Сабақ тақырыбы: жылулық қозғалыс. броундық қозғалыс. диффузия
оқу мақсаты: молекула-кинетикалық теорияның негізгі қағидаларын дәлелдейтін мысалдар
келтіру және тәжірибені сипаттау
ашық тест
1.денелер температурасының өзгеруіне байланысты құбылыстар,
құбылыстары деп
аталады.
2.молекулалардың бейберекет қозғалысын
козғалыс деп атайды.
3.молекула-кинетикалық теорияның ұты орыс ғалымы
үлкен үлес қосты.
4.броундық қозғалыс-бұл
(немесе
d) қалықтаған бөлшектердің жылулық
қозғалысы.
5.броундық қозғалыстың молекула-кинетикалық теориясын 1905 жылы
kacaran
болатын.
6.броундық қозғалыс құбылысын алғаш рет 1827 жылы ағылшын ботанигі р.броун суда
қалықтаған
спорасын микроскоппен қарап отырып байқаған.
7.газдар шексіз ұлғаяды. олар пішінін де, де сақтамайды.
8. температураны өлшеу үшін,
деп аталатын аспап қолданылады,
9. температура -молекулалардың орташа
энергиясының өлшеуіші.
10.қатты дене, сұйық және газ молекулалары қозғалыстарының ортақ сипаты және
айырмашылықтары қандай?
1 векторная физическая величина, являющаяся мерой механического движения и равная произведению массы тела на его скорость это импульс тела. 2 импульс (Коли́чество движе́ния) — векторная физическая величина, являющаяся мерой механического движения тела. В классической механике импульс тела равен произведению массы m этого тела на его скорость v, направление импульса совпадает с направлением вектора скорости. 3 Импульс тела является количественной характеристикой поступательного движения тел. Импульс тела и импульс силы - величины векторные. Вектор импульса тела направлен так же, как вектор скорости.
Объяснение:
Закон отражения света — устанавливает изменение направления хода светового луча в результате встречи с отражающей (зеркальной) поверхностью: падающий и отражённый лучи лежат в одной плоскости с нормалью к отражающей поверхности в точке падения, и эта нормаль делит угол между лучами на две равные части. Широко распространённая, но менее точная формулировка «угол отражения равен углу падения» не указывает точное направление отражения луча.
Этот закон является следствием применения принципа Ферма к отражающей поверхности и, как и все законы геометрической оптики, выводится из волновой оптики. Закон справедлив не только для идеально отражающих поверхностей, но и для границы двух сред, частично отражающей свет. В этом случае, равно как и закон преломления света, он ничего не утверждает об интенсивности отражённого света.