Рим əскери қызметінде жүрген көрші тайпалар əскербасыларының тақ үшін күресі шиеленісті. Сол тұста Рим көрші халықтардың шапқыншылық жорықтарынан қатты күйзелді. Əсіресе, Африкада қоныс тепкен германдардың вандал тайпасының шабуылдары қатты соққы болып тиді. Батыс Рим империясы билеушілерінің ішкі қырқыстарын жақсы пайдалана білген вандалдар 455 жылы Римді алады. Қаланы аяусыз тонап, қиратып, өртейді. Халқын қырып-жояды, мыңдаған адамдарын құлдыққа айдап алып кетеді. Ешбір көңілге қонбайтын осы ойрандаушылық "вандализм" деген сөзбі қалыптастырды. Вандалдардың талқауынан соң "мəңгі қала" атанған Рим қираған үйіндіге айналады.
Пришла золотая осень. Сеет частый дождь. Нет больше цветов. Нет мягкой травы. Все желто стало.
В саду сыро. Нельзя гулять. Мама сидит у окна и шьёт. Варя сидит подле неё и смотрит в окно.
— Скучный дождь, нельзя гулять! — пищит Варя.
— Не все гулять, надо и дело делать. Возьми нитки. Вяжи.
— Лень!
Мама молчит и шьёт.
— Мама, скажи сказку! — снова пищит Варя.
— Изволь, слушай! Взошло солнце. Встал ото сна труд. Взялся за дело.
А лень лежит, пальцем не двинет. День Солнце идет на закат. «Пора и
тебе, труд, отдых дать. Бери свою плату; сытно поешь, вкусно попей и крепко усни
до утра!»
— И я есть хочу, и я пить хочу! — пищит лень.
— А на что ты купишь питье и еду? Где твое дело? За что дать тебе плату? Труд поел-попил, лег и сладко уснул до утра. А лень голод томит, жажда томит, и сон на ум не идет. А как быть? Кто дела не делал, тот не проси и кушать!
— Мама, — просит Варя, — дайка мне нитки; я буду вязать; а то скоро и обед!
Рим əскери қызметінде жүрген көрші тайпалар əскербасыларының тақ үшін күресі шиеленісті. Сол тұста Рим көрші халықтардың шапқыншылық жорықтарынан қатты күйзелді. Əсіресе, Африкада қоныс тепкен германдардың вандал тайпасының шабуылдары қатты соққы болып тиді. Батыс Рим империясы билеушілерінің ішкі қырқыстарын жақсы пайдалана білген вандалдар 455 жылы Римді алады. Қаланы аяусыз тонап, қиратып, өртейді. Халқын қырып-жояды, мыңдаған адамдарын құлдыққа айдап алып кетеді. Ешбір көңілге қонбайтын осы ойрандаушылық "вандализм" деген сөзбі қалыптастырды. Вандалдардың талқауынан соң "мəңгі қала" атанған Рим қираған үйіндіге айналады.
Сказка о труде.
Пришла золотая осень. Сеет частый дождь. Нет больше цветов. Нет мягкой травы. Все желто стало.
В саду сыро. Нельзя гулять. Мама сидит у окна и шьёт. Варя сидит подле неё и смотрит в окно.
— Скучный дождь, нельзя гулять! — пищит Варя.
— Не все гулять, надо и дело делать. Возьми нитки. Вяжи.
— Лень!
Мама молчит и шьёт.
— Мама, скажи сказку! — снова пищит Варя.
— Изволь, слушай! Взошло солнце. Встал ото сна труд. Взялся за дело.
А лень лежит, пальцем не двинет. День Солнце идет на закат. «Пора и
тебе, труд, отдых дать. Бери свою плату; сытно поешь, вкусно попей и крепко усни
до утра!»
— И я есть хочу, и я пить хочу! — пищит лень.
— А на что ты купишь питье и еду? Где твое дело? За что дать тебе плату? Труд поел-попил, лег и сладко уснул до утра. А лень голод томит, жажда томит, и сон на ум не идет. А как быть? Кто дела не делал, тот не проси и кушать!
— Мама, — просит Варя, — дайка мне нитки; я буду вязать; а то скоро и обед!