Мария Иовлева — одна из самых знаменитых спортсменок российской паралимпийской сборной. Эта девочка из детского дома заставила восхищаться собой весь мир.
24 года назад мама спортсменки Марии Иовлевой вернулась из роддома одна, сообщив, что девочка умерла при родах. Но, как оказалось, эта самая девочка больше всего на свете любит побеждать, быстро учится и без раздумья может бить без промаха по мишеням. Мария Иовлева — одна из самых знаменитых спортсменок российской паралимпийской сборной. Девочка из детского дома, которая заставила восхищаться собой весь мир.
10 лет тренировок
Когда Маша уже принимала участие в соревнованиях, она еще не умела писать. Алфавит Маша учила сама, по видеокассете, которую нашла у воспитателей. Просмотрев ее 15 раз, девочка смогла читать. Также Маша очень плохо слышит, и до сих пор никто не знает, насколько. В ее родном Сыктывкаре таких как она, больше нет. Развитие Маши остановилось на уровне 1-2 класса.
По словам тренера Маши Александра Поршнева, она сможет услышать вас и понять, только если вы ей подробно объясните, что вы от нее хотите. «Скоростные тренировки я прохожу вместе с ней, потому что приходится объяснять ей, где и как работать», — рассказывает тренер в фильме, посвященном Марии, «Золото нации. Мария Иовлева. История одной мечты».
Все нюансы лыжного спорта, как в итоге оказалось, Маша легко усваивает. При первой встрече со спортсменкой Александру сразу бросились в глаза ее физические возможности, подвижность и пластичность. Как рассказывает тренер, во время тренировок с ней никогда не возникало проблем: она никогда не плакала ни от усталости, ни от холодной погоды. Плакала Маша только в том случае, когда возвращалась в детский дом.
У Александра ушло почти 10 лет только для того, чтобы заложить «базу» и сделать так, чтобы Мария Иовлева оказалась готова к сверхнагрузкам, несмотря на то, что врачи запрещали это делать.
Александр шын мәнінде Филипп патшаның ұлы, «Македониялық» деген қосымша есімі, ал Шығыс халықтарының арасында осы қолбасшының қос мүйізі бар екен деген лақап тарап кеткен. Сондықтан ол Зу-ль-Карнейн («Қос мүйізді») аталыпты.
Осы Зұлқарнайын, яғни Македониялық патша да қазақ даласын жаулап алуға құмар болған көрінеді. Ол қол астындағы жауынгерлерге қарағанда әлденеше есе көп әскері бар Дарий патшаны күйрете жеңген соң өзі жаулап алған жерлердің көбінде қала тұрғызып, грек-эллин мәдениетін енгізе бастайды. Оның күл-талқан етіп жойып жіберген қаласының бірі Кир қаласы – Кирополис. Осы қаланың қай тұста екені, яғни нақтылы орны қайда екені ғалымдардың арасында әлі күнге дейін дау туғызып келеді. Дегенмен көпшілік ғалымдар оны қазіргі Қоқан қаласының маңында немесе Ходжент қаласының орнында болған деген тұжырымға тоқтайды. Қазіргі кезде анықтама деректерде осылай көрсетілген. Ескендір осы өзі жаулап алған Азия аймағында тез арада-ақ өз есімі берілген онға жуық қала тұрғызыпты. Соның бірі Александрополис немесе Александрия-эсхата (Шеткі Александрия). Ғалымдар осы қаланы да Ходжент қаласының маңынан немесе дәл орнынан іздейді. Археологтар қазба жұмысын жүргізіп көргенде жер қыртысынан Ескендір заманынан бұрынғы дәуір мәдениетінің де бұйымдары кездескен. Мүмкін ол бұрынғы Кирополистың қалдығы болар. Біздің осы бір Сырдария өзенінің бойына салынған Александр қаласының тарихын тәптіштеп жатқанымыздың да сыры бар. Өйткені, Ескендір жорығының қазақ даласына қарай жасаған бағыты осы маңнан онша қашыққа бармаған. Бұл ең шеткі қаласы еді. Ал басқалары Ариялық Александрия (Герат), Окс өзеніндегі Александрия (Термез немесе Куляб маңында), Маргиланиялық Александрия (қазіргі Байрам Али) Бақтра қаласының маңындағы Александрия, т.б.
Ескендірдің жорығына байланысты оның соңғы рет өтіп, тауы қайтқан соң шегінген өзені жөнінде тарихи жазбалар бар. Солардың үшеуінің авторлары Арриан (біздің дәуіріміздің бірінші ғасырында өмір сүрген грек ғалымы), Аммиан Марцелин (330 – 400 жылдар шамасында өмір сүрген тарихшы) мен Квинт Курций (біздің дәуіріміздің бірінші ғасырында өмір сүрген Рим жазушысы). Ескендір жорығының бағытын күрт өзгертіп, Орталық Азиядан Кавказға қарай сүйреп жүрген осы Квинт Куций. Ол Ескендірдің өткен өзенін Танаис (Дон) деп жазады да Парапамизусты Кавказ деп көрсетіп, Каспийді Азов теңізімен шатастырады. Курцийдің осы қателігін (сол сияқты Македонский тарихшыларының да қателігін) кезінде Страбон дәл айтып берген болатын. Біріншіден, Квинт Курций еңбегі ақыл-уағыз айтуға бағышталған көркем шығарма. Ескендір жорығы мұнда мысал үшін келтіріліп отырады. Екіншіден, ол Ескендірдің бейнесін өз деңгейінен әлдеқайда жоғары көтеру үшін Донға апарып, Еуропаны да жаулап алып еді деген ұғым туғызғысы келеді. Оның үстіне Кавказды атап отырғаны баяғы ежелгі дүние тарихында от иесі Прометейдің сол заманда жердің шеті саналатын Кавказ тауында құрсауланып тасталғанын есте сақтау керек. Осылайша Ескендірдің абыройын артқыза түспек болған.
Мария Иовлева — одна из самых знаменитых спортсменок российской паралимпийской сборной. Эта девочка из детского дома заставила восхищаться собой весь мир.
24 года назад мама спортсменки Марии Иовлевой вернулась из роддома одна, сообщив, что девочка умерла при родах. Но, как оказалось, эта самая девочка больше всего на свете любит побеждать, быстро учится и без раздумья может бить без промаха по мишеням. Мария Иовлева — одна из самых знаменитых спортсменок российской паралимпийской сборной. Девочка из детского дома, которая заставила восхищаться собой весь мир.
10 лет тренировок
Когда Маша уже принимала участие в соревнованиях, она еще не умела писать. Алфавит Маша учила сама, по видеокассете, которую нашла у воспитателей. Просмотрев ее 15 раз, девочка смогла читать. Также Маша очень плохо слышит, и до сих пор никто не знает, насколько. В ее родном Сыктывкаре таких как она, больше нет. Развитие Маши остановилось на уровне 1-2 класса.
По словам тренера Маши Александра Поршнева, она сможет услышать вас и понять, только если вы ей подробно объясните, что вы от нее хотите. «Скоростные тренировки я прохожу вместе с ней, потому что приходится объяснять ей, где и как работать», — рассказывает тренер в фильме, посвященном Марии, «Золото нации. Мария Иовлева. История одной мечты».
Все нюансы лыжного спорта, как в итоге оказалось, Маша легко усваивает. При первой встрече со спортсменкой Александру сразу бросились в глаза ее физические возможности, подвижность и пластичность. Как рассказывает тренер, во время тренировок с ней никогда не возникало проблем: она никогда не плакала ни от усталости, ни от холодной погоды. Плакала Маша только в том случае, когда возвращалась в детский дом.
У Александра ушло почти 10 лет только для того, чтобы заложить «базу» и сделать так, чтобы Мария Иовлева оказалась готова к сверхнагрузкам, несмотря на то, что врачи запрещали это делать.
Александр шын мәнінде Филипп патшаның ұлы, «Македониялық» деген қосымша есімі, ал Шығыс халықтарының арасында осы қолбасшының қос мүйізі бар екен деген лақап тарап кеткен. Сондықтан ол Зу-ль-Карнейн («Қос мүйізді») аталыпты.
Осы Зұлқарнайын, яғни Македониялық патша да қазақ даласын жаулап алуға құмар болған көрінеді. Ол қол астындағы жауынгерлерге қарағанда әлденеше есе көп әскері бар Дарий патшаны күйрете жеңген соң өзі жаулап алған жерлердің көбінде қала тұрғызып, грек-эллин мәдениетін енгізе бастайды. Оның күл-талқан етіп жойып жіберген қаласының бірі Кир қаласы – Кирополис. Осы қаланың қай тұста екені, яғни нақтылы орны қайда екені ғалымдардың арасында әлі күнге дейін дау туғызып келеді. Дегенмен көпшілік ғалымдар оны қазіргі Қоқан қаласының маңында немесе Ходжент қаласының орнында болған деген тұжырымға тоқтайды. Қазіргі кезде анықтама деректерде осылай көрсетілген. Ескендір осы өзі жаулап алған Азия аймағында тез арада-ақ өз есімі берілген онға жуық қала тұрғызыпты. Соның бірі Александрополис немесе Александрия-эсхата (Шеткі Александрия). Ғалымдар осы қаланы да Ходжент қаласының маңынан немесе дәл орнынан іздейді. Археологтар қазба жұмысын жүргізіп көргенде жер қыртысынан Ескендір заманынан бұрынғы дәуір мәдениетінің де бұйымдары кездескен. Мүмкін ол бұрынғы Кирополистың қалдығы болар. Біздің осы бір Сырдария өзенінің бойына салынған Александр қаласының тарихын тәптіштеп жатқанымыздың да сыры бар. Өйткені, Ескендір жорығының қазақ даласына қарай жасаған бағыты осы маңнан онша қашыққа бармаған. Бұл ең шеткі қаласы еді. Ал басқалары Ариялық Александрия (Герат), Окс өзеніндегі Александрия (Термез немесе Куляб маңында), Маргиланиялық Александрия (қазіргі Байрам Али) Бақтра қаласының маңындағы Александрия, т.б.
Ескендірдің жорығына байланысты оның соңғы рет өтіп, тауы қайтқан соң шегінген өзені жөнінде тарихи жазбалар бар. Солардың үшеуінің авторлары Арриан (біздің дәуіріміздің бірінші ғасырында өмір сүрген грек ғалымы), Аммиан Марцелин (330 – 400 жылдар шамасында өмір сүрген тарихшы) мен Квинт Курций (біздің дәуіріміздің бірінші ғасырында өмір сүрген Рим жазушысы). Ескендір жорығының бағытын күрт өзгертіп, Орталық Азиядан Кавказға қарай сүйреп жүрген осы Квинт Куций. Ол Ескендірдің өткен өзенін Танаис (Дон) деп жазады да Парапамизусты Кавказ деп көрсетіп, Каспийді Азов теңізімен шатастырады. Курцийдің осы қателігін (сол сияқты Македонский тарихшыларының да қателігін) кезінде Страбон дәл айтып берген болатын. Біріншіден, Квинт Курций еңбегі ақыл-уағыз айтуға бағышталған көркем шығарма. Ескендір жорығы мұнда мысал үшін келтіріліп отырады. Екіншіден, ол Ескендірдің бейнесін өз деңгейінен әлдеқайда жоғары көтеру үшін Донға апарып, Еуропаны да жаулап алып еді деген ұғым туғызғысы келеді. Оның үстіне Кавказды атап отырғаны баяғы ежелгі дүние тарихында от иесі Прометейдің сол заманда жердің шеті саналатын Кавказ тауында құрсауланып тасталғанын есте сақтау керек. Осылайша Ескендірдің абыройын артқыза түспек болған.