Барлық жаулап алынған жер мемлекеттік меншікке айналдырылды. 661-750 жылдары билік басына Омейя әулеті келді. Омейя халифатының жері бес жергілікті басқару аймағына бөлінді. Бірінші аймағына - Иран, Ирак, Шығыс Арабия, Хорасан және Орта Азия жері; екінші аймағына - Хиджаз, Йемен, Орталық Арабия; үшінші аймағына - Армения мен Әзірбайжан, Кіші Азияның шығыс бөлігі; төртінші аймағына - Египет, Ливия, Триполи; бесінші аймағына Батыс Африка және Испания кірді. Әрбір аймақты басқаруға халифтың үкімімен әмір тағайындалды. Әрбір әмірдің екі орынбасары болды. Бірінші орынбасары әмірлікте салық және қаржы мәселесімен, екіншісі дін ісімен айналысты. Халифатқа қарамағындағы аймақты басқарып тұру үшін өте көп әскер керек болды. Бүкіл халифаттағы әскердің басшысы халифтың өзі болып, бас қолбасшы рөлін атқарды. Әрбір әмірлікте жергілікті әскери басқару жүйесі жүргізілді. Әскер бастығы дәрежесі жағынан аймақтағы екінші адам болып саналды. Омейя әулетінің негізгі әлеуметтік тірегі арабтың феодалданған ақсүйектері болды.
Омейя әулеті билік құрған Араб халифатында қоғамдық мекемелер мен мешіттер салуға көп көңіл бөлінді. Сауда және қолөнер айтарлықтай дамыды. Сауда айналымына алтын динар мен күміс дирхем енгізілді.
Омейя әулеті басқарған Араб халифаты орта ғасырлардағы ең ірі мемлекеттердің бірі болды. Бірақ ұзақ жылға созылған ішкі бақталастық Араб халифатын әлсіретті. 750 жылы Әбу Мүслім бастаған көтерілістің нәтижесінде Омейя әулеті билік басынан қуылып, оның орнына Аббас әулеті келді. Мұхаммед пайғамбардың немере ағасы Аббастан тарадық дейтін араб халифтары әулеті үстемдік құрған алғашқы жүз жылда халифаттағы феодалдық қатынас күшейіп, сауда өрістеді. Аббасилік халифат әсіресе һарун ар-Рашид (768-809) пен Мамун (813-833) тұсында кемеліне келді. Халифат Азия, Африка, Еуропа құрлықтарын қамтыған әлемдік державаға айналды. Бұл құрлықтардағы халықтардың өздеріне тән тарихи, мәдени, діни ерекшеліктері болды. Олар әр түрлі тілде сөйлеп, өз салт-дәстүрлерін ұстанды. Бұл сияқты ала-құлалық түбінде әлемдік державаның күйреуіне әкеліп соғатын. Мұндай тағдырдан Халифат та қашып құтыла алмады. ВЫЫЫ-Х ғасырларда Халифат бірнеше тәуелсіз мемлекеттерге ыдырап кетті. Олардың ішіндегі ірілері Бағдад халифаты (750-1258), Фатимилер халифаты (909-1071), Кордова халифаты (756-1031), Саманилер мемлекеті (875-999) т. б. болды.
1258 ж. Шыңғысханның немересі Хулагу хан басқарған моңғол әскері Бағдадты басып алды. Аббас әулетінің соңғы халифі Мустасим өлтірілді де, Араб халифаты мемлекет ретінде жойылды.
Капитон Климов, «пьяница горький», был башмачником у старенькой барыни. Тургенев пишет: «Климов почитал себя существом обиженным и неоцененным по достоинству, человеком образованным и столичным, которому не в Москве бы жить, без дела, в каком-то захолустье, и если пил, как он сам выражался с расстановкой и стуча себя в грудь, то пил уж конкретно с горя». Когда Гаврила гласил ему, что он только хлеб даром ест, Капитон обиженно отвечал: «В этом случае, Гаврила Андреич, один мне арбитр: сам Господь Бог— и больше никого. Тот один знает, каковой я человек на сем свете сущность и точно ли даром хлеб ем». Он заявляет, что он, «однако, человек, а не какой-либо, по правде, жалкий горшок». Он именует себя горемыкой. В женитьбе Капитон лицезреет одно себе наслаждение и не ощущает собственной ответственности за Татьяну. Через год после свадьбы Капитон совершенно спился и был вкупе с супругой выслан барыней в деревню.
Гаврила— главный дворецкий барыни, человек, «которому, судя по одним его желтоватым глазкам и утиному носу, сама судьба, казалось, обусловила быть начальствующим лицом». В общении с барыней он повсевременно гласит на «с»: женить-с, можно-с, хорошо-с, конечно-с, угодно-с. Когда Гаврила говорит с Капитоном и другими слугами, то он не употребляет «с». Он готов делать все желания барыни, унижается перед ней и в угоду ей унижает других людей, а сам совместно со старшей компаньонкой Любовью Любимовной крадет у барыни чай, сахар и прочую бакалею.
Татьяна, юная дама 20 восьми лет, состояла у барыни прачкой. Ей поручали стирать только тонкое белье. У нее не было никакой родни, не считая дядей, которые жили в деревне, и ее все унижали и заваливали работой. Тургенев пишет: «Нрава она была очень смирного, либо, лучше сказать, забитого, к самой для себя она ощущала полное равнодушие, других страшилась смертельно; задумывалась только о том, вроде бы работу к сроку кончить, никогда ни с кем не гласила и трепетала при одном имени барыни».
Мы читали отрывок из поэмы Некрасова «Мороз, Красноватый нос», посвященный российской даме. По воззрению Некрасова, дама по-настоящему красива тогда, когда ее краса соединяется с чувством гордости и самоуважения. Татьяну с юношества заставляли работать за двоих, у нее не было гордости, не было убежденности внутри себя, и потому краса скоро с нее «соскочила».
Герасим был немой от рождения, но он не был безответным, у него было чувство собственного плюсы. Татьяна была безответная, она никогда ни с кем не гласила, другими словами была нема как личность. Герасим желал кому-то помогать, кого-либо защищать, и увидел, что Татьяна нуждается в защите. Он дарил ей подарки и защищал от насмешек дворни.
Замуж она вышла по приказу барыни, которая не интересовалась, любит ли Татьяна Капитона. Дворецкий принудил Татьяну изобразить опьяненную. Герасим опьяненных не обожал и толкнул Татьяну прямо к Капитону. Через год после женитьбы Капитон спился, и его вкупе с супругой выслали в деревню. Татьяна на прощание поцеловалась по-христиански с Герасимом. Это был единственный человек в ее жизни, который жалел ее и хлопотал о ней.
Барлық жаулап алынған жер мемлекеттік меншікке айналдырылды. 661-750 жылдары билік басына Омейя әулеті келді. Омейя халифатының жері бес жергілікті басқару аймағына бөлінді. Бірінші аймағына - Иран, Ирак, Шығыс Арабия, Хорасан және Орта Азия жері; екінші аймағына - Хиджаз, Йемен, Орталық Арабия; үшінші аймағына - Армения мен Әзірбайжан, Кіші Азияның шығыс бөлігі; төртінші аймағына - Египет, Ливия, Триполи; бесінші аймағына Батыс Африка және Испания кірді. Әрбір аймақты басқаруға халифтың үкімімен әмір тағайындалды. Әрбір әмірдің екі орынбасары болды. Бірінші орынбасары әмірлікте салық және қаржы мәселесімен, екіншісі дін ісімен айналысты. Халифатқа қарамағындағы аймақты басқарып тұру үшін өте көп әскер керек болды. Бүкіл халифаттағы әскердің басшысы халифтың өзі болып, бас қолбасшы рөлін атқарды. Әрбір әмірлікте жергілікті әскери басқару жүйесі жүргізілді. Әскер бастығы дәрежесі жағынан аймақтағы екінші адам болып саналды. Омейя әулетінің негізгі әлеуметтік тірегі арабтың феодалданған ақсүйектері болды.
Омейя әулеті билік құрған Араб халифатында қоғамдық мекемелер мен мешіттер салуға көп көңіл бөлінді. Сауда және қолөнер айтарлықтай дамыды. Сауда айналымына алтын динар мен күміс дирхем енгізілді.
Омейя әулеті басқарған Араб халифаты орта ғасырлардағы ең ірі мемлекеттердің бірі болды. Бірақ ұзақ жылға созылған ішкі бақталастық Араб халифатын әлсіретті. 750 жылы Әбу Мүслім бастаған көтерілістің нәтижесінде Омейя әулеті билік басынан қуылып, оның орнына Аббас әулеті келді. Мұхаммед пайғамбардың немере ағасы Аббастан тарадық дейтін араб халифтары әулеті үстемдік құрған алғашқы жүз жылда халифаттағы феодалдық қатынас күшейіп, сауда өрістеді. Аббасилік халифат әсіресе һарун ар-Рашид (768-809) пен Мамун (813-833) тұсында кемеліне келді. Халифат Азия, Африка, Еуропа құрлықтарын қамтыған әлемдік державаға айналды. Бұл құрлықтардағы халықтардың өздеріне тән тарихи, мәдени, діни ерекшеліктері болды. Олар әр түрлі тілде сөйлеп, өз салт-дәстүрлерін ұстанды. Бұл сияқты ала-құлалық түбінде әлемдік державаның күйреуіне әкеліп соғатын. Мұндай тағдырдан Халифат та қашып құтыла алмады. ВЫЫЫ-Х ғасырларда Халифат бірнеше тәуелсіз мемлекеттерге ыдырап кетті. Олардың ішіндегі ірілері Бағдад халифаты (750-1258), Фатимилер халифаты (909-1071), Кордова халифаты (756-1031), Саманилер мемлекеті (875-999) т. б. болды.
1258 ж. Шыңғысханның немересі Хулагу хан басқарған моңғол әскері Бағдадты басып алды. Аббас әулетінің соңғы халифі Мустасим өлтірілді де, Араб халифаты мемлекет ретінде жойылды.
Гаврила— главный дворецкий барыни, человек, «которому, судя по одним его желтоватым глазкам и утиному носу, сама судьба, казалось, обусловила быть начальствующим лицом». В общении с барыней он повсевременно гласит на «с»: женить-с, можно-с, хорошо-с, конечно-с, угодно-с. Когда Гаврила говорит с Капитоном и другими слугами, то он не употребляет «с». Он готов делать все желания барыни, унижается перед ней и в угоду ей унижает других людей, а сам совместно со старшей компаньонкой Любовью Любимовной крадет у барыни чай, сахар и прочую бакалею.
Татьяна, юная дама 20 восьми лет, состояла у барыни прачкой. Ей поручали стирать только тонкое белье. У нее не было никакой родни, не считая дядей, которые жили в деревне, и ее все унижали и заваливали работой. Тургенев пишет: «Нрава она была очень смирного, либо, лучше сказать, забитого, к самой для себя она ощущала полное равнодушие, других страшилась смертельно; задумывалась только о том, вроде бы работу к сроку кончить, никогда ни с кем не гласила и трепетала при одном имени барыни».
Мы читали отрывок из поэмы Некрасова «Мороз, Красноватый нос», посвященный российской даме. По воззрению Некрасова, дама по-настоящему красива тогда, когда ее краса соединяется с чувством гордости и самоуважения. Татьяну с юношества заставляли работать за двоих, у нее не было гордости, не было убежденности внутри себя, и потому краса скоро с нее «соскочила».
Герасим был немой от рождения, но он не был безответным, у него было чувство собственного плюсы. Татьяна была безответная, она никогда ни с кем не гласила, другими словами была нема как личность. Герасим желал кому-то помогать, кого-либо защищать, и увидел, что Татьяна нуждается в защите. Он дарил ей подарки и защищал от насмешек дворни.
Замуж она вышла по приказу барыни, которая не интересовалась, любит ли Татьяна Капитона. Дворецкий принудил Татьяну изобразить опьяненную. Герасим опьяненных не обожал и толкнул Татьяну прямо к Капитону. Через год после женитьбы Капитон спился, и его вкупе с супругой выслали в деревню. Татьяна на прощание поцеловалась по-христиански с Герасимом. Это был единственный человек в ее жизни, который жалел ее и хлопотал о ней.