. Это всегда большой духовный праздник.
В 2017г. Приход храма отметил 25-летие. За многолетний труд на благо церкви и к 25- летию основания Прихода храма Преображения Господня многие прихожане удостоились быть награжденными Архиерейскими грамотами.
За 25 лет в храме совершено: — более 4500 Крещений, за счет этого пополняется количество прихожан. Прихожане стремятся к тому, чтобы Приход стал одной дружной семьёй. Молитва, приходские дела, работа в воскресной школе, общие заботы и праздники объединяют и сближают, и в этом действительно ощущается единение во Христе прихожан как братьев и сестер.
XVIII ғасырдың екінші жартысындағы патша үкіметінің Кіші жүз бен Орта жүздегі саясаты
Объяснение:
XVIII ғасырдың екінші жартысындағы патша үкіметінің Кіші жүз бен Орта жүздегі саясаты
Хиуа хандығы
XVIII ғасырдың алғашқы жартысында қазақ қоғамының онсыз да ауыр жағдайын солтүстік-батыстан — башқұрттар мен Еділ қалмақтары, солтүстіктен — Сібір қазақтары, оңтүстіктен Қоқан және Хиуа хандықтары тарапынан төнген қауіп күрделендіре түсті.
Қазақ елінің халықаралық жағдайының шиеленісіне түсуі және ішкі ұлттық тұтастықтың болмауы Әбілқайыр бастаған саяси топтың Ресей империясының үкіметімен жақындасуына жол ашты. Бұл жағдай қазақ қоғамындағы саяси күштердің өзара алауыздығын тереңдете түсті.
Кіші жүзде өзара дүрдараз Әбілқайыр хан мен Батыр сұлтан билік жүргізсе, Орта жүзде Сәмеке мен Күшік хандар ресми хан саналғанымен, Барақ пен Әбілмәмбет сұлтандар да дербес билікті иемденді. Сәмеке мен Күшіктің билігі Ұлы жүздің бір бөлігіне де тарады. Олар өз кезегінде Жоңғарияға тәуелділікте болды. Ал Ұлы жүздің қалған бөлігінде Жолбарыс ханның билігі сақталды. Патша үкіметі қазақ билеушілерінің өзара алауыздығын шебер пайдаланып, әкімшілік және саяси шаралар арқылы батыс аудандарды отарлауын жеделдетті. Қазақ жерінің батыс бөлігі Ресей империясына іргелес орналасқан аймақ еді. Кіші жүздің бірінші болып Ресейге қосылуы мұнда, отарлық езгінің алғашқы ауыртпалығын да ала келді. Осыған байланысты Кіші жүз үнемі ұлт-азаттық қозғалыстың ошағына айналды.
XVIII ғасырдағы қазақ қоғамындағы билеуші топтардың арасындағы алауыздық 1748 жылы Әбілқайыр ханның өліміне әкелді. Бұл қазақ жүздерінің басын біріктіру мүмкіндігін әлсіретті. Әбілқайыр ханның орнына келген Нұралы ханның билігі енді Орта жүзге жүрмеді. Тіпті Кіші жүздің өзінде Әбілқайыр мұрагерлерінің жағдайы орнықты болмады. Нұралыны Кіші жүздің рубасылары түгелдей мойындаған жоқ.
Әбілқайыр хан
Сырдария төңірегіндегі, шекті руы Батыр сұлтанды хан сайлады. Нұралыны тек байұлы рулары қолдады. Нұралы өз жағдайының қиындығын жақсы түсінді, ендігі уақытта қолдауды рубасыларынан емес, патша үкіметі тарапынан іздей бастады. Кіші жүздегі нақты жағдайдың барысын бақылап отырған патша үкіметі де өз тарапынан Қазақ жүздерінің саяси жағынан нығаюына мүдделі болған жоқ. Орта жүздегі Абылай ықпалының арта түсуі, қазақтарға көрші башқұрт халқында азаттық күрестің өрістеуі патша үкіметінің отаршылдық мүдделеріне қайшы келеді.
1748 жылы патша үкіметі Нұралыға хан атағын бекітіп беріп, жылына 600 сом мемлекеттік жалақы белгіленген. Ол орыс мемлекетінен жалақы алатын шенеунікке айналды. Нұралы хан енді өзінің барлық іс-қимылдарын патша үкіметімен ақылдасып жүргізуге тиіс болды, оған Орынборға аманат жіберіп тұру міндеті жүктелді. Патша үкіметінің бұл шаралары Нұралыға деген сұлтан ақсүйектері мен рубасыларының қарсылығын одан әрі өршіте түсті. XVIII ғасырдың 40—60-жылдарында оңтүстік шекаралардағы жайылымдар үшін қарақалпақтар, түрікмендермен қақтығыстар да күшейе бастаған еді.
Қазақтардың Еділ мен Жайық арасындағы жерлер үшін торғауыт қалмақтарымен қарым-қатынасы нашарлай берді. Халықтарды бір-біріне айдап салу мақсатында патша үкіметі «ішкі жаққа» өткен қазақтарды тұтқындауға бұйрық берді. Осының бәрі Нұралы хандығында қысқы жайылымдар үшін жер тапшылығы дағдарысын туғызды.
Еділ
Патша үкіметінің Каспий теңізінің солтүстік-батыс өңіріндегі құнарлы да шұрайлы жерлерді орыс помещиктеріне бөліп беруі қазақтардың дәстүрлі жайылымдық жерлерін мейлінше тарылтты. Жайық бойын қуалай тұрғызылған бекіністер тізбегі — Ор шебі қазақтар тарапынан қарсылық тудырмай қоймады. Ор өзенінен әрі жалғасқан Сібір, Ащы шебі Ертіс шебімен қосылды. Ал бекіністерге қоныстандырылған орыс-қазақтар мен жерсіз орыс шаруаларының жергілікті қазақтардың жеріне көз салуы патша үкіметі езгісіне қарсы наразылықтың өрістеуіне негіз болды.
1742—1765 жылдардағы заң актілері бойынша казақтардың Еділ мен Жайық арасындағы, Есіл мен Тобылдың жоғары ағысындағы, Каспий теңізінің солтүстік жағалауы бойындағы жерлерде көшіп-қонуына тыйым салынды. Бұл жағдай казақтардың түпкілікті мүдделеріне қайшы келді. 1771 жылы Еділ мен Жайық арасындағы қалмақтардың біразы Жоңғарияға көшіп кеткеннен кейін де бұл жер қазақ әскерлеріне және мемлекеттік қорға берілді. Осылайша жер тапшылығы қазақ билеушілерінің арасындағы алауыздықты одан әрі ушықтыра түсті.
Историческая справка о приходе храма Преображения Господня.
В 1990 году в г. Муравленко началась образовываться православная община. Проводились собрания и решались во о создании приходской общины о разработке и принятии Устава, а также регистрации общины в органах юстиции Ямало- Ненецкого автономного округа.
По Промыслу Божьему в городе Муравленко создался Приход Преображения Господня. В ноябре 1992 года получил Свидетельство о регистрации с принадлежностью к Тобольско-Тюменской епархии Русской Православной Церкви.
В мае 1996 года городская администрация выделила в аренду помещение для совершения церковных богослужений и треб, которое было переоборудовано под храм и помещениями для крещения, ризницы.
По мере горожан верой Христовой увеличилось число прихожан храма и в 1996 году начато строительство кирпичного храма. Протоиерей Виктор Нагайцев освятил место под храм в честь Преображения Господня. Строительство храма велось на средства администрации и пожертвования прихожан. В 2000 году на праздник Введения во храм Пресвятой Богородицы храм был введен в эксплуатацию.
20 ноября 2001 года совершено освящение храма архиепископом Тобольским и Тюменским Димитрием. С этого времени в нем стали проходить постоянные Богослужения.
Жизнь прихода невозможна без богослужения и без храма. Для этого необходим постоянный труд, который с любовью выполняют ризничные, чтецы и певцы клироса, их труд необходим для совершения служб.
Большое место в жизни Прихода уделяется воскресной школе.
Каждый учебный год воскресную школу посещает более 50 детей. Возраст учеников – от 3-х до16 лет. Все ребята разделены по возрастам на 4 класса, самый старший класс – это молодежный.
Преподаватели воскресной школы — это учителя школ и воспитатели детских садов города, они продолжают свою работу и в Воскресной школе.
Жизнь в Воскресной школе наполнена творчеством. Дважды в год, на Рождество и на Пасху, организуются городские выставки детского творчества. Уже традиционными стали мероприятия – праздники: поздравление именинников, Рождество, колядки с посещением администрации и организации города, Татьянин день, Масленица, Пасха, встреча с ветеранами в День Победы, День Славянской письменности. При храме работает библиотека. В течение года в детский приют, городские и школьные библиотеки передается православная литература, журналы и газеты. Родители приводя детей в воскресную школу и сами приобщаются к церковной жизни.
Община шефствует над изолятором временного содержания при городском отделе внутренних дел: На Рождество, Пасху и в течение года для лиц, содержащихся в изоляторе временного содержания, передается православная литература, газеты, журналы для духовного утешения и продукты питания.
По мере возможности оказывается материальная продуктами и вещами нуждающимся прихожанам и жителям города. Община Прихода раздает к праздникам подарки детям, детям-инвалидам, многодетным семьям и пожилым прихожанам.
Очень полюбили прихожане Крестные ходы, купание в Крещенской проруби, Пасхальные и Рождественские концерты и утренники.
В 2007г. храм отметил 15-летие. Была отслужена Литургия, состоялся большой праздничный концерт, на котором к присутствующим обратился Владыка Димитрий и затем вручил Архиерейские грамоты благодетелям и прихожанам.
В 2011 году в пределах Ямало – Ненецкого автономного округа образовалась Салехардская епархия, правящим архиереем новообразованной Салехардской епархии избран Епископ Николай.
Жизнь Прихода с назначением Преосвященнейшего Николая, управляющего Салехардской епархией значительно активизировалась.
Владыка часто посещает Приход. Приезд архиерея радость для прихожан и духовенства храма. Это всегда большой духовный праздник.
В 2017г. Приход храма отметил 25-летие. За многолетний труд на благо церкви и к 25- летию основания Прихода храма Преображения Господня многие прихожане удостоились быть награжденными Архиерейскими грамотами.
За 25 лет в храме совершено: — более 4500 Крещений, за счет этого пополняется количество прихожан. Прихожане стремятся к тому, чтобы Приход стал одной дружной семьёй. Молитва, приходские дела, работа в воскресной школе, общие заботы и праздники объединяют и сближают, и в этом действительно ощущается единение во Христе прихожан как братьев и сестер.
Объяснение:
XVIII ғасырдың екінші жартысындағы патша үкіметінің Кіші жүз бен Орта жүздегі саясаты
Объяснение:
XVIII ғасырдың екінші жартысындағы патша үкіметінің Кіші жүз бен Орта жүздегі саясаты
Хиуа хандығы
XVIII ғасырдың алғашқы жартысында қазақ қоғамының онсыз да ауыр жағдайын солтүстік-батыстан — башқұрттар мен Еділ қалмақтары, солтүстіктен — Сібір қазақтары, оңтүстіктен Қоқан және Хиуа хандықтары тарапынан төнген қауіп күрделендіре түсті.
Қазақ елінің халықаралық жағдайының шиеленісіне түсуі және ішкі ұлттық тұтастықтың болмауы Әбілқайыр бастаған саяси топтың Ресей империясының үкіметімен жақындасуына жол ашты. Бұл жағдай қазақ қоғамындағы саяси күштердің өзара алауыздығын тереңдете түсті.
Кіші жүзде өзара дүрдараз Әбілқайыр хан мен Батыр сұлтан билік жүргізсе, Орта жүзде Сәмеке мен Күшік хандар ресми хан саналғанымен, Барақ пен Әбілмәмбет сұлтандар да дербес билікті иемденді. Сәмеке мен Күшіктің билігі Ұлы жүздің бір бөлігіне де тарады. Олар өз кезегінде Жоңғарияға тәуелділікте болды. Ал Ұлы жүздің қалған бөлігінде Жолбарыс ханның билігі сақталды. Патша үкіметі қазақ билеушілерінің өзара алауыздығын шебер пайдаланып, әкімшілік және саяси шаралар арқылы батыс аудандарды отарлауын жеделдетті. Қазақ жерінің батыс бөлігі Ресей империясына іргелес орналасқан аймақ еді. Кіші жүздің бірінші болып Ресейге қосылуы мұнда, отарлық езгінің алғашқы ауыртпалығын да ала келді. Осыған байланысты Кіші жүз үнемі ұлт-азаттық қозғалыстың ошағына айналды.
XVIII ғасырдағы қазақ қоғамындағы билеуші топтардың арасындағы алауыздық 1748 жылы Әбілқайыр ханның өліміне әкелді. Бұл қазақ жүздерінің басын біріктіру мүмкіндігін әлсіретті. Әбілқайыр ханның орнына келген Нұралы ханның билігі енді Орта жүзге жүрмеді. Тіпті Кіші жүздің өзінде Әбілқайыр мұрагерлерінің жағдайы орнықты болмады. Нұралыны Кіші жүздің рубасылары түгелдей мойындаған жоқ.
Әбілқайыр хан
Сырдария төңірегіндегі, шекті руы Батыр сұлтанды хан сайлады. Нұралыны тек байұлы рулары қолдады. Нұралы өз жағдайының қиындығын жақсы түсінді, ендігі уақытта қолдауды рубасыларынан емес, патша үкіметі тарапынан іздей бастады. Кіші жүздегі нақты жағдайдың барысын бақылап отырған патша үкіметі де өз тарапынан Қазақ жүздерінің саяси жағынан нығаюына мүдделі болған жоқ. Орта жүздегі Абылай ықпалының арта түсуі, қазақтарға көрші башқұрт халқында азаттық күрестің өрістеуі патша үкіметінің отаршылдық мүдделеріне қайшы келеді.
1748 жылы патша үкіметі Нұралыға хан атағын бекітіп беріп, жылына 600 сом мемлекеттік жалақы белгіленген. Ол орыс мемлекетінен жалақы алатын шенеунікке айналды. Нұралы хан енді өзінің барлық іс-қимылдарын патша үкіметімен ақылдасып жүргізуге тиіс болды, оған Орынборға аманат жіберіп тұру міндеті жүктелді. Патша үкіметінің бұл шаралары Нұралыға деген сұлтан ақсүйектері мен рубасыларының қарсылығын одан әрі өршіте түсті. XVIII ғасырдың 40—60-жылдарында оңтүстік шекаралардағы жайылымдар үшін қарақалпақтар, түрікмендермен қақтығыстар да күшейе бастаған еді.
Қазақтардың Еділ мен Жайық арасындағы жерлер үшін торғауыт қалмақтарымен қарым-қатынасы нашарлай берді. Халықтарды бір-біріне айдап салу мақсатында патша үкіметі «ішкі жаққа» өткен қазақтарды тұтқындауға бұйрық берді. Осының бәрі Нұралы хандығында қысқы жайылымдар үшін жер тапшылығы дағдарысын туғызды.
Еділ
Патша үкіметінің Каспий теңізінің солтүстік-батыс өңіріндегі құнарлы да шұрайлы жерлерді орыс помещиктеріне бөліп беруі қазақтардың дәстүрлі жайылымдық жерлерін мейлінше тарылтты. Жайық бойын қуалай тұрғызылған бекіністер тізбегі — Ор шебі қазақтар тарапынан қарсылық тудырмай қоймады. Ор өзенінен әрі жалғасқан Сібір, Ащы шебі Ертіс шебімен қосылды. Ал бекіністерге қоныстандырылған орыс-қазақтар мен жерсіз орыс шаруаларының жергілікті қазақтардың жеріне көз салуы патша үкіметі езгісіне қарсы наразылықтың өрістеуіне негіз болды.
1742—1765 жылдардағы заң актілері бойынша казақтардың Еділ мен Жайық арасындағы, Есіл мен Тобылдың жоғары ағысындағы, Каспий теңізінің солтүстік жағалауы бойындағы жерлерде көшіп-қонуына тыйым салынды. Бұл жағдай казақтардың түпкілікті мүдделеріне қайшы келді. 1771 жылы Еділ мен Жайық арасындағы қалмақтардың біразы Жоңғарияға көшіп кеткеннен кейін де бұл жер қазақ әскерлеріне және мемлекеттік қорға берілді. Осылайша жер тапшылығы қазақ билеушілерінің арасындағы алауыздықты одан әрі ушықтыра түсті.