В нашей школе решили организовать поход. Из поселка по шоссе мы на проселочную дорогу. Она привела нас в смешанный лес к домику лесника, откуда по тропинке мы пересекли хвойный лес и вышли на поляну. Перед нашим взором предстала река. Мы подошли к пристани и по парому переправились на другой берег к поселку. Здесь мы побывали на заводе и на карьере, напились студеной воды из родника, побывали в фруктовом саду. Затем мы сели в поезд на железнодорожной станции. Он вез нас по железной дороге и мосту, мимо озера. Мы вернулись в поселок, на окраине которого стоит наша школа.
Талай ақын, шешен бабаларымды бұлбұлша сайратқан, жарға соққан толқындай екпінді, наркескендей өткір тілімнің осынау уақытқа дейін тұншығып, қадір-қасиетінен айырылуға шақ қалғанда, қазақтардың көзі ашылып, қазақ тілін «мемлекеттік тіл» деп жариялады. Алайда, мәселе мұнымен біткен жоқ еді. Бойында не рухы жоқ, не қорқақ, не қара бас қамын ойлайтын «маған бәрібір» дейтіндер көбейді. Міне, сондықтан да өткеннің кейбір іргелі тағылымдарына ден қоюға тура келеді. Қазақ тілін алғаш қолданыста бәзбіреулер араб пен парсыны, одан кейін ноғайды былдырлатып, орысты араластырып тілді құртуға шақ қалғанда, аға-буын бұрқ етіп қайнаған, сарқ етіп суалған тілімізді тірілді
В нашей школе решили организовать поход. Из поселка по шоссе мы на проселочную дорогу. Она привела нас в смешанный лес к домику лесника, откуда по тропинке мы пересекли хвойный лес и вышли на поляну. Перед нашим взором предстала река. Мы подошли к пристани и по парому переправились на другой берег к поселку. Здесь мы побывали на заводе и на карьере, напились студеной воды из родника, побывали в фруктовом саду. Затем мы сели в поезд на железнодорожной станции. Он вез нас по железной дороге и мосту, мимо озера. Мы вернулись в поселок, на окраине которого стоит наша школа.
Объяснение:
Талай ақын, шешен бабаларымды бұлбұлша сайратқан, жарға соққан толқындай екпінді, наркескендей өткір тілімнің осынау уақытқа дейін тұншығып, қадір-қасиетінен айырылуға шақ қалғанда, қазақтардың көзі ашылып, қазақ тілін «мемлекеттік тіл» деп жариялады. Алайда, мәселе мұнымен біткен жоқ еді. Бойында не рухы жоқ, не қорқақ, не қара бас қамын ойлайтын «маған бәрібір» дейтіндер көбейді. Міне, сондықтан да өткеннің кейбір іргелі тағылымдарына ден қоюға тура келеді. Қазақ тілін алғаш қолданыста бәзбіреулер араб пен парсыны, одан кейін ноғайды былдырлатып, орысты араластырып тілді құртуға шақ қалғанда, аға-буын бұрқ етіп қайнаған, сарқ етіп суалған тілімізді тірілді