1. Когда произошли события, о которых идет речь в приведенном фрагменте документа? 2.Какие методы использовали большевики во главе с Лениным для достижения своих целей? 3. Каковы итоги установления власти большевиков а) в политической сфере б) в социальной сфере
Аттила - әйгілі Ғұн империясының әміршісі, шамамен 400 - 453 жылдары өмір сүрген. Оны Аттила деп сол кездегі латын тілінде, яғни Рим империясының мемлекеттік тілінде атағандықтан тарихта осы есім қалыптасты. Алайда оны әр халық әр түрлі атайды. Ғұн ордасымен тығыз байланыста болған герман тайпалары мен Скандинавия тарихында Этцель (Еtzеl), славяндарда Атыл, қазақ және басқа түркі халықтарында Еділ деген атпен белгілі. Бабамыздың есімінің түбірі Еділ өзенінің атауымен байланысты болуы мүмкін.
434 жылы Ғұн империясының билеушісі Руғила өлгеннен соң мемлекет билігі оның немере інілері Бледа мен Аттиланың қолына тиеді. Аттила 10 жылдай немере ағасы Бледамен бірге билік етеді. 445 жылдан бастап билікті өз қолына алады.
Аттиланың тұсында империя өзінің шарықтау биігіне көтеріледі. Шығыста - Кавказға, батыста Рейнге, солтүстікте - даниялық аралдарға, оңтүстікте - Дунайға дейінгі жерлер Ғұн империясының иелігіне айналады. Аттила әскері 447 жылы Фракия мен Иллирияны талқандап, Фермопил мен Константинопольге дейін жетеді. Қуатты Шығыс Рим империясына (Византия) жорық жасап, оны тізе бүктіреді. 451 жылы Галлияға басып кіреді. Мұның соңы тарихта бұрын болмаған үлкен қырғын, осы дәуірдің ұлы оқиғасы - Каталаун (Франция жерінде) шайқасына алып келеді. 452 жылы Италияны ойрандап, Падуя, Милан секілді қалаларын алады. Алайда ол Рим қаласын қиратпай, тек салық жинап кері кайтады. Еділ патшаның кезінде Ғұн империясы аумағын кеңейтіп, көркейе түскен. Қаншама халықтар мен қалалар Еділдің алдында бас иген. Осылайша Ғұн империясының даңқын аспанға шығарған жаужүрек Еділ қаған 453 жылы қайтыс болды. Оның денесі Тисса өзенінің арнасына жерленген. Аттиланың өлімінен кейін ғұн тайпалар одағы ыдырап, тарап кетті.
Жер қайысқан қолымен Еуропаны тізе бүктіріп, қол астына қаратқан бабамыз Еділ - Аттиланың есімі «адамзат тарихындағы ұлы адамдар - Александр Македонский мен Юлий Цезарь есімдерінің қатарында» аталады.
Военный коммунизм (политика военного коммунизма) – название внутренней политики Советской России, проводимой во время Гражданской войны 1918-1921 годов.
Суть военного коммунизма заключалась в том, чтобы подготовить страну к новому, коммунистическому обществу, на которое были ориентированы новые власти. Для военного коммунизма были характерны такие черты, как:
•крайняя степень централизации управления всей экономикой; •национализация промышленности (от мелкой до крупной); •запрет на ведение частной торговли и свертывание товарно-денежных отношений; •государственная монополизация многих отраслей сельского хозяйства; •милитаризация труда (ориентация на военную промышленность); •тотальное уравнительство, когда все получали равное количество благ и товаров. После октябрьской революции, когда большевикам удалось захватить власть в России и свергнуть Временное правительство, в стране началась Гражданская война между теми, кто поддерживал новую советскую власть и теми, кто был против нее. Ослабленная войной с Германией и бесконечными революциями Россия нуждалась в совершенно новой системе управления, которая могла бы удержать страну вместе. Большевики понимали, что им не удастся выиграть гражданскую войну, если они не смогут добиться быстрого и четкого следования их указам во всех подвластных регионах. Власть нужно было централизовать, в новой системе все должно было встать на учет и быть подконтрольно власти Советов.
Основная цель проведения политики военного коммунизма – полное уничтожение товарно-денежных отношений и предпринимательства. Все реформы, которые были проведены в это время, руководствовались именно этим принципом.
Основные преобразования военного коммунизма:
Ликвидация частных банков и вкладов; Национализация промышленности; Монополия на внешнюю торговлю; Принудительная трудовая повинность; Продовольственная диктатура, появление продразверстки. Прежде всего, в собственность большевиком перешли все царское имущество, включая деньги и драгоценности. Частные банки были ликвидированы – владеть и заведовать деньгами должно только государство – частные крупные вклады, а также золото, драгоценности и другие пережитки старой жизни были отобраны у населения. Была установлена норма выдачи денег вкладчикам, которая составляло всего 500 рублей в месяц.
Аттила - әйгілі Ғұн империясының әміршісі, шамамен 400 - 453 жылдары өмір сүрген. Оны Аттила деп сол кездегі латын тілінде, яғни Рим империясының мемлекеттік тілінде атағандықтан тарихта осы есім қалыптасты. Алайда оны әр халық әр түрлі атайды. Ғұн ордасымен тығыз байланыста болған герман тайпалары мен Скандинавия тарихында Этцель (Еtzеl), славяндарда Атыл, қазақ және басқа түркі халықтарында Еділ деген атпен белгілі. Бабамыздың есімінің түбірі Еділ өзенінің атауымен байланысты болуы мүмкін.
434 жылы Ғұн империясының билеушісі Руғила өлгеннен соң мемлекет билігі оның немере інілері Бледа мен Аттиланың қолына тиеді. Аттила 10 жылдай немере ағасы Бледамен бірге билік етеді. 445 жылдан бастап билікті өз қолына алады.
Аттиланың тұсында империя өзінің шарықтау биігіне көтеріледі. Шығыста - Кавказға, батыста Рейнге, солтүстікте - даниялық аралдарға, оңтүстікте - Дунайға дейінгі жерлер Ғұн империясының иелігіне айналады. Аттила әскері 447 жылы Фракия мен Иллирияны талқандап, Фермопил мен Константинопольге дейін жетеді. Қуатты Шығыс Рим империясына (Византия) жорық жасап, оны тізе бүктіреді. 451 жылы Галлияға басып кіреді. Мұның соңы тарихта бұрын болмаған үлкен қырғын, осы дәуірдің ұлы оқиғасы - Каталаун (Франция жерінде) шайқасына алып келеді. 452 жылы Италияны ойрандап, Падуя, Милан секілді қалаларын алады. Алайда ол Рим қаласын қиратпай, тек салық жинап кері кайтады. Еділ патшаның кезінде Ғұн империясы аумағын кеңейтіп, көркейе түскен. Қаншама халықтар мен қалалар Еділдің алдында бас иген. Осылайша Ғұн империясының даңқын аспанға шығарған жаужүрек Еділ қаған 453 жылы қайтыс болды. Оның денесі Тисса өзенінің арнасына жерленген. Аттиланың өлімінен кейін ғұн тайпалар одағы ыдырап, тарап кетті.
Жер қайысқан қолымен Еуропаны тізе бүктіріп, қол астына қаратқан бабамыз Еділ - Аттиланың есімі «адамзат тарихындағы ұлы адамдар - Александр Македонский мен Юлий Цезарь есімдерінің қатарында» аталады.
Суть военного коммунизма заключалась в том, чтобы подготовить страну к новому, коммунистическому обществу, на которое были ориентированы новые власти. Для военного коммунизма были характерны такие черты, как:
•крайняя степень централизации управления всей экономикой;
•национализация промышленности (от мелкой до крупной);
•запрет на ведение частной торговли и свертывание товарно-денежных отношений;
•государственная монополизация многих отраслей сельского хозяйства;
•милитаризация труда (ориентация на военную промышленность);
•тотальное уравнительство, когда все получали равное количество благ и товаров.
После октябрьской революции, когда большевикам удалось захватить власть в России и свергнуть Временное правительство, в стране началась Гражданская война между теми, кто поддерживал новую советскую власть и теми, кто был против нее. Ослабленная войной с Германией и бесконечными революциями Россия нуждалась в совершенно новой системе управления, которая могла бы удержать страну вместе. Большевики понимали, что им не удастся выиграть гражданскую войну, если они не смогут добиться быстрого и четкого следования их указам во всех подвластных регионах. Власть нужно было централизовать, в новой системе все должно было встать на учет и быть подконтрольно власти Советов.
Основная цель проведения политики военного коммунизма – полное уничтожение товарно-денежных отношений и предпринимательства. Все реформы, которые были проведены в это время, руководствовались именно этим принципом.
Основные преобразования военного коммунизма:
Ликвидация частных банков и вкладов;
Национализация промышленности;
Монополия на внешнюю торговлю;
Принудительная трудовая повинность;
Продовольственная диктатура, появление продразверстки.
Прежде всего, в собственность большевиком перешли все царское имущество, включая деньги и драгоценности. Частные банки были ликвидированы – владеть и заведовать деньгами должно только государство – частные крупные вклады, а также золото, драгоценности и другие пережитки старой жизни были отобраны у населения. Была установлена норма выдачи денег вкладчикам, которая составляло всего 500 рублей в месяц.