После того как Эрстед обнаружил, что электрические токи создают магнитные поля, было много попыток обнаружить обратный эффект. Может ли сильное магнитное поле вызвать каким-либо образом электрический ток? Исследователи, помещая проводники разной формы и разной природы в магнитные поля, с чувствительных приборов пытались обнаружить слабые токи, которые могли бы при этом возникнуть. Но все попытки заканчивались неудачей. И только в 1831 г. Майклом Фарадеем было сделано одно из наиболее фундаментальных открытий в электродинамике – он доказал явление электромагнитной индукции. Оно заключается в том, что в замкнутом проводящем контуре при изменении магнитного потока, охватываемого этим контуром, возникает электрический ток, который называется индукционным током.

Рассмотрим некоторые опыты, иллюстрирующие явление электромагнитной индукции. Воспользуемся катушкой с большим числом витков, концы которой присоединены к чувствительному гальванометру (рис. 6.1а). При перемещении внутри катушки постоянного магнита стрелка гальванометра отклоняется, то есть в катушке возникает электрический ток (рис. 6.1б). Как только магнит останавливается, ток исчезает (рис. 6.1в). Если магнит движется в обратном направлении, в катушке снова возникает электрический ток, но направление тока будет противоположно первому (рис. 6.1г). Ток возникает и в том случае, когда движется катушка, а магнит находится в покое.
Таким образом, ток возникает только тогда, когда проводники и магнитные поля находятся в относительном движении, причем при сближении катушки и магнита и при удалении их друг от друга возникающие токи имеют противоположные направления. Кроме того, сила индукционного тока тем больше, чем больше скорость относительного движения магнита и катушки. Вместо магнита можно взять другую катушку, соединенную с источником тока. И вновь при вдвигании одной катушки в другую или выдвигании катушки гальванометр будет регистрировать электрический ток. Если катушки неподвижны относительно друг друга, то ток не возникает.
ФИЗИКА (грек. physike, рhуsis—табиғат) — өріс пен заттың жалпы қасиеттерін және олардың қозғалыс заңдарын зерттейтін ғылым. Физика — табиғат жөніндегі жетекші ғылымдардың бірі. Ол басқа да жаратылыс тану ғылымдары сияқты ұзақ тарихи даму жолынан өтті.
Жеке физикалық ілімдердің пайда болу дәуірі. Физика жайлы алғашқы деректер Ежелгі Вавилон, Египет жазбаларында кездеседі. Зәулім сарайлар мен күрделі құрылыстар (пирамида, қорғандар) салу жұмысында құрылыс механикасы мен статиканың қарапайым заңдылықтары және рычаг, көлбеу жазықтық, тәрізді қарапайым механизмдер пайдаланылды. Практикалық талаптардан туған Ежелгі Вавилон, Египет ғылымының теориялық негізі халық арасына тарамады. Ғылым түгелдей діни абыздар қолында болды. Ежелгі грек ғалымдары табиғат құбылыстарын «табиғаттан тысқары күштің» әсерінсіз-ақ ғылми негізде түсіндіруге ерекше мән берді. Ежелгі грек ғалымдары (Гераклит, Анаксимандр, Анаксимен, Фалес т. б.) табиғат негізінен төрт элементтен (от, топырақ, ауа және су) тұрады десе Демокрит (б.з.б. 5 ғ.)І Эпикур (б.з.б. 341—270), Лукреций (б. з. б. 1 ғ.) дүниенің ең қарапайым кірпіші одан әрі бөлінбейтін бөлшек — атом деп санады. Атом туралы ілім (атомистика) талай ғасырға созылған талас-тартыстан кейін, қазіргі табиғат жайлы ғылымдардың негізіне айналды. Аристо-телъдің табиғат жайлы жазған кітабы «Физика» деп аталған. Осыған орай Аристотельді физиканың «негізін қалаушы» деп те айтады. Архимед гидростатиканың негізгі заңын (қ. Архимед заңы) ашты, қарапайым механизмдерді зерттеді. Ол механикамен қатар оптикамен, астрономиямен де айналысты. Электр мен магнетизмге қатысты кейбір қарапайым қүбылыстар тым ертеден-ақ белгілі болған. Грек-рим мәдениеті дәуірінде статиканың қарапайым заңдары (рычаг ережесі, ауырлық орталығы), геометриялық оптиканың алғашқы заңдылықтары (жарықтың түзу сызықты таралу заңы, шағылу заңдары, жарықтың сыну құбылысы) ашылды.
Объяснение:
6. ЭЛЕКТРОМАГНИТНАЯ ИНДУКЦИЯ
6.1. Явление электромагнитной индукции
После того как Эрстед обнаружил, что электрические токи создают магнитные поля, было много попыток обнаружить обратный эффект. Может ли сильное магнитное поле вызвать каким-либо образом электрический ток? Исследователи, помещая проводники разной формы и разной природы в магнитные поля, с чувствительных приборов пытались обнаружить слабые токи, которые могли бы при этом возникнуть. Но все попытки заканчивались неудачей. И только в 1831 г. Майклом Фарадеем было сделано одно из наиболее фундаментальных открытий в электродинамике – он доказал явление электромагнитной индукции. Оно заключается в том, что в замкнутом проводящем контуре при изменении магнитного потока, охватываемого этим контуром, возникает электрический ток, который называется индукционным током.

Рассмотрим некоторые опыты, иллюстрирующие явление электромагнитной индукции. Воспользуемся катушкой с большим числом витков, концы которой присоединены к чувствительному гальванометру (рис. 6.1а). При перемещении внутри катушки постоянного магнита стрелка гальванометра отклоняется, то есть в катушке возникает электрический ток (рис. 6.1б). Как только магнит останавливается, ток исчезает (рис. 6.1в). Если магнит движется в обратном направлении, в катушке снова возникает электрический ток, но направление тока будет противоположно первому (рис. 6.1г). Ток возникает и в том случае, когда движется катушка, а магнит находится в покое.
Таким образом, ток возникает только тогда, когда проводники и магнитные поля находятся в относительном движении, причем при сближении катушки и магнита и при удалении их друг от друга возникающие токи имеют противоположные направления. Кроме того, сила индукционного тока тем больше, чем больше скорость относительного движения магнита и катушки. Вместо магнита можно взять другую катушку, соединенную с источником тока. И вновь при вдвигании одной катушки в другую или выдвигании катушки гальванометр будет регистрировать электрический ток. Если катушки неподвижны относительно друг друга, то ток не возникает.
можно "лучший ответ)"
ФИЗИКА (грек. physike, рhуsis—табиғат) — өріс пен заттың жалпы қасиеттерін және олардың қозғалыс заңдарын зерттейтін ғылым. Физика — табиғат жөніндегі жетекші ғылымдардың бірі. Ол басқа да жаратылыс тану ғылымдары сияқты ұзақ тарихи даму жолынан өтті.
Жеке физикалық ілімдердің пайда болу дәуірі. Физика жайлы алғашқы деректер Ежелгі Вавилон, Египет жазбаларында кездеседі. Зәулім сарайлар мен күрделі құрылыстар (пирамида, қорғандар) салу жұмысында құрылыс механикасы мен статиканың қарапайым заңдылықтары және рычаг, көлбеу жазықтық, тәрізді қарапайым механизмдер пайдаланылды. Практикалық талаптардан туған Ежелгі Вавилон, Египет ғылымының теориялық негізі халық арасына тарамады. Ғылым түгелдей діни абыздар қолында болды. Ежелгі грек ғалымдары табиғат құбылыстарын «табиғаттан тысқары күштің» әсерінсіз-ақ ғылми негізде түсіндіруге ерекше мән берді. Ежелгі грек ғалымдары (Гераклит, Анаксимандр, Анаксимен, Фалес т. б.) табиғат негізінен төрт элементтен (от, топырақ, ауа және су) тұрады десе Демокрит (б.з.б. 5 ғ.)І Эпикур (б.з.б. 341—270), Лукреций (б. з. б. 1 ғ.) дүниенің ең қарапайым кірпіші одан әрі бөлінбейтін бөлшек — атом деп санады. Атом туралы ілім (атомистика) талай ғасырға созылған талас-тартыстан кейін, қазіргі табиғат жайлы ғылымдардың негізіне айналды. Аристо-телъдің табиғат жайлы жазған кітабы «Физика» деп аталған. Осыған орай Аристотельді физиканың «негізін қалаушы» деп те айтады. Архимед гидростатиканың негізгі заңын (қ. Архимед заңы) ашты, қарапайым механизмдерді зерттеді. Ол механикамен қатар оптикамен, астрономиямен де айналысты. Электр мен магнетизмге қатысты кейбір қарапайым қүбылыстар тым ертеден-ақ белгілі болған. Грек-рим мәдениеті дәуірінде статиканың қарапайым заңдары (рычаг ережесі, ауырлық орталығы), геометриялық оптиканың алғашқы заңдылықтары (жарықтың түзу сызықты таралу заңы, шағылу заңдары, жарықтың сыну құбылысы) ашылды.