Хан, убачыўшы такі цуд, зразумеў, што гэты люд непакорны, моцны духам, бясстрашны, яго не запалоніць, не зняволіць нельга. Для яго, маладушнага і жорсткага чалавека, як хан гэта было страшна, бо ён ніколі не сутыкаўся з такімі людзьмі. Раней усе яго баяліся і пакараліся яго жорсткай волі.
Бату вымушаны прызнаць сябе пераможаным у паядынку са старым, вера і вернасць якога здолелі зрабіць незвычайны цуд. “едзем з гэтай страшнай зямлі, дзе плачуць нават камяні і змагаюцца нават слабыя…” . зусім іншым, светлым і добрым уяўляецца беларускі край паэту Юсуфу. Таму ён кажа:
“— Едзем з гэтай добрай зямлі, хай светлае сонца ззяе над ёю.”
Бату вымушаны прызнаць сябе пераможаным у паядынку са старым, вера і вернасць якога здолелі зрабіць незвычайны цуд. “едзем з гэтай страшнай зямлі, дзе плачуць нават камяні і змагаюцца нават слабыя…” . зусім іншым, светлым і добрым уяўляецца беларускі край паэту Юсуфу. Таму ён кажа:
“— Едзем з гэтай добрай зямлі, хай светлае сонца ззяе над ёю.”