1. Следуя второму закону Кеплера, скорость тела (планеты) при движении по эллиптической орбите меняется, так как планета движется вокруг Солнца неравномерно, имея в перигелии большую линейную скорость, чем в афелии.
2. Скорость тела (планеты) при движении по круговой орбите не меняется, так как планета постоянно находится на одинаково удалённом расстоянии от Солнца.
P.S Перигелий — ближайшая к Солнцу точка орбиты планеты или иного небесного тела Солнечной системы.
Афелий (апогелий) — наиболее удалённая от Солнца точка орбиты.
Объяснение:Усе творы Янкі Купалы прасякнуты думкай пра свабодную Беларусь, пра вольнага і не-залежнага беларуса. Янка Купала марыў аб тым, каб у яго суайчыннікаў абудзілася пачуццё годнасці, павагі да сябе. Пачуццё, па-хаванае пад цяжарам гаротнага становішча. Менавіта такой — смелай, мужнай, з пачуццём годнасці — намаляваў Купала галоўную гераіню паэмы «Бандароўна».
Падзеі, апісаныя ў творы, адбываліся на Украіне. Пану Патоцкаму — багатаму, дэспатычнаму, самаўшўненаму і разбэшчанаму — прыглянулася дачка бедняка Бандарэнкі Бандароўна. На яго нахабныя прапановы і дзеянні дзяўчына адказала аплявухай. Пана Патоцката такі ўчыяак бяднячкі моцна пакрыўдзіў. Больш таго, ен быў проста раз'юшаны: як магла галадранка так дрынізіць яго перад іншымі?! Наставіўшы перад дзяўчынай поўныя сталы смачнай ежы, Патоцкі прапанаваў ей выбар:
— Ну, што воліш сабе выбраць,
Пышная паненка:
Ці ў бяседзе засядаці
Вось пад гэтай сценкай
I са мною піць, гуляці,
Цочкі каратаці?
Ці наеекі косці парыць
У зямельцы маці?
Доўга думаць Бандароўна не стала, бо бацькі з маленства навучалі яе быць сумленнай. Дзяўчына засвоіла, што грошы — гэта не самае галоўнае ў жыцці, што за іх шчасця і душэўнага спакою не купіш. Жыць з панам Патоцкім, купацца ў яго багацці, бавіць разам з ім час, памяняўпш на ўсё гэта сваю дзявочую годнасць, сумленне і душэўную свабоду, Бандароўна не згадзілася. Яе адказ — выклік не толькі пану Патоцкаму, а ўсім тым, хто за грошы і багацце гатоў прадаць сваё сумленне:
— Не такую, ясны пане, Бачыш прад сабою, Што захоча чэсць і славу Прадаваць з табою...
— Дужы ты з сваім багаццем, А я сілы большай, — За мной праўда і народ мой, За табой жа — грошы!
Не скарылася Бандароўна, яна выбрала смерць.
Аўтар захапляецца ўчынкам сваёй гераіні, хоча бачыць такім увесь народ.
Аўтар адносіцца да Бандароўны з павагай і замілаваннем. Прыгажосць і чысціня яе душы суладна прыгажосці знешняй. Гэта робіць вобраз Бандароўны яшчэ больш прывабным.
1. Следуя второму закону Кеплера, скорость тела (планеты) при движении по эллиптической орбите меняется, так как планета движется вокруг Солнца неравномерно, имея в перигелии большую линейную скорость, чем в афелии.
2. Скорость тела (планеты) при движении по круговой орбите не меняется, так как планета постоянно находится на одинаково удалённом расстоянии от Солнца.
P.S Перигелий — ближайшая к Солнцу точка орбиты планеты или иного небесного тела Солнечной системы.
Афелий (апогелий) — наиболее удалённая от Солнца точка орбиты.
ответ:это только про бандароўну
Объяснение:Усе творы Янкі Купалы прасякнуты думкай пра свабодную Беларусь, пра вольнага і не-залежнага беларуса. Янка Купала марыў аб тым, каб у яго суайчыннікаў абудзілася пачуццё годнасці, павагі да сябе. Пачуццё, па-хаванае пад цяжарам гаротнага становішча. Менавіта такой — смелай, мужнай, з пачуццём годнасці — намаляваў Купала галоўную гераіню паэмы «Бандароўна».
Падзеі, апісаныя ў творы, адбываліся на Украіне. Пану Патоцкаму — багатаму, дэспатычнаму, самаўшўненаму і разбэшчанаму — прыглянулася дачка бедняка Бандарэнкі Бандароўна. На яго нахабныя прапановы і дзеянні дзяўчына адказала аплявухай. Пана Патоцката такі ўчыяак бяднячкі моцна пакрыўдзіў. Больш таго, ен быў проста раз'юшаны: як магла галадранка так дрынізіць яго перад іншымі?! Наставіўшы перад дзяўчынай поўныя сталы смачнай ежы, Патоцкі прапанаваў ей выбар:
— Ну, што воліш сабе выбраць,
Пышная паненка:
Ці ў бяседзе засядаці
Вось пад гэтай сценкай
I са мною піць, гуляці,
Цочкі каратаці?
Ці наеекі косці парыць
У зямельцы маці?
Доўга думаць Бандароўна не стала, бо бацькі з маленства навучалі яе быць сумленнай. Дзяўчына засвоіла, што грошы — гэта не самае галоўнае ў жыцці, што за іх шчасця і душэўнага спакою не купіш. Жыць з панам Патоцкім, купацца ў яго багацці, бавіць разам з ім час, памяняўпш на ўсё гэта сваю дзявочую годнасць, сумленне і душэўную свабоду, Бандароўна не згадзілася. Яе адказ — выклік не толькі пану Патоцкаму, а ўсім тым, хто за грошы і багацце гатоў прадаць сваё сумленне:
— Не такую, ясны пане, Бачыш прад сабою, Што захоча чэсць і славу Прадаваць з табою...
— Дужы ты з сваім багаццем, А я сілы большай, — За мной праўда і народ мой, За табой жа — грошы!
Не скарылася Бандароўна, яна выбрала смерць.
Аўтар захапляецца ўчынкам сваёй гераіні, хоча бачыць такім увесь народ.
Аўтар адносіцца да Бандароўны з павагай і замілаваннем. Прыгажосць і чысціня яе душы суладна прыгажосці знешняй. Гэта робіць вобраз Бандароўны яшчэ больш прывабным.