с экзаменом по информатике. 1. В кодировке Unicode на каждый символ отводится 2 байта. Определите информационный объем слова из 29 символов в этой кодировке. 1) 58 бит; 2) 464 бит; 3) 512 байт; 4) 512 бит. 2.Сообщение о том, что Дмитрий живет в первом подъезде, несет 4 бита информации. Определите сколько подъездов в доме? 1) 2; 2) 4; 3) 8; 4) 16. 4. Вычислите сумму чисел x и y,при x= 1012, y= 1012. 1) 10112; 2) 1112; 3) 10012; 4) 10102. 5. Для передачи по каналу связи сообщения, состоящего только из символов А, Б, В и Г используется посимвольное кодирование: А-00, Б-11, В-01, Г-011. Через канал связи передается сообщение: ГВАБ. Закодируйте сообщение данным кодом. Полученную двоичную последовательность переведите в десятичную систему счисления. 1) 395; 2) 43D; 3) 211; 4) 204. 6. Для хранения растрового изображения размером 3232 пикселя отвели 1024 байтов памяти. Определите максимально возможное число цветов в палитре изображения? 1) 256; 2) 2; 3) 16; 4) 4. 10. Определите истинность логического выражения: 0 /\ 0 \/ 1 1) 0; 2) 1; 3) 2; 4) определить невозможно. B3. Перед началом Турнира Четырех болельщики высказали следующие предположения по поводу своих кумиров: А) Вячеслав – последний, а первый – Леонид В) Александр – третий, Николай – первый; С). Вячеслав победит, Александр – второй; Когда соревнования закончились, оказалось, что каждый из болельщиков был прав только в одном из своих прогнозов. Определите, какое место на турнире заняли Леонид, Николай, Александр, Вячеслав? B4. У исполнителя «Квадратор» две команды, которым присвоены номера: 1) Возведи в квадрат; 2) Прибавь 2. Первая из них возводит число в квадрат, вторая увеличивает число на экране на 2. Запишите порядок команд в программе получения из числа 1 числа 13, содержащей не более 4 команд, указывая лишь номера команд.
1. Первое преступление человека, связанное с нарушением Божьей власти.
2. - это постоянное движение и саморазвитие.
-это путь освобождения от внутренних страхов, комплексов, негативных установок и т.д.
3.Святыми христиане, и особенно Римская Католическая Церковь, считает наиболее праведных и добродетельных служителей Господа.
Дорога жизни: честь, лживость, сила, предательство, доброта, глупость, правдивость, терпимость, низость, ум, слабость, справедливость, зависть, благородство.
Дорога смерти: замкнутость, скрытность, грубость, бестактность, лживость, жестокость, лицемерие, зависть, непостоянство, беспринципность.
Объяснение:
Ласяня падрасло, падужэла, пачула, што ў яго залячылася рана — спачатку зацягнулася цвёрдаю, тоўстаю, бураю ад кры-ві нарасцю, а пасля гэта нарасць пачала сушэць, свярбець і ад-лушчвацца ды абвісаць.
У падпаветцы — на ахапку сена — яно спала ноччу, а днём гуляла па двары, пазнаёмілася з усімі яго насельнікамі. Па-любіла шчыра гаспадара, мірна ўжылася з крышку страгава-таю гаспадыняю, падружылася з таварыскім сабакам, са сва-вольнікам-цялём, амаль равеснікам, з якім гойсала па двары; з катом, з курамі — драбнатой — яму было нецікава... 3 вялі-кай — амаль з ласіху — каровай адразу ж ніякага сяброўства
не выйшла...
Найболын ласяня пасябравала з гаспадаровымі дзецьмі — з хлопчыкам і дзяўчынкаю. 3 імі яно і дурэла, бегала па два-ры, брала з іхніх рук смачны хлеб, салодкія цукеркі і пернікі, ад іх яно атрымала смешную, нават дураслівую мянушку — Губаты.
Прыдумаў гэта хлопчык. Усё дзівіўся, што ў ласяняці такая гарбатая морда, абвіслая верхняя губа, а пасляі выдумаў: «Гу-баты!»
Спачатку называлі так дзеці, а пасля пачалі гэтак падклі-каць і сталыя.
У адзін з апошніх летніх дзён, у яшчэ раннюю, сівую ад ту-ману раніцу, да якой яго рана стала цвёрдай, зарубцавалася, хоць так і не зарасла шэрсцю, чамусьці прынёс яму вядро з пойлам не босы, яшчэ заспаны хлопчык, а сам гаспадар.
— Ну што, Губаты? Стаў ты ўжо дужы, здаровенькі, то ідзі ў свой дом і жыві, дзе ўсе твае сваякі жывуць... Ідзі да свайго, а пра нас забудзь...
Ляснік замахаў рукамі — і Губаты, зусім не спалохаўшыся, а дурасліва і як дражнячыся, падскочыў, брыкнуў заднімі на-гамі і гайсануў далей, імгненна п'янеючы ад вялікай прасто-ры, бегу, душой адчуваючы, як яму ўсяго гэтага дасюль не ха-пала.
За выганам пачаўся адразу малады лес, які знаёма пахнуў зеленню, смалой, расою, — і ў душы Губатага нешта як варух-нулася, захацелася бегчы, і ён, ужо нічога не помнячы, не азіраючыся, мінуў маладняк і памчаў у глыб лесу. Стары са-соннік яшчэ болей завабіў нечым невядомым, родным, мілым, што ён адчуў такое вялікае шчасце, якое, здаецца, не толькі поўніла грудзі, але і ахмяляла зусім...
... Ап'яненне воляй прайшло, і ён адчуў, што шмат чаго тут не ведае, а вось леснікоў двор знае ўжо да драбніц...
I тут ён пачуў, што яго жаласна кліча хлопчык: «Губаты, дзе ты, Губаты?» Ён зразумеў, што далёка адбегся, пакінуў сваіх сяброў. Падумаў так і затрусіў назад.
Губаты, Губаты! — радасна закрычаў хлопчык і хутка-хутка пабег насустрач.
Ты маніў нам... — папракнуў хлопчык бацьку, калі той паволі падышоў сюды. — Губаты не ўцёк сам, а ты яго вы-пусціў. Як выпусціў бусла, зайчыкаў, дзікіх парасят... Але Гу-батага мы не адпусцім, ён будзе жыць у нас... Я яго буду кар-міць...
I я буду... — паўтарыла за ім дзяўчынка, гэтаксама з па-прокам пазіраючы на маўклівага, як вінаватага, бацьку сваімі вялікімі вачамі, поўнымі слёз...
— Добра вы робіце, дзеці, і нядобра... — нарэшце азваўся ён. — Хораша і люба, што гледзіце так Губатага, але блага, што трымаеце. Ён звер і павінен жыць у лесе. Там яго дом... Пас-цель, яда, воля Цяжкабывае дзікаму зверу, калі ягозалішне прыручаць людзі... Гора бывае, бяда... Я ж ведаю...