Complete the table with the words in blue,
Then answer the questions with a partner.
Types of school
Other collocations
mixed schools
school-leaving age
1 Which are better: mixed schools or single-
sex schools, state schools or private schools?
2 What's the best school-leaving age? Why?
3 Are school uniforms and school rules a good
idea?
4 Are school holidays too long or too short?
5 Which are the most useful school subjects?
6 Should primary schools and secondary
schools be combined?
7 Why are boarding schools necessary?
8 What is the school-leaving age and what
school-leaving exams do students take?
является одним из самых активных на земном шаре вулканов) состоят из 71%
водяного пара, 13% углекислого газа, 5% азота, 9% двуокиси серы, а
также некоторых других примесей. Судя по этим данным, которые считаются
достаточно показательными не только для Земли, но и для других планет
земной группы, вторичные атмосферы Венеры, Земли и Марса должны, были
состоять в основном из углекислого газа и водяного пара. На Земле пары
воды имели возможность конденсироваться во вторичной атмосфере и
выпадать на поверхность в виде дождя, и в результате этого медленно, но
необратимо формировался современный Мировой океан. На Венере вследствие
ее близкого положения к Солнцу происходил быстрый разогрев атмосферы,
при котором вода не могла существовать в жидком состоянии, и если на
этой планете и был когда-то первичный океан, то он быстро испарился. На
удаленном от Солнца Марсе низкая температура поверхности
частичному оледенению планеты, и там также не мог образоваться океан.
Климатологи доказали, что если бы Земля была ближе к Солнцу на
расстояние, равное всего 5% современного, она не избежала бы участи
Венеры и имела бы тяжелую углекислую атмосферу и очень высокую
температуру поверхности. При удалении Земли от Солнца на расстояние,
равное 1%, возникли бы условия, близкие к марсианским, за тем лишь
исключением, что оледенение Земли было бы полным. Это ли не впечатляющее
доказательство уникальности жизни на Земле? !
Очень большую
роль в становлении земной атмосферы сыграл Мировой океан. Если
химический состав атмосфер Венеры и Марса остался таким же, как и 3 –
3,5 миллиарда лет назад, то на Земле сформировалась совершенно новая,
уже третья по счету, кислородно-азотная атмосфера. Как же это произошло?
Прежде всего, Мировой океан - прекрасный поглотитель углекислого газа.
Мощные геологические пласты известняка и мела, которые находят на суше
повсеместно, - это отложения карбонатов на дне древних морей,
образовавшиеся вследствие растворения углекислого газа в морской воде и
соединения его с кальцием. Если превратить весь углерод, который имеется
в известняковых отложениях Земли, в углекислый газ, то его получится
ровно столько, сколько в настоящее время содержится в атмосфере Венеры, и
это является одним из доказательств идентичности вторичных атмосфер
рассматриваемых планет. Океаны Земли «выкачали» почти весь СО2 из
атмосферы.
Именно в океане зародилась жизнь. Около 2 миллиардов
лет назад в верхних слоях океанской толщи появились простейшие
одноклеточные - органеллы, предки нынешних синезеленых водорослей,
которые стали снабжать атмосферу кислородом. Так было положено начало
самому замечательному на Земле биохимическому процессу - фотосинтезу.
Благодаря этому процессу сформировался весь наличный кислород атмосферы,
причем особенно интенсивное поступление фотосинтетического кислорода
началось около 600 миллионов лет назад, когда на голые палеозойские
скалы выбрались из моря первые растения.
Как то так:)
Биосфера (гр. биос—тіршілік, өмір, гр. сфера — шар) — бұл ұғым биология ғылымына XIX ғасырда ене бастады. Ол кездерде бұл сөзбен тек жер жүзіндегі жануарлар дүниесі ғана аталатын. Кейінгі кездерде биосфера геологиялық мағынада да қолданылады.[1]
Биосфера - жердің тіршілік қабаты. Географиялық қабық - литосфера, гидросфера, атмосфера, биосфераның өзара әрекеттесуі. Биосфераны ғылымға 1875ж Зюсс енгізді. Биогеография - организмнің географиялық таралу заңдылықтарын зерттейді. Биоценоз-өсімдіктер мен жануарлардың майда ағзалардың бірлестігі. Географиялық қабық- жекелеген табиғат кешенінен тұрады. Табиғат кешені-табиғат компоненттерінің ұштасуы. Табиғат компоненттеріне топырақ, өсімдік, жануар т.б жатады. Ең ірі табиғат кешені-географиялық қабық немесе материктер мен мұхиттар. Табиғат зонасы-температурасы,жауын-шашыны, өсімдігі, жануары, топырағы өзара ұқсас ірі табиғат кешені. Табиғат зонасы 2 бағытта өзгереді: 1.Ендік зоналылық-табиғат зонасының ендік бағытта экватордан полюстерге қарай алмасып келуі. 2. Биіктік белдеулік-табиғат зоналарының тауларда биіктікке байланысты ауысып келуі. Биіктік белдеулерінің саны таулардың географиялық орнына және биіктігіне байланысты. Бір ендікте жатқан табиғат зонасының әр түрлі болуы мұхиттың алыс-қашықтығына жер бедеріне байланысты. Табиғат зонасы 2-ге бөлінеді: Өтпелі зона-орманды тундра, орманды дала, шөлейт, саванна. Тундра-субарктикалық белдеуде-мүк пен қына басым өскен, топырағы сазды, батпақты болып келеді. Орманды тундра-мүк пен қына қисық бұталы ағаштар өседі. Тайга-қылқан жапырақты орман зонасы,өсімдіктер:қарағай, шырша, самырсын. Дала-шөп басқан ағашсыз жазық жерлер. Шөлейт-дала мен шөлдің арасындағы өтпелі зона. Саванна-әр жерінде жеке немесе шоқ-шоқ бұталы ағаштар өсетін биік шөп басқан табиғат зонасы. Табиғат зонасының ауысып келуі климаттық белдеулермен сәйкес келеді. Арктикалық климаттық белдеу-арктикалық шөл мәңгі мұз басқан. Субэкваторлық климаттық белдеу-саванна Тропиктік климаттық белдеу-шөл Экваторлық климаттық белдеуде мәңгі жасыл ылғалды экваторлық ормандар. Географиялық қабықтағы ырғақтылық-күн мен түннің ауысуы. Географиялық қабықтағы заңдылық тұтастығы. Ырғақтылық заңдылығы-белгілі бір құбылыстардың уақыт ішінде қайталанып отыруы. Табиғат кешенінде жүретін үрдістер жылу мен ылғалға тәуелді.
Биосфера — тірі азғалар өмір сүретін жер қабаты. Жер бетінен 10—15 км биікке көтерілгенге дейінгі және 2— 3 км құрғақтан немесе мұхиттардың 10 км түбіне дейінгі жерде азғалар тіршілік етеді. Бұл терминді 1875 жылы бірінші рет Аустрияның атақты геологы Э. Зюсс ғылымға енгізді. Бірақ биосфера және оның жер бетінде жүріп жатқан процестері туралы ілімнің негізін салған академик В.И. Вернадский болды. Осы ілім бойынша, биосфера +50 %-дан – 50% -ға дейін температурасы болатын термодинамикалық қабат болып саналады.
Объяснение:
мен солай ойлаймын