Началом отработки этой техники является выбегание из падающего положения тела: спортсмен поднимается на цыпочки и подает вперед тело, не сгибаясь при этом в тазобедренных суставах – падает. Именно в этот момент он должен начать движение, учась преодолевать силу земного притяжения скоростью. Опытные тренеры ненавязчиво отрабатывают выбегание практически каждую тренировку и разминку по несколько раз, прежде чем переходят к освоению непосредственной техники. В начале практикуют быстрое выбегание на расстояния до 20 метров, потом дистанция постепенно увеличивается до 50 метров. В процессе обучения очень важно четко, до уровня подсознания, освоить действия при подаче каждой команды в начале соревнования по отдельности, для чего многократно производится подробный разбор и постоянная шлифовка каждого движения.
Следующий этап – постановка правильного положения тела, рук и ног. В первую очередь спортсмену следует усвоить, что перед подачей команд он должен находиться не ближе метра от линии начала забега. При получении команды «Старт» бегун ставит толчковую ногу на всю ступню, носком касаясь линии, но не заступая её. Маховая нога отводится назад на расстояние половины шага и опирается на пальцы и подушечку; ступни находятся параллельно друг другу. Мышцы расслаблены, но готовы к быстрому началу движения.
Әдеттегідей құлағыма ұялы телефонның құлаққабын салып, сергек музыкаға ере күндізгі тіршілік қамына еніп кетемін. Жылы індерінің арасынан ақырындап басқа үй мүшелері де жыбырлай бастайды. Жуынып-шайынып жүргенше, олардың әрқайсысы өзінше бір әдепкі қалпымен «ұйқыдан ояну» рәсімдерін жасап жүреді. Біреуі билеп, таңғы жаттығулар жасаса, енді біреуі таңғы ас әзірлейді. Ал кейбір сәтті күндері ваннадан шығып бара жатып, залда анаң мен әкең қосылып алып билегенін көріп қалсаң, көңіл күйің күні бойы көтеріңкі жүрері сөзсіз. Бәріміздің шулап жүріп таңғы ас ішуіміз, әзілдесуіміз, жоспарларымызбен бөлісуіміз – бәрі де жүрегіме жылу сыйлайтын бағасыз бақыт. Әсіресе үйдің кенжесі болсам да, анам да, әкем де, Баян да (әпкем) менің назарымды, көңілімді талап етуі сүйсіндіреді. Біздің үйді «Айжан, анау қайда, мынау қайда», «Айжан ананы қалай істейді», «Айжан, мынаған не болған», «Айжан, былай киінсем қалай» деген сөздерсіз елестету мүмкін емес. Кейде мұның бәрінен шаршап кетсең де, өмірде біреуге керек екеніңді сезіну сені бақытты қылады. Иә, менің өмірімдегі ең жақын достарым да, тіренішім де осылар...
Объяснение:
Началом отработки этой техники является выбегание из падающего положения тела: спортсмен поднимается на цыпочки и подает вперед тело, не сгибаясь при этом в тазобедренных суставах – падает. Именно в этот момент он должен начать движение, учась преодолевать силу земного притяжения скоростью. Опытные тренеры ненавязчиво отрабатывают выбегание практически каждую тренировку и разминку по несколько раз, прежде чем переходят к освоению непосредственной техники. В начале практикуют быстрое выбегание на расстояния до 20 метров, потом дистанция постепенно увеличивается до 50 метров. В процессе обучения очень важно четко, до уровня подсознания, освоить действия при подаче каждой команды в начале соревнования по отдельности, для чего многократно производится подробный разбор и постоянная шлифовка каждого движения.
Следующий этап – постановка правильного положения тела, рук и ног. В первую очередь спортсмену следует усвоить, что перед подачей команд он должен находиться не ближе метра от линии начала забега. При получении команды «Старт» бегун ставит толчковую ногу на всю ступню, носком касаясь линии, но не заступая её. Маховая нога отводится назад на расстояние половины шага и опирается на пальцы и подушечку; ступни находятся параллельно друг другу. Мышцы расслаблены, но готовы к быстрому началу движения.
Әдеттегідей құлағыма ұялы телефонның құлаққабын салып, сергек музыкаға ере күндізгі тіршілік қамына еніп кетемін. Жылы індерінің арасынан ақырындап басқа үй мүшелері де жыбырлай бастайды. Жуынып-шайынып жүргенше, олардың әрқайсысы өзінше бір әдепкі қалпымен «ұйқыдан ояну» рәсімдерін жасап жүреді. Біреуі билеп, таңғы жаттығулар жасаса, енді біреуі таңғы ас әзірлейді. Ал кейбір сәтті күндері ваннадан шығып бара жатып, залда анаң мен әкең қосылып алып билегенін көріп қалсаң, көңіл күйің күні бойы көтеріңкі жүрері сөзсіз. Бәріміздің шулап жүріп таңғы ас ішуіміз, әзілдесуіміз, жоспарларымызбен бөлісуіміз – бәрі де жүрегіме жылу сыйлайтын бағасыз бақыт. Әсіресе үйдің кенжесі болсам да, анам да, әкем де, Баян да (әпкем) менің назарымды, көңілімді талап етуі сүйсіндіреді. Біздің үйді «Айжан, анау қайда, мынау қайда», «Айжан ананы қалай істейді», «Айжан, мынаған не болған», «Айжан, былай киінсем қалай» деген сөздерсіз елестету мүмкін емес. Кейде мұның бәрінен шаршап кетсең де, өмірде біреуге керек екеніңді сезіну сені бақытты қылады. Иә, менің өмірімдегі ең жақын достарым да, тіренішім де осылар...