Модель (фр. modele, лат. модұлұс – өлшем)[1] – белгілі бір зерттелетін нысанның ой түсінігі арқылы немесе материалдық түрде жасалған шартты үлгісі (бейнесі, сұлбасы, сипаттамасы, т.б.). Модель мен түп нұсқаны бір-бірінен абсолютті түрде айыруға болмайды. Қарастырылып отырған құбылыс немесе процесс абстрактылық нысандар мен математикалық заңдылықтар түрінде берілетін модель математикалық модель деп аталады. Модельдің ең қарапайым түрі нысандарды көрнекі етіп сурет, кескін, сызба формасында графиктік түрде көрсету. Модельдің екінші түріне – нысандардың, процестер мен құбылыстардың ауызша (қандай да бір тілдің көмегімен) суреттелуі, сипатталуы жатады. Үшінші түрі –ақпараттық-логикалық модель, ауызша сипатталған нысанды кескіндеп көрсету (формалау). Төртінші түрі – динамиканың ішкі заңдарын, өзара әсерін, қасиеттерін көрсететін физикалық нысандардың, құбылыстар мен процестердің математикалық түрде сипатталуы. Мысалы, белгілі бір физикалық процестің уақыт ішінде өтуін баяндайтын дифференциялдық теңдеулер жүйесі осы процестің моделі деп аталады. Модель ұғымы логика, математика, физика, химия, кибернетика, лингвистика, т.б. ғылым салаларында қолданылады. Ғылымда модель ұғымы әдетте модель жасау әдісін қолдануға байланысты аталады. Алгебра мен математика логиканың тоғысқан жерінде арнаулы пән – модельдер теориясы қалыптасты.[2]
Сочинение «Почему человек, который понапрасну теряет время, сам не замечает, как стареет?»
План
1. Постановка вопроса.
2. Первый тезис: время не бесконечно, СгО надо использовать, нельзя откладывать дела на потом.
3. Второй тезис: тот, кто ничего не делает, теряет такие положительные качества, как сила характера, целеустремленность, деловая хватка, высокий интеллект, сообразительность, умение учиться.
4. Третий тезис: тот, кто ничего не умеет и не хочет делать, постепенно теряет способность учиться, постигать новое, а это признаки старости и душевной апатии.
5. Вывод: тот, кто теряет время, постепенно теряет жизненные силы, становится старичком, не способным к развитию и совершенствованию
Модель (фр. modele, лат. модұлұс – өлшем)[1] – белгілі бір зерттелетін нысанның ой түсінігі арқылы немесе материалдық түрде жасалған шартты үлгісі (бейнесі, сұлбасы, сипаттамасы, т.б.). Модель мен түп нұсқаны бір-бірінен абсолютті түрде айыруға болмайды. Қарастырылып отырған құбылыс немесе процесс абстрактылық нысандар мен математикалық заңдылықтар түрінде берілетін модель математикалық модель деп аталады. Модельдің ең қарапайым түрі нысандарды көрнекі етіп сурет, кескін, сызба формасында графиктік түрде көрсету. Модельдің екінші түріне – нысандардың, процестер мен құбылыстардың ауызша (қандай да бір тілдің көмегімен) суреттелуі, сипатталуы жатады. Үшінші түрі –ақпараттық-логикалық модель, ауызша сипатталған нысанды кескіндеп көрсету (формалау). Төртінші түрі – динамиканың ішкі заңдарын, өзара әсерін, қасиеттерін көрсететін физикалық нысандардың, құбылыстар мен процестердің математикалық түрде сипатталуы. Мысалы, белгілі бір физикалық процестің уақыт ішінде өтуін баяндайтын дифференциялдық теңдеулер жүйесі осы процестің моделі деп аталады. Модель ұғымы логика, математика, физика, химия, кибернетика, лингвистика, т.б. ғылым салаларында қолданылады. Ғылымда модель ұғымы әдетте модель жасау әдісін қолдануға байланысты аталады. Алгебра мен математика логиканың тоғысқан жерінде арнаулы пән – модельдер теориясы қалыптасты.[2]
План
1. Постановка вопроса.
2. Первый тезис: время не бесконечно, СгО надо использовать, нельзя откладывать дела на потом.
3. Второй тезис: тот, кто ничего не делает, теряет такие положительные качества, как сила характера, целеустремленность, деловая хватка, высокий интеллект, сообразительность, умение учиться.
4. Третий тезис: тот, кто ничего не умеет и не хочет делать, постепенно теряет способность учиться, постигать новое, а это признаки старости и душевной апатии.
5. Вывод: тот, кто теряет время, постепенно теряет жизненные силы, становится старичком, не способным к развитию и совершенствованию