Сорокина была уволена за неоднократное нарушение трудовой дисциплины. В суде работодатель представил приказы о дисциплинарных взысканиях. Сорокина сообщила, что ничего о них не знает. Других доказательств работодатель не представил. Какое решение должен вынести суд? Дайте аргументированный ответ.

Ар бир а болот. Бул чоң океандай тунук жашоонун кичинекей бир бөлүгү. Бирок бул кичинекей бөлүк сонун көз ирмемдерге бай. Мен 14 жаштамын. Бирок, мен балалыктан өткөн жокмун. Кечээки кичинекей балалык кызыктуу жана өтө бай түскө бай болду. Мен муну эч качан унутпайм. Ар бирибиз жаңы көз ирмемдерди үй-бүлөбүз менен өткөрөбүз. Менин кыялым бул үй-бүлө мени менен түбөлүк бирге болсо экен. Биздин балалыгыбыз күлкүгө, балалык таарынычка жык толгон. Жаңы көз ирмемдерди унутуу мүмкүн эмес. Ошол көз ирмемдерди эстесем, ичим ачышып, өзүмө жиним келет. Мени таарынткандардан ошол кездеги кызык нерселерим үчүн кечирим сурайм. Knowledge Plus менен жарнамасыз окутуу үчүн чексиз мүмкүнчүлүктөр

Бацькі і дзеці (В. Карамазаў. “Дзяльба кабанчыка”)

У апавяданні В.Карамазава «Дзяльба кабанчыка» расказваецца пра звычайны для вясковага жыцця эпізод — дзеці прыехалі ў вёску да маці «на свежыну». Але пісьменнік звяртае нашу ўвагу на паводзіны дзяцей, іх адносіны да маці.Маці вырасціла, выпеставала трох дзяцей: Веру, Ніну і Сцяпана. Мы даведаліся, што ўсе яны добра ўладкаваліся, жывуць у горадзе, не адчуваюць сябе беднымі, а дапамагае маці толькі адзін Сцяпан. Вера і Ніна нават не адчуваюць сваёй віны за тое, што даўно не былі на магіле бацькі, забыліся туды дарогу. Не заўважаюць, што іх маці стала зусім старэнькай, а даглядае такую вялікую гаспадарку. I даглядае не для сябе, а для таго, каб дзеці, прыехаўшы, маглі чаго ўзяць. Пісьменнік не апісвае знешнасці сясцёр, а ўсю ўвагу надае адзенню малодшай сястры Ніны — белы плашчык, чырвоны берэцік, лакавыя чаравічкі. Яна прыехала не дамоў, а ў госці. Ці можна ў белым плашчыку і лакавых чаравічках дапамагчы маці па гаспадарцы? Канешне, не. Ды яна і не збіралася дапамагаць. Яе не ўразілі словы маці аб тым, што цяжка стала «цягнуць» гаспадарку — рукі ломіць і не хапае сіл. Але найбольш яскравы эпізод, які характарызуе ўсіх дзяцей — сцэна дзяльбы кабанчыка. «Смешна было глядзець, як маці бярэ з агульнай кучы кавалак, варочае яго з боку на бок, перакладае з рукі ў руку, гадаючы, каму пакласці, а сёстры і Коля ўважліва сочаць за матчынымі рукамі, маўчаць, ані слова — не да размоў…» Сясцёр і зяця турбуе толькі адно, каб толькі іх не абдзялілі. Адзін толькі Сцяпан заўважае, што маці недзе парэзала палец і ён, заматаны ў белую анучку, «падобны на белую каціную лапку». Аднаму Сцяпану няёмка, што маці ўсё мяса аддае ім, а сабе нічога не пакінула. Менш за ўсё маці думае пра сябе, а дарослыя дзеці нават не заўважаюць гэтага ў прагным жаданні атрымаць найлепшы кавалак.З усіх дзяцей мне падабаецца Сцяпан. Толькі ён зразумеў сваю памылку і вярнуўся да маці. Ён не прымае жорсткасці і абыякавасці іншых дзяцей. Яму сорамна перад бацькам, што не спраўдзіў яго надзеі і з’ехаў у горад. Сцяпан — адзіны чалавек, якога і можна назваць сапраўдным сынам, а астатнія дзеці ўжо «страцілі святое штосьці», «ачарсцвелі душою».

Объяснение: