Хан прадстае перад намі нядобрым, жорсткім, непрывабным чалавекам: “бровы былі падобны да ляжачага сабакі, а вочы ззялі, быццам іржавая сталь, — я, хан Бату, нясу на зямлю смерць, і хіба вам, лягушатнікам, змагацца са мною.Калі хто паспрабуе — я знішчу яго. Калі хто не гнецца перада мною — я раблю яму хрыбет мяккім, падзяліўшы яго на дзве паловы.”
“Хан усміхнуўся, і ўсім здалося, што дзве чырвоныя змяі пачалі рухацца ў яго пад рэдкімі вусамі”
Хан вырашыў дазволіць жыць толькі дванаццаці палонным у замен на жыццё старца. Юсуфі адзначыў так званую “шчодрасць” хана, назваўшы яго сквапную душу і мозг мышыным — мізэрным, маленькім, недалёкім, палахлівым.
“Хан усміхнуўся, і ўсім здалося, што дзве чырвоныя змяі пачалі рухацца ў яго пад рэдкімі вусамі”
Хан вырашыў дазволіць жыць толькі дванаццаці палонным у замен на жыццё старца. Юсуфі адзначыў так званую “шчодрасць” хана, назваўшы яго сквапную душу і мозг мышыным — мізэрным, маленькім, недалёкім, палахлівым.