Еуразияның жер бедері алуан түрлі. Материктің теңіз деңгейінен орташа биіктігі 840 м, оның ауданының жартысынан астамын таулар құрайды. Еуразияда дүние жүзіндегі аса биік тау жүйелері орналасқан. Мұндағы 14 шыңның абсолюттік биіктігі 8000 м – ден жоғары. Олардың 11 – і Гималай тауларыңда орналасқан, ең биігі – Джомолунгма (Эверест) – 8848 м. Таулардың аралығын кең – байтақ жазықтар алып жатыр. Еуразияның жер бедерінің тағы бір ерекшелігі, биіктік ауытқуларының зор болуы теңіз деңгейінен ең темен жатқан Өлі теңіз ( – 403 м) бен Джомолунгманың биіктігі арасындағы айырмашылық 9251 м – ге жетеді. Еуразия жер бедерінің аталған ерекшеліктері материктің даму тарихы мен оны құрайтын жер қыртысындағы өзгерістермен байланысты. Материктің негізін қалайтын Еуразия литосфералық тақтасы әр түрлі геологиялық жастағы құрылымдардың жымдасуынан түзілген. Олардың ең ежелгілері: Шығыс Еуропа, Сібір, Қытай, Корей және Оңтүстік Қытай платформалары. Олардың аралығындағы қозғалмалы бөліктерде болған кейінгі тау жасалу әсерінен платформалар әр түрлі өзгерістерге ұшырап, бір – бірімен жалғасады. Соның нәтижесінде материктің көлемі ұлғайды. Кейінірек оған ежелгі Гондвана материгінің сынықтары (Арабия мен Үндістан платформалары) соқтығысты. Еуразия литосфералық тақтасының соқтығысу жүрген оңтүстік бөлігінде өте күшті тау жасалу жүрді. Соның нәтижесінде аса биік, құрылымы күрделі Кавказ, Армян және Иран таулы қыраттары, Памир, Тибет таулы қыраты, Гималай таулары қалыптасты. Материктің шығысында Тынық мұхиттық тақта Еуразия тактасының астына сыналап енетін бөлікте аралдар доғалары мен мұхиттықтерең шұңғымалар түзілді. Бұл аймақтағы жер қыртысы осы уақытқа дейін өте қозғалмалы болып келеді.
Окраинное море — прилегающее к материку море, слабо отделённое полуостровами и островами от океана. К окраинным относят в основном моря, расположенные на шельфе и материковом склоне и редко включающие глубоководные области. На характер донных отложений, климатический и гидрологический режимы, органическую жизнь сильное влияние оказывает не только материк, но и океан. К окраинным относят моря: Норвежское, Карское, Лаптевых, Жёлтое, Восточно-Сибирское, Чукотское, Беллинсгаузена, Карибское, Баренцево, Японское
Внутреннeе море — море, находящееся под полным суверенитетом какого-либо государства и содержащее только его внутренние воды. Для России это Белое море, фактически являющееся историческим заливом Баренцева моря. Воды Белого моря целиком лежат в сторону берега от исходной линии, провёденной от мыса Святой Нос до мыса Канин Нос (82,5 морских мили), и являются внутренними морскими водами России.
Азовское море находилось полностью под суверенитетом сначала Российской Империи, а затем — СССР. В настоящее время Азовское море является внутренним морем России и Украины. Воды Азовского моря согласно двустороннему договору России и Украины 2003 г. являются исторически внутренними водами России и Украины.
Конвенция ООН по морскому праву 1982 г. не содержит понятия «внутреннее море», а лишь содержит понятие «замкнутое или полузамкнутое море» (ст. 122). Практически термин устарел и не употребляется, либо ошибочно употребляется для обозначения «замкнутого или полузамкнутого моря» или каких-либо исторических вод.
Объяснение:
Еуразияның жер бедері алуан түрлі. Материктің теңіз деңгейінен орташа биіктігі 840 м, оның ауданының жартысынан астамын таулар құрайды. Еуразияда дүние жүзіндегі аса биік тау жүйелері орналасқан. Мұндағы 14 шыңның абсолюттік биіктігі 8000 м – ден жоғары. Олардың 11 – і Гималай тауларыңда орналасқан, ең биігі – Джомолунгма (Эверест) – 8848 м. Таулардың аралығын кең – байтақ жазықтар алып жатыр. Еуразияның жер бедерінің тағы бір ерекшелігі, биіктік ауытқуларының зор болуы теңіз деңгейінен ең темен жатқан Өлі теңіз ( – 403 м) бен Джомолунгманың биіктігі арасындағы айырмашылық 9251 м – ге жетеді. Еуразия жер бедерінің аталған ерекшеліктері материктің даму тарихы мен оны құрайтын жер қыртысындағы өзгерістермен байланысты. Материктің негізін қалайтын Еуразия литосфералық тақтасы әр түрлі геологиялық жастағы құрылымдардың жымдасуынан түзілген. Олардың ең ежелгілері: Шығыс Еуропа, Сібір, Қытай, Корей және Оңтүстік Қытай платформалары. Олардың аралығындағы қозғалмалы бөліктерде болған кейінгі тау жасалу әсерінен платформалар әр түрлі өзгерістерге ұшырап, бір – бірімен жалғасады. Соның нәтижесінде материктің көлемі ұлғайды. Кейінірек оған ежелгі Гондвана материгінің сынықтары (Арабия мен Үндістан платформалары) соқтығысты. Еуразия литосфералық тақтасының соқтығысу жүрген оңтүстік бөлігінде өте күшті тау жасалу жүрді. Соның нәтижесінде аса биік, құрылымы күрделі Кавказ, Армян және Иран таулы қыраттары, Памир, Тибет таулы қыраты, Гималай таулары қалыптасты. Материктің шығысында Тынық мұхиттық тақта Еуразия тактасының астына сыналап енетін бөлікте аралдар доғалары мен мұхиттықтерең шұңғымалар түзілді. Бұл аймақтағы жер қыртысы осы уақытқа дейін өте қозғалмалы болып келеді.
Окраинное море — прилегающее к материку море, слабо отделённое полуостровами и островами от океана. К окраинным относят в основном моря, расположенные на шельфе и материковом склоне и редко включающие глубоководные области. На характер донных отложений, климатический и гидрологический режимы, органическую жизнь сильное влияние оказывает не только материк, но и океан. К окраинным относят моря: Норвежское, Карское, Лаптевых, Жёлтое, Восточно-Сибирское, Чукотское, Беллинсгаузена, Карибское, Баренцево, Японское
Внутреннeе море — море, находящееся под полным суверенитетом какого-либо государства и содержащее только его внутренние воды. Для России это Белое море, фактически являющееся историческим заливом Баренцева моря. Воды Белого моря целиком лежат в сторону берега от исходной линии, провёденной от мыса Святой Нос до мыса Канин Нос (82,5 морских мили), и являются внутренними морскими водами России.
Азовское море находилось полностью под суверенитетом сначала Российской Империи, а затем — СССР. В настоящее время Азовское море является внутренним морем России и Украины. Воды Азовского моря согласно двустороннему договору России и Украины 2003 г. являются исторически внутренними водами России и Украины.
Конвенция ООН по морскому праву 1982 г. не содержит понятия «внутреннее море», а лишь содержит понятие «замкнутое или полузамкнутое море» (ст. 122). Практически термин устарел и не употребляется, либо ошибочно употребляется для обозначения «замкнутого или полузамкнутого моря» или каких-либо исторических вод.