Менің қалам Мен Ақтөбе қаласында тұрамын. Бұл менің сүйікті қалам. Мен осы өлкеде туып өстім. Осы қаламда көптеген достарым бар. Ақтөбе қаласының ескерткіштері де барып көруге тұрарлық көрнекті орындардың біріне жатады. Ескерткіш жанында көптеген үлкен шаралар өткізіліп тұрады. Мереке күндері адамдар көптеп жиналады. Сонымен бірге қаламызда саябақтар көп. Балалар саябақта велосипедтер мен скейтбордтар теуіп ойнайды. Біздің қаланың көшелері кең,үлкен. Үлкен көшелерде субұрқақтар орналасқан. Қаламыздың әдемі болуы үшін көп ағаштар, гүлдер отырғызылған. Өзімнің қалам туралы мына өлеңді арнаймын. Менің қалам – Ақтөбе Тамсанады бәріде Жайнай берді гүлдене Табиғаты ерекше Менің қаламның болашағы қандай жарқын болса, біздің болашағымыз да жақсы болады. Көркейе бер, Ақтөбем! НАДЕЮСЬ ОТМЕТЬ САМЫМ ЛУЧШИМ
II. When I woke up, the sun was shining. I tried to get up, but I couldn’t move my hands or feet. I was lying on my back. Hundreds of thin but strong cords fastened my arms and legs to the ground. I could not turn my head because even my hair, which was very long, was tied to the ground.
Soon I heard some voices. Something was moving along my left leg, up my body and to my face. (отрывок из текста)
II. Когда я проснулся, светило солнце. Я попытался встать, но я не мог двигать руками и ногами. Я лежал на спине. Сотни тонких, но прочных веревок прикрепили мои руки и ноги к земле. Я не мог повернуть голову, потому что даже мои волосы, которые были очень длинные, были привязан к земле.
Вскоре я услышал какие-то голоса. Что-то двигался по левой ноге, по моему телу, и к моему лицу. Когда я посмотрел вниз, я увидел очень маленького человечка, не более шести дюймов в высоту. Многие другие маленькие люди пришли вслед за ним. Я был так удивлен, что я издал громкий крик. Маленькие люди меня испугались — они отпрыгнули назад. Некоторые упали с моего тела и сильно поранились. Я почувствовал сто стрел на моей руке, лице и теле.
После этого важный человек обратился ко мне. Я не знал его язык, но я догадался, о смысле его речи: Я нахожусь в стране под названием Лилипутия. Здесь живут лилипуты. Я не должен причинять им вред. Они не собираются причинять вред мне.
Менің қалам Мен Ақтөбе қаласында тұрамын. Бұл менің сүйікті қалам. Мен осы өлкеде туып өстім. Осы қаламда көптеген достарым бар. Ақтөбе қаласының ескерткіштері де барып көруге тұрарлық көрнекті орындардың біріне жатады. Ескерткіш жанында көптеген үлкен шаралар өткізіліп тұрады. Мереке күндері адамдар көптеп жиналады. Сонымен бірге қаламызда саябақтар көп. Балалар саябақта велосипедтер мен скейтбордтар теуіп ойнайды. Біздің қаланың көшелері кең,үлкен. Үлкен көшелерде субұрқақтар орналасқан. Қаламыздың әдемі болуы үшін көп ағаштар, гүлдер отырғызылған. Өзімнің қалам туралы мына өлеңді арнаймын. Менің қалам – Ақтөбе Тамсанады бәріде Жайнай берді гүлдене Табиғаты ерекше Менің қаламның болашағы қандай жарқын болса, біздің болашағымыз да жақсы болады. Көркейе бер, Ақтөбем! НАДЕЮСЬ ОТМЕТЬ САМЫМ ЛУЧШИМ
Soon I heard some voices. Something was moving along my left leg, up my body and to my face. (отрывок из текста)
II. Когда я проснулся, светило солнце. Я попытался встать, но я не мог двигать руками и ногами. Я лежал на спине. Сотни тонких, но прочных веревок прикрепили мои руки и ноги к земле. Я не мог повернуть голову, потому что даже мои волосы, которые были очень длинные, были привязан к земле.
Вскоре я услышал какие-то голоса. Что-то двигался по левой ноге, по моему телу, и к моему лицу. Когда я посмотрел вниз, я увидел очень маленького человечка, не более шести дюймов в высоту. Многие другие маленькие люди пришли вслед за ним. Я был так удивлен, что я издал громкий крик. Маленькие люди меня испугались — они отпрыгнули назад. Некоторые упали с моего тела и сильно поранились. Я почувствовал сто стрел на моей руке, лице и теле.
После этого важный человек обратился ко мне. Я не знал его язык, но я догадался, о смысле его речи: Я нахожусь в стране под названием Лилипутия. Здесь живут лилипуты. Я не должен причинять им вред. Они не собираются причинять вред мне.