Выносливость – это противостоять утомлению в процессе мышечной деятельности. Критерием, определяющим уровень развития выносливости является, время, в течение которого осуществляется мышечная деятельность определённого характера и интенсивности. Например, в циклических видах физических упражнений измеряется минимальное время преодоления заданной дистанции; в спортивных играх и единоборствах замеряют время, в течение которого осуществляется уровень заданной интенсивности. В сложнокоординационных видах деятельности показателем выносливости является стабильность технически правильного выполнения действия. Различают общую и специальную выносливость.Общая выносливость – это к продолжительному и эффективному выполнению работы неспецифического характера.Общая выносливость существует не как отдельный вид выносливости, а в качестве обшей неспецифической основы различных видов выносливости, проявляемых в специфических формах (силовая выносливость, скоростная выносливость и т. п.). Общая выносливость оказывает положительное влияние на процесс становления специфических компонентов спортивного мастерства благодаря «переносу» тренированности с неспецифических видов мышечной деятельности на специфические и повышению адаптационных возможностей спортсменов к тренировочным нагрузкам. Общая выносливость служит предпосылкой развития специальной выносливости.Специальная выносливость – это к эффективному выполнению работы специфического характера и преодолению утомления в условиях соревновательной деятельности в избранном виде спорта.Проявление выносливости в различных видах двигательной деятельности зависит от многих факторов: биоэнергетических, функциональной устойчивости, биомеханических (уровень владения спортивной техникой), наследственности (генетика), среды и др.
У апавяданні В. Карамазава «Дзяльба кабанчыка» расказваецца пра звычайны для вясковага жыцця эпізод — дзеці прыехалі ў вёску да маці «на свежыну» . Але пісьменнік звяртае нашу ўвагу на паводзіны дзяцей, іх адносіны да маці.
Маці вырасціла, выпеставала трох дзяцей: Веру, Ніну і Сцяпана. Мы даведаліся, што ўсе яны добра ўладкаваліся, жывуць у горадзе, не адчуваюць сябе беднымі, а дапамагае маці толькі адзін Сцяпан. Вера і Ніна нават не адчуваюць сваёй віны за тое, што даўно не былі на магіле бацькі, забыліся туды дарогу. Не заўважаюць, што іх маці стала зусім старэнькай, а даглядае такую вялікую гаспадарку. I даглядае не для сябе, а для таго, каб дзеці, прыехаўшы, маглі чаго ўзяць. Пісьменнік не апісвае знешнасці сясцёр, а ўсю ўвагу надае адзенню малодшай сястры Ніны — белы плашчык, чырвоны берэцік, лакавыя чаравічкі. Яна прыехала не дамоў, а ў госці. Ці можна ў белым плашчыку і лакавых чаравічках дапамагчы маці па гаспадарцы? Канешне, не. Ды яна і не збіралася дапамагаць. Яе не ўразілі словы маці аб тым, што цяжка стала «цягнуць» гаспадарку — рукі ломіць і не хапае сіл. Але найбольш яскравы эпізод, які характарызуе ўсіх дзяцей — сцэна дзяльбы кабанчыка. «Смешна было глядзець, як маці бярэ з агульнай кучы кавалак, варочае яго з боку на бок, перакладае з рукі ў руку, гадаючы, каму пакласці, а сёстры і Коля ўважліва сочаць за матчынымі рукамі, маўчаць, ані слова — не да размоў...» Сясцёр і зяця турбуе толькі адно, каб толькі іх не абдзялілі. Адзін толькі Сцяпан заўважае, што маці недзе парэзала палец і ён, заматаны ў белую анучку, «падобны на белую каціную лапку» . Аднаму Сцяпану няёмка, што маці ўсё мяса аддае ім, а сабе нічога не пакінула. Менш за ўсё маці думае пра сябе, а дарослыя дзеці нават не заўважаюць гэтага ў прагным жаданні атрымаць найлепшы кавалак.
Объяснение:
Выносливость – это противостоять утомлению в процессе мышечной деятельности. Критерием, определяющим уровень развития выносливости является, время, в течение которого осуществляется мышечная деятельность определённого характера и интенсивности. Например, в циклических видах физических упражнений измеряется минимальное время преодоления заданной дистанции; в спортивных играх и единоборствах замеряют время, в течение которого осуществляется уровень заданной интенсивности. В сложнокоординационных видах деятельности показателем выносливости является стабильность технически правильного выполнения действия. Различают общую и специальную выносливость.Общая выносливость – это к продолжительному и эффективному выполнению работы неспецифического характера.Общая выносливость существует не как отдельный вид выносливости, а в качестве обшей неспецифической основы различных видов выносливости, проявляемых в специфических формах (силовая выносливость, скоростная выносливость и т. п.). Общая выносливость оказывает положительное влияние на процесс становления специфических компонентов спортивного мастерства благодаря «переносу» тренированности с неспецифических видов мышечной деятельности на специфические и повышению адаптационных возможностей спортсменов к тренировочным нагрузкам. Общая выносливость служит предпосылкой развития специальной выносливости.Специальная выносливость – это к эффективному выполнению работы специфического характера и преодолению утомления в условиях соревновательной деятельности в избранном виде спорта.Проявление выносливости в различных видах двигательной деятельности зависит от многих факторов: биоэнергетических, функциональной устойчивости, биомеханических (уровень владения спортивной техникой), наследственности (генетика), среды и др.
У апавяданні В. Карамазава «Дзяльба кабанчыка» расказваецца пра звычайны для вясковага жыцця эпізод — дзеці прыехалі ў вёску да маці «на свежыну» . Але пісьменнік звяртае нашу ўвагу на паводзіны дзяцей, іх адносіны да маці.
Маці вырасціла, выпеставала трох дзяцей: Веру, Ніну і Сцяпана. Мы даведаліся, што ўсе яны добра ўладкаваліся, жывуць у горадзе, не адчуваюць сябе беднымі, а дапамагае маці толькі адзін Сцяпан. Вера і Ніна нават не адчуваюць сваёй віны за тое, што даўно не былі на магіле бацькі, забыліся туды дарогу. Не заўважаюць, што іх маці стала зусім старэнькай, а даглядае такую вялікую гаспадарку. I даглядае не для сябе, а для таго, каб дзеці, прыехаўшы, маглі чаго ўзяць. Пісьменнік не апісвае знешнасці сясцёр, а ўсю ўвагу надае адзенню малодшай сястры Ніны — белы плашчык, чырвоны берэцік, лакавыя чаравічкі. Яна прыехала не дамоў, а ў госці. Ці можна ў белым плашчыку і лакавых чаравічках дапамагчы маці па гаспадарцы? Канешне, не. Ды яна і не збіралася дапамагаць. Яе не ўразілі словы маці аб тым, што цяжка стала «цягнуць» гаспадарку — рукі ломіць і не хапае сіл. Але найбольш яскравы эпізод, які характарызуе ўсіх дзяцей — сцэна дзяльбы кабанчыка. «Смешна было глядзець, як маці бярэ з агульнай кучы кавалак, варочае яго з боку на бок, перакладае з рукі ў руку, гадаючы, каму пакласці, а сёстры і Коля ўважліва сочаць за матчынымі рукамі, маўчаць, ані слова — не да размоў...» Сясцёр і зяця турбуе толькі адно, каб толькі іх не абдзялілі. Адзін толькі Сцяпан заўважае, што маці недзе парэзала палец і ён, заматаны ў белую анучку, «падобны на белую каціную лапку» . Аднаму Сцяпану няёмка, што маці ўсё мяса аддае ім, а сабе нічога не пакінула. Менш за ўсё маці думае пра сябе, а дарослыя дзеці нават не заўважаюць гэтага ў прагным жаданні атрымаць найлепшы кавалак.