З імёнамі Ефрасінні Полацкай і Кірылы Тураўскага звязаны з перыядам станаўлення беларускай дзяржаўнасці, а іх дзейнасць стала выключна важнай для нашай гісторыі, літаратуры і мастацтва.
Абодва вялікіх суайчынніка выраслі ў багатым асяроддзі ў эпоху двух вер, атрымалі бліскучую адукацыю і выбралі адзіна магчымы для сябе шлях: служыць асвеце роднай зямлі. Такая дзейнасць была магчымай праз служэнне царкве ў эпоху станаўлення хрысціянства на беларускай зямлі.
Так, дзейнасць Ефрасінні Полацкай была накіравана на адукацыю дзяцей у школах, кнігапісання, якое развівалася пры кляштарах, падтрымку і развіццё мастацтваў і рамёстваў. Па праве Ефрасінню Полацкую называюць першай мецэнаткай беларускай зямлі. Іншым кірункам грамадскай дзейнасці Ефрасінні стала барацьба супраць братазабойчых войнаў, феадальных паміж усобіц, раздзіралі радзіму.
Кірыла Тураўскі вядомы ў першую чаргу, як філосаф мінулы шлях ад прызнання ісціны, як дадзенасці ў «Святым пісанні» да прызнання чалавека «вянком тварэння». Яго спадчына, якое ўключае дыдактычныя аповесці, пропаведзі і гімнаграфія, фармуе ідэал мірскага чалавека таго часу. Грамадская дзейнасць Кірыла ў розныя перыяды яго жыцця, гэтак жа як і яго вялікай суайчынніцы, накіравана на барацьбу супраць братазабойчых войнаў, разладу і расколу.
Абодва вялікіх суайчынніка выраслі ў багатым асяроддзі ў эпоху двух вер, атрымалі бліскучую адукацыю і выбралі адзіна магчымы для сябе шлях: служыць асвеце роднай зямлі. Такая дзейнасць была магчымай праз служэнне царкве ў эпоху станаўлення хрысціянства на беларускай зямлі.
Так, дзейнасць Ефрасінні Полацкай была накіравана на адукацыю дзяцей у школах, кнігапісання, якое развівалася пры кляштарах, падтрымку і развіццё мастацтваў і рамёстваў. Па праве Ефрасінню Полацкую называюць першай мецэнаткай беларускай зямлі. Іншым кірункам грамадскай дзейнасці Ефрасінні стала барацьба супраць братазабойчых войнаў, феадальных паміж усобіц, раздзіралі радзіму.
Кірыла Тураўскі вядомы ў першую чаргу, як філосаф мінулы шлях ад прызнання ісціны, як дадзенасці ў «Святым пісанні» да прызнання чалавека «вянком тварэння». Яго спадчына, якое ўключае дыдактычныя аповесці, пропаведзі і гімнаграфія, фармуе ідэал мірскага чалавека таго часу. Грамадская дзейнасць Кірыла ў розныя перыяды яго жыцця, гэтак жа як і яго вялікай суайчынніцы, накіравана на барацьбу супраць братазабойчых войнаў, разладу і расколу.