Жер шары бетінің жалпы ауданы 510,2 млн.км-ге тең. Ол материктер мен мұхиттарға бөлінген. Құрлықты құрайтын материктер мен аралдар үлесіне шамамен 149,1 млн км немесе бүкіл Жер бетінің29,2%-ы келеді.
Жер шарында барлығы алты материк бар. Материктер қалыптасуы мен қазіргі табиғат ерекшеліктеріне сәйкес, солтүстік және оңтүстік жарты шар материктеріне топтастырылып, мынадай тәртіппен қарастырылады: Еуразия (54 млн км астам), Солтүстік Америка (24,2 млн км), Оңтүстік Америка (18,3 млн км), Африка (30,3 млн км), Аустралия мен Мұхит аралдары (9,0 млн км-ге жуық), Антарктика (14 млн км). Материктерге таяу жағалаудағы қайраңдар мен материктік беткейлерде материктік аралдар орналасқан. Олар – жер қыртысындағы қозғалыстар әсерінен құрлықтың кейіннен бөлініп қалған бөліктері, көбінесе ауданы ауқымды келеді (Гренландия, Мадагаскар, Британ аралдары және т.б.). Мұхиттардың қозғалмалы бөліктерінде жанартаулық аралдар (Исландия, Гавай, Азор аралдары), ал судың беткі температурасы +25С-тан жоғары аймақтарында маржандық аралдар (Үлкен Аустрия Тосқауыл рифі, Маржан теңізінің аралдары) орналасқан. Аралдар жеке-дара және топ болып кездеседі, аралдар тобын архипелаг деп атайды. Жер шарындағы ірі архипелагтар қатарына Канаданың Арктикалық архипелагы, Малайя архипелагы, Шпицберген архипелагы жатады.
Құрлық материктерге бөлінумен қатар, дүние бөліктеріне де жіктеледі. Дүние бөліктері дегеніміз құрлықтың ашылуы мен қоныстану ерекшеліктеріне сәйкес шартты түрде ажыратылатын тарихи-географиялық ірі аймақтар. Дүние бөліктері де алтау: Еуропа, Азия, Африка, («Ескі дүние»), Америка, Аустралия, Антарктика («Жаңа Дүние»).
Жер шарының аса ірі материгі Еуразияны ежелгі грек географтары екі дүние бөлігіне ажыратқан. Бұл дүние бөліктері Месопотамияны мекендеген ежелгі халықтар – финикиялықтардың «эреб»-батыс, «асу»-шығыс деген сөздерінің негізінде Еуропа және Азия деп аталған. Кейінірек ашылған Солтүстік және Оңтүстік Америка материктері табиғат жағдайларының айырмашылықтарына қарамастан, біртұтас Америка дүние бөлігіне біріктірілген. Дүние бөліктерінің құрамына көршілес жатқан аралдар да енеді.
Температурный диапазон – это наиболее важный параметр среды обитания живых существ. температура на поверхности планеты зависит от близости светила, излучаемой им энергии, наклона орбиты планеты, ее эксцентриситета, наличия атмосферы и ее состава, наличия океанов и т.д. земля обладала всеми необходимыми с астрономической точки зрения свойствами, чтобы стать «колыбелью жизни». несмотря на общие благоприятные условия, поверхность земли характеризуется большим разнообразием климатических зон, разброс экстремальных температур которых составляет почти 150ºс. верхний предел диапазона температур, относящихся к области активной жизни, составляет около 50ºс. встречаются, однако, низшие организмы, которые приспособились к жизни в горячих источниках с температурой 70 - 90ºс. нагревание до температуры кипения воды выдерживают лишь споры и другие покоящиеся формы, почти не содержащие воды. границы жизни при низких температурах менее определены. область активной жизни, связанной с процессами в водной среде, должна лежать выше 0ºс. итак, температурный интервал, при котором размножение, развитие, эволюция организмов, узок. только наиболее высокоорганизованные животные приобрели в процессе эволюции на земле высокую температуру тела и совершенную терморегуляцию, вследствие чего стали независимыми от температурного режима среды обитания.целью моей работы было проследить, как разные виды живых организмов приспосабливаются к температурным условиям среды обитания. а для этого мне было необходимо проанализировать способы теплообмена живых организмов с окружающей средой и процесс терморегуляции их организма.природа знает несколько способов отдачи энергии: конвекция, излучение, теплопередача и испарение. все они нашли применение в организации процесса теплообмена организмов с окружающей средой. потеря энергии телом пропорциональна площади его поверхности. наблюдения показывают, что размеры тела теплокровных животных могут быть обусловлены климатом. это один из способов приспособления к климату. теплообмену происходит регулирование температуры тела. первый аспект этого процесса состоит в необходимости отвода энергии из внутренних частей к поверхности тела и затем в окружающую среду. эту проблему, в первую очередь решает конвекция, происходящая за счет циркуляции крови по капиллярам. кроме того, борьба с перегревом осуществляется путем увеличения испарения. потоотделение – важный фактор терморегуляции организма, поскольку испарению пота кожа охлаждается.второй аспект проблемы состоит в необходимости уменьшения потерь энергии организмом. сделать это можно путем создания специальной теплоизолирующей прослойки между организмом и окружающей его более холодной средой. у животных с этой целью используются покровы из шерсти, пуха, жировой ткани – материалов, характеризующихся низкой теплопроводностью. у человека эту функцию выполняет одежда, теплоизолирующие свойства которой обусловлены действием воздушной прослойки. на земле также существует немало животных, которые при наступлении неблагоприятных условий, связанных с сезонными изменениями климата, в спячку, то есть переходят в состояние покоя и анабиоза. при этом происходит перерыв в их активной деятельности, обмен веществ снижается до минимума и организм приобретает способность переносить низкие температуры.и наконец еще одним способом борьбы за выживание и животных и человека является создание жилища как средства защиты от дождя, снега и холода. воздух в помещении служит теплоизолирующей прослойкой, стены, крыша и пол жилища – для предохранения этого слоя воздуха от участия в конвективном переносе энергии из помещения на улицу. итак, в ходе своей работы я могу сделать вывод, что разные виды живых организмов во главе с человеком в результате эволюции сумели найти разные способы терморегуляции своего организма, что позволило сделать такой многообразной природу всех уголков нашей прекрасной планеты.тепловое явление,
Жер шары бетінің жалпы ауданы 510,2 млн.км-ге тең. Ол материктер мен мұхиттарға бөлінген. Құрлықты құрайтын материктер мен аралдар үлесіне шамамен 149,1 млн км немесе бүкіл Жер бетінің29,2%-ы келеді.
Жер шарында барлығы алты материк бар. Материктер қалыптасуы мен қазіргі табиғат ерекшеліктеріне сәйкес, солтүстік және оңтүстік жарты шар материктеріне топтастырылып, мынадай тәртіппен қарастырылады: Еуразия (54 млн км астам), Солтүстік Америка (24,2 млн км), Оңтүстік Америка (18,3 млн км), Африка (30,3 млн км), Аустралия мен Мұхит аралдары (9,0 млн км-ге жуық), Антарктика (14 млн км). Материктерге таяу жағалаудағы қайраңдар мен материктік беткейлерде материктік аралдар орналасқан. Олар – жер қыртысындағы қозғалыстар әсерінен құрлықтың кейіннен бөлініп қалған бөліктері, көбінесе ауданы ауқымды келеді (Гренландия, Мадагаскар, Британ аралдары және т.б.). Мұхиттардың қозғалмалы бөліктерінде жанартаулық аралдар (Исландия, Гавай, Азор аралдары), ал судың беткі температурасы +25С-тан жоғары аймақтарында маржандық аралдар (Үлкен Аустрия Тосқауыл рифі, Маржан теңізінің аралдары) орналасқан. Аралдар жеке-дара және топ болып кездеседі, аралдар тобын архипелаг деп атайды. Жер шарындағы ірі архипелагтар қатарына Канаданың Арктикалық архипелагы, Малайя архипелагы, Шпицберген архипелагы жатады.
Құрлық материктерге бөлінумен қатар, дүние бөліктеріне де жіктеледі. Дүние бөліктері дегеніміз құрлықтың ашылуы мен қоныстану ерекшеліктеріне сәйкес шартты түрде ажыратылатын тарихи-географиялық ірі аймақтар. Дүние бөліктері де алтау: Еуропа, Азия, Африка, («Ескі дүние»), Америка, Аустралия, Антарктика («Жаңа Дүние»).
Жер шарының аса ірі материгі Еуразияны ежелгі грек географтары екі дүние бөлігіне ажыратқан. Бұл дүние бөліктері Месопотамияны мекендеген ежелгі халықтар – финикиялықтардың «эреб»-батыс, «асу»-шығыс деген сөздерінің негізінде Еуропа және Азия деп аталған. Кейінірек ашылған Солтүстік және Оңтүстік Америка материктері табиғат жағдайларының айырмашылықтарына қарамастан, біртұтас Америка дүние бөлігіне біріктірілген. Дүние бөліктерінің құрамына көршілес жатқан аралдар да енеді.