Картография табиғат пен қоғам құбылыстарының үйлесуі мен өзара байланысуын, олардың кеңістіктегі орналасуын және уақыт бойынша өзгеруін, т. б. картографиялық кескіндеудің (бейнелеудің) көмегімен зерттейтін ғылым. комителық ұғымдарға – аспан денелері мен жұлдызды аспанның карталары, глобустар мен жер бедері карталары, картографиялық белгілермен берілген кеңістік модельдері (үлгілері) жатады.
Көркемделген карта.
Комитеның негізгі салалары:
Картография пәні мен әдістемесі, карта туралы ілім, картографиялық проекциялар теориясы, генерализация мен кескіндеу әдістерінің (шартты белгілер жүйесі) теориялары;
Картография ғылымы мен өндірісінің тарихы;
картографиялық деректер тану (картографиялық деректерді саралау және оларға қатысы бар ғылыми-ақпарат теориясының мәселелері);
карталарды жобалау және оларды дайындау теориясы мен технологиясы;
карталарды пайдаланудың теориясы мен әдістемесі.
Картография ғылыми және техникалық пәндер жүйесіне тарамданады. Оның біреуінің көп ғасырлық тарихы болса, кейбіреулері жақында ғана пайда болып, қалыптасу сатысынан өтуде. комитеның жалпы теориясы картаны жасау әдістемесі мен пайдалану мәселелерімен шұғылданады. Картография теориясының негізгі әдістемесі – картатану. Математикалық Картография картаның математикалық негіздерін зерттейді. Ол картографиялық проекция теориясын әзірлейді, картографиялық тор құрудың әдістерін жасайды, олардағы бұрмалануды талдайды. Картаны құру және жобалау пәні картаны әзірлеу әдісі мен оның лабораториялық технологиясын зерттейді. Картаны безендіру және картографиялық семиотика картаның тілін, картографиялық белгілер жүйесін құру әдісі мен теориясын, картаны көркемдеу, түрлі түсті безендірумен айналысады. Картографиялық семиотика шеңберінде белгілер жүйесін құру және оларды пайдалану тәртібін зерттейді. Картаны басып шығару – картаны, атласты, т. б. картографиялық өнімдерді технологиялық әзірлеу, көбейту, картаны полиграфиялық безендіруден тұратын техникалық пән. Картографиялық өндірісті ұйымдастыру және экономикасы – салалық экономикалық пән. Ол карта жасау өндірісін жоспарлау және ұйымдастыру мәселелерімен айналысады. Картаны пайдалану картографиялық өнімдерді пайдаланудың теориясы мен әдісін әзірлейді. Картография тарихы картографиялық өндірістің дамуын, көне картографиялық өнімдердің тарихын зерттейді. Картографиялық топонимика – географиялық атаулардың мағыналық мәнін зерттейтін пән. К. салаларын нысанға қарап та жіктейді.
Мысалы, Жер бетін (құрлықтар мен мұхиттарды), планеталық және астрон. картографиялау. Тақырыбына байланысты К. мынадай түрлерге ажыратылады: жалпыгеографиял және топографиялық, тақырыптық (табиғат, халық, шаруашылық, т. б.), арнайы. Әдісіне қарай жердегі, аэроғарыштағы және су астын картографиялау; масштабына қарай – ірі масштабты, орта масштабты және ұсақ масштабты деп ажыратады.
Картография –бейне белгі моделі, обьектілерді, табиғат құбылыстарын кеңістікке таралу заңдылықтары бойынша зерттеп картаға түсіру. Картографияның өзіндік танымдық обьектілері, олар: материалдық заттар мен құбылыстарының өзара орналасу тәртібінің барлығы; бұл тәртібтің уақытша өзгеруі.
Картографияның танымдылық құралы (пәні) картаға график тілімен түсіру-нақтылы жағдайды бейне белгі моделі бойынша. Картография –карта көмегімен кеңістік пен уақытты тоқтатып, жаңартуға, әр дәуірдің ерекшеліктерін, техниканың даму дәрежесін, қоғамды көрсете алады.
Географическое положение Восточной Сибири. Климат и природа
Особенности экономико-географического положения района:
1. Близость к ресурсам (их наличие)
2. Транзитное положение
3. Наличие выхода к морю (и Северному морскому пути)
Восточная Сибирь граничит с Западно-Сибирским, Дальневосточным экономическими районами России, имеет границы с Монголией и Китаем.
Восточно-Сибирский экономический район занимает четверть территории России, уступая Дальневосточному экономическому району, обладая при этом относительно низкой заселенностью (5,8% российского населения). По промышленному потенциалу район занимает 5 место. Здесь сосредоточены крупнейшие запасы энергетических, рудных, лесных и водных ресурсов. Развиты энергоемкие и теплоемкие производства — переработка древесного, рудного и нерудного сырья, добыча угля, ценных металлов и минералов. Около 3/4 Восточной Сибири занято горами и плоскогорьями. Район протянулся от Енисея до водораздела Лены, от южных границ России до Северного Ледовитого океана.
Климат и природа Восточной Сибири.
Из-за большой протяженности района с севера на юг здесь наблюдается многообразие природных зон – от арктической до степной. Преобладающая часть площади занята Среднесибирским плоскогорьем и горными системами Восточного и Западного Саяна, Прибайкалья и Забайкалья. Климат резко континентальный. Широко рас многолетнемерзлые горные породы. Достаточно высок показатель заболоченности в центральных и северных частях региона. Реки принадлежат главным образом бассейнам Енисея, верхней Лены и озера Байкал. Природные богатства района велики и разнообразны. Восточно-Сибирский район обладает богатыми водными и гидроэнергетическими ресурсами: реки Ангара, Лена, Нижняя и Подкаменная Тунгуска. Пятая часть мировых ресурсов озерной пресной воды приходится на озеро Байкал.
Рис. 2. Озеро Байкал зимой (Источник)
Природные ресурсы региона
Природные ресурсы Восточной Сибири.
Особое место в Восточной Сибири занимают гидроэнергетические ресурсы. Среди энергетических баз страны по эффективности использования этих ресурсов регион занимает первое место. В Ангаро-Енисейском районе имеется возможность сооружения гидроэлектростанций суммарной мощностью свыше 60 млн. кВт. Средняя мощность гидроэлектростанций бассейна Енисея в 12 раз больше мощности гидроэлектростанций в стране. Это достигается за счет природных условий: большая водность рек и строение речных долин, благоприятствующее сооружению высоких плотин и созданию емких водохранилищ. Речные долины характеризуются глубоким врезом в поверхность, скальными берегами и наличием скал в основании сооружений. В итоге гидроэлектростанции Ангаро-Енисейского региона относительно дешевы по сравнению с другими гидрокаскадами страны.
В настоящее время на долю Восточной Сибири приходится 8,5% общероссийских промышленных запасов железных руд. В Красноярском крае девять железорудных районов. Из них выделяются по запасам и эффективности использования Ангаро-Илимский и Ангаро-Питский районы. К числу важнейших задач относится дальнейшее развитие минерально-сырьевой базы алюминиевой промышленности Восточной Сибири. Алюминиевые заводы до сих пор используют привозное сырье, хотя в Восточной Сибири оно имеется в большом количестве. Оно представлено пятью группами, объединяющими девять видов минерального сырья. Наиболее рас месторождения нефелиновых пород, которые являются основным сырьем для алюминиевого производства. Эти породы известны в 20 месторождениях. Они сосредоточены в Енисейском кряже, Восточных Саянах и Сангиленском хребте.
Норильский район обладает уникальными запасами комплексных медно-никелевых руд. Здесь сосредоточено 38% российских запасов меди, около 80% запасов никеля. На их базе функционирует один из крупнейших в Российской Федерации Норильский горно-металлургический комбинат. Помимо набора основных компонентов (никель, медь, кобальт), норильские руды содержат золото, железо, серебро, теллур, селен, серу. Руды представлены тремя типами: богатые, медистые, вкрапленные.
Крупными полиметаллическими рудными месторождениями в районе являются также Кызыл-Таштыгское, Озерное, Ново-Широкинское и Холоднинское (вблизи озера Байкал).
На севере Забайкальского края ведется разработка крупнейшего Удоканского месторождения меди.
В Восточной Сибири имеются значительные запасы золота, хотя эксплуатируются они уже 150 лет.
Рис. 3. Бодайбо – центр золотодобычи Восточной Сибири (Источник)
Район располагает большими запасами древесного сырья. Общий запас древесины исчисляется в 27,5 млрд. куб. м (40% общероссийского фонда).
На территории района разведаны большие запасы торфа (4,8 млрд. т), химического сырья и строительных материалов. Торф может использоваться как химическое сырье, топливо, органическое удобрение, подстилочный материал в животноводстве и упаковочный материал.
вот
Объяснение:
Картография табиғат пен қоғам құбылыстарының үйлесуі мен өзара байланысуын, олардың кеңістіктегі орналасуын және уақыт бойынша өзгеруін, т. б. картографиялық кескіндеудің (бейнелеудің) көмегімен зерттейтін ғылым. комителық ұғымдарға – аспан денелері мен жұлдызды аспанның карталары, глобустар мен жер бедері карталары, картографиялық белгілермен берілген кеңістік модельдері (үлгілері) жатады.
Көркемделген карта.
Комитеның негізгі салалары:
Картография пәні мен әдістемесі, карта туралы ілім, картографиялық проекциялар теориясы, генерализация мен кескіндеу әдістерінің (шартты белгілер жүйесі) теориялары;
Картография ғылымы мен өндірісінің тарихы;
картографиялық деректер тану (картографиялық деректерді саралау және оларға қатысы бар ғылыми-ақпарат теориясының мәселелері);
карталарды жобалау және оларды дайындау теориясы мен технологиясы;
карталарды пайдаланудың теориясы мен әдістемесі.
Картография ғылыми және техникалық пәндер жүйесіне тарамданады. Оның біреуінің көп ғасырлық тарихы болса, кейбіреулері жақында ғана пайда болып, қалыптасу сатысынан өтуде. комитеның жалпы теориясы картаны жасау әдістемесі мен пайдалану мәселелерімен шұғылданады. Картография теориясының негізгі әдістемесі – картатану. Математикалық Картография картаның математикалық негіздерін зерттейді. Ол картографиялық проекция теориясын әзірлейді, картографиялық тор құрудың әдістерін жасайды, олардағы бұрмалануды талдайды. Картаны құру және жобалау пәні картаны әзірлеу әдісі мен оның лабораториялық технологиясын зерттейді. Картаны безендіру және картографиялық семиотика картаның тілін, картографиялық белгілер жүйесін құру әдісі мен теориясын, картаны көркемдеу, түрлі түсті безендірумен айналысады. Картографиялық семиотика шеңберінде белгілер жүйесін құру және оларды пайдалану тәртібін зерттейді. Картаны басып шығару – картаны, атласты, т. б. картографиялық өнімдерді технологиялық әзірлеу, көбейту, картаны полиграфиялық безендіруден тұратын техникалық пән. Картографиялық өндірісті ұйымдастыру және экономикасы – салалық экономикалық пән. Ол карта жасау өндірісін жоспарлау және ұйымдастыру мәселелерімен айналысады. Картаны пайдалану картографиялық өнімдерді пайдаланудың теориясы мен әдісін әзірлейді. Картография тарихы картографиялық өндірістің дамуын, көне картографиялық өнімдердің тарихын зерттейді. Картографиялық топонимика – географиялық атаулардың мағыналық мәнін зерттейтін пән. К. салаларын нысанға қарап та жіктейді.
Мысалы, Жер бетін (құрлықтар мен мұхиттарды), планеталық және астрон. картографиялау. Тақырыбына байланысты К. мынадай түрлерге ажыратылады: жалпыгеографиял және топографиялық, тақырыптық (табиғат, халық, шаруашылық, т. б.), арнайы. Әдісіне қарай жердегі, аэроғарыштағы және су астын картографиялау; масштабына қарай – ірі масштабты, орта масштабты және ұсақ масштабты деп ажыратады.
Картография –бейне белгі моделі, обьектілерді, табиғат құбылыстарын кеңістікке таралу заңдылықтары бойынша зерттеп картаға түсіру. Картографияның өзіндік танымдық обьектілері, олар: материалдық заттар мен құбылыстарының өзара орналасу тәртібінің барлығы; бұл тәртібтің уақытша өзгеруі.
Картографияның танымдылық құралы (пәні) картаға график тілімен түсіру-нақтылы жағдайды бейне белгі моделі бойынша. Картография –карта көмегімен кеңістік пен уақытты тоқтатып, жаңартуға, әр дәуірдің ерекшеліктерін, техниканың даму дәрежесін, қоғамды көрсете алады.
Географическое положение Восточной Сибири. Климат и природа
Особенности экономико-географического положения района:
1. Близость к ресурсам (их наличие)
2. Транзитное положение
3. Наличие выхода к морю (и Северному морскому пути)
Восточная Сибирь граничит с Западно-Сибирским, Дальневосточным экономическими районами России, имеет границы с Монголией и Китаем.
Восточно-Сибирский экономический район занимает четверть территории России, уступая Дальневосточному экономическому району, обладая при этом относительно низкой заселенностью (5,8% российского населения). По промышленному потенциалу район занимает 5 место. Здесь сосредоточены крупнейшие запасы энергетических, рудных, лесных и водных ресурсов. Развиты энергоемкие и теплоемкие производства — переработка древесного, рудного и нерудного сырья, добыча угля, ценных металлов и минералов. Около 3/4 Восточной Сибири занято горами и плоскогорьями. Район протянулся от Енисея до водораздела Лены, от южных границ России до Северного Ледовитого океана.
Климат и природа Восточной Сибири.
Из-за большой протяженности района с севера на юг здесь наблюдается многообразие природных зон – от арктической до степной. Преобладающая часть площади занята Среднесибирским плоскогорьем и горными системами Восточного и Западного Саяна, Прибайкалья и Забайкалья. Климат резко континентальный. Широко рас многолетнемерзлые горные породы. Достаточно высок показатель заболоченности в центральных и северных частях региона. Реки принадлежат главным образом бассейнам Енисея, верхней Лены и озера Байкал. Природные богатства района велики и разнообразны. Восточно-Сибирский район обладает богатыми водными и гидроэнергетическими ресурсами: реки Ангара, Лена, Нижняя и Подкаменная Тунгуска. Пятая часть мировых ресурсов озерной пресной воды приходится на озеро Байкал.
Рис. 2. Озеро Байкал зимой (Источник)
Природные ресурсы региона
Природные ресурсы Восточной Сибири.
Особое место в Восточной Сибири занимают гидроэнергетические ресурсы. Среди энергетических баз страны по эффективности использования этих ресурсов регион занимает первое место. В Ангаро-Енисейском районе имеется возможность сооружения гидроэлектростанций суммарной мощностью свыше 60 млн. кВт. Средняя мощность гидроэлектростанций бассейна Енисея в 12 раз больше мощности гидроэлектростанций в стране. Это достигается за счет природных условий: большая водность рек и строение речных долин, благоприятствующее сооружению высоких плотин и созданию емких водохранилищ. Речные долины характеризуются глубоким врезом в поверхность, скальными берегами и наличием скал в основании сооружений. В итоге гидроэлектростанции Ангаро-Енисейского региона относительно дешевы по сравнению с другими гидрокаскадами страны.
В настоящее время на долю Восточной Сибири приходится 8,5% общероссийских промышленных запасов железных руд. В Красноярском крае девять железорудных районов. Из них выделяются по запасам и эффективности использования Ангаро-Илимский и Ангаро-Питский районы. К числу важнейших задач относится дальнейшее развитие минерально-сырьевой базы алюминиевой промышленности Восточной Сибири. Алюминиевые заводы до сих пор используют привозное сырье, хотя в Восточной Сибири оно имеется в большом количестве. Оно представлено пятью группами, объединяющими девять видов минерального сырья. Наиболее рас месторождения нефелиновых пород, которые являются основным сырьем для алюминиевого производства. Эти породы известны в 20 месторождениях. Они сосредоточены в Енисейском кряже, Восточных Саянах и Сангиленском хребте.
Норильский район обладает уникальными запасами комплексных медно-никелевых руд. Здесь сосредоточено 38% российских запасов меди, около 80% запасов никеля. На их базе функционирует один из крупнейших в Российской Федерации Норильский горно-металлургический комбинат. Помимо набора основных компонентов (никель, медь, кобальт), норильские руды содержат золото, железо, серебро, теллур, селен, серу. Руды представлены тремя типами: богатые, медистые, вкрапленные.
Крупными полиметаллическими рудными месторождениями в районе являются также Кызыл-Таштыгское, Озерное, Ново-Широкинское и Холоднинское (вблизи озера Байкал).
На севере Забайкальского края ведется разработка крупнейшего Удоканского месторождения меди.
В Восточной Сибири имеются значительные запасы золота, хотя эксплуатируются они уже 150 лет.
Рис. 3. Бодайбо – центр золотодобычи Восточной Сибири (Источник)
Район располагает большими запасами древесного сырья. Общий запас древесины исчисляется в 27,5 млрд. куб. м (40% общероссийского фонда).
На территории района разведаны большие запасы торфа (4,8 млрд. т), химического сырья и строительных материалов. Торф может использоваться как химическое сырье, топливо, органическое удобрение, подстилочный материал в животноводстве и упаковочный материал.