Согласно данным разведки из 250-ти вычислительных машин врага, 95 работают в основном c секретной информацией, 125 работают в основном с совершенно секретной информацией, 125 – в основном с документами особой важности, 25 – и с совершенно секретной и с секретной, 45 –с секретной и особой важности (если будут полностью изолированы), 35 – с грифами совершенно секретно и особой важности, 5 со всеми уровнями. Сколько компьютеров работают не только с совершенно секретной информацией?
Адамның немесе сенікі
Адамның қалаған нәрсеге қол жеткізе алмауының себебі көбінесе жағдайлар емес, сонымен қатар мүмкіндіктерімізден толықтай пайда көруге кедергі жасайтын ішкі сеніміміз.Адамның мүмкіндіктері іс жүзінде шектеусіз.Ия,сіз өзіңіз қалаған нәрсеге ие бола аласыз:денсаулық, бақыт,мансап және т.б
Біздің қабілеттеріміз қайда жасырулы? Әрқайсымыздың ішімізде деп ойлаймын.Бұл - біздің миымыз. Ғалымдар дәлелдегендей,тіпті ең танымал ойшылдар оны 25% ғана пайдаланады екен.Қалған 75% қолданылмайды.Миымыздың көп қорын қолдану мүмкіндігі бізге не береді? Сіз таңқаларсыз, бірақ бұл адамды құдіретті етеді.
Миымыз біздің ойлау процестерімізді басқарғандықтан,мұнда әртүрлі деструктивті ойлар мен теріс көзқарастар болады.Және бұл дегеніміз,біз ішінен өзіміз қалаған нәрсеге жету мүмкіндігінен айырылып, өзіміз қалаған адам болуға кедергі жасаймыз.Біздің миымызда: "Мен ешқашан істей алмаймын ...","мен жеткілікті түрде жақсы емеспін...» және тағы басқалар сияқты ойлар бар. Бірақ тәжірибе көрсеткендей адам осындай күмәндардан айрылса,өзіның биікке қалай көтерілгенін де байқамай қалады.Бұған мысал ретінде, Гиннестің рекордтар кітабындағы көптеген атақты адамдардың іс-әрекеті.Өткен ғасырда өмір кешкен Трояны ашқан ғалым Шлиман 22 тілді білген екен. Моцарт 5 жасында симфония жазса,тас керең Бетховен өлмес классикалық музыкалық шығармалар қалдырды.Олардың құпиясы қарапайым:олар өздерінің қабілеттеріне күмәнданбаған.
Және бұл адамның физикалық қабілеттеріне де қатысты.Көпшілігіміз ауыр машина көтеру үшін жеткілікті физикалық күш сезінбейміз.Бірақ дөңгелектің астына түсіп қалған балаларды құтқаруға тырысатын аналар ауыр автомобильдерді өз күштерімен көтерген жағдайлар бар.Олар күнделікті өмірде бұны ешқашан істей алмаған еді,бірақ стресстік жағдайында баламды құтқарам деген оймен олардың барлық шектеулі көзқарастары жойылып кеткен.Осындай мысалдар өмірде өте көп.
Қорытындылай келе,біздің санамыздағы шектеулерді өзге емес,өзіміз орнатамыз.Біз өзімізді жеткіліксіз талантты, табысты,күшті, бақытты деп санамаймыз.Осындай кедергілермен күресуге,оларды керісінше ауыстыруға және осылайша қажетсіз кедергілерді жоюға болады. Біз өзімізді өзіміз ғана жаратамыз және біздің болашағымыз тек өзімізге байланысты.
One day the old man says to his wife, «Please, bake me a bun». The old woman takes some flour, some sour cream, some butter and some water, and makes a bun. She puts it on the windowsill to cool.
But the bun cannot sit on the windowsill! It jumps from the windowsill to the bench, from the bench to the floor, from the floor to the door, and runs away.
The bun runs along the road and meets a hare. ‘Little bun, little bun, I want to eat you!’ says the hare. ‘I ran away from Grandfather, I ran away from Grandmother. And I can run away from you, little hare!’ says the bun and runs away.
The bun runs along the road and meets a wolf. ‘Little bun, little bun, I want to eat you!’ says the wolf. ‘I ran away from Grandfather, I ran away from Grandmother, I ran away from the hare. And I can run away from you, grey wolf!’ says the bun and runs away.
The bun runs along the road and meets a bear. ‘Little bun, little bun, I want to eat you!’ says the bear. ‘I ran away from Grandfather, I ran away from Grandmother, I ran away from the hare, I ran away from the wolf. And I can run away from you, big bear!’ says the bun again and runs away.
The bun runs along the road and meets a fox. ‘Little bun, little bun, I want to eat you!’ says the fox. ‘I ran away from Grandfather, I ran away from Grandmother, I ran away from the hare, I ran away from the wolf, I ran away from the bear. And I can run away from you, old fox!’
‘What a nice song!’ says the fox. ‘But little bun, I’m old and I cannot hear you well. Sit on my nose and sing your song again.’ The bun jumps on the fox’s nose and … the fox eats it!