1. перечислите характерные черты развития сельского хозяйства 2/2 19 века.
2. перечислите основные черты, характеризующие помещичье хозяйство 2/2 19 века.
3. что нового произошло в развитии сельского х-ва в 80-е годы 19 века
4. в развитии сельского хозяйства преобладали капиталистические или феодальные черты?
5. интенсивным или экстенсивным путём развивалось сельское хозяйство в пореформенный период? почему медленно повышалась урожайность?

Объяснение:Шелковый Путь явился одним из наиболее динамичных и животрепещущих центров экономической деятельности в мире. В течение столетий торговля развитию и приумножению дорог Центральной Азии и Западного Китая, связывая Восток с Западом, и содействовала развитию наук, новых технологий, а также культурному и экономическому обмену. Казахстан, Узбекистан, Таджикистан, Кыргызстан и Китай - соседи на пути доступа к основным рынкам, но политическое разобщение и появление новых транспортных возможностей, таких как авиа и ж/д перевозки грузов, привели к прекращению функционирования данных древних дорог и оторванности от глобальных экономических сил.

     Потенциал оживления экономических связей в регионе Шелкового Пути является критически важным связывающим звеном. Пройдя тернистый путь процесса приватизации и введения рыночных инициатив для усиления либерализации торговли после обретения независимости вследствие развала Советского Союза в 1991 году, страны Центральной Азии, не имеющие выхода к морю, находятся на различных стадиях переходной экономики, но темпы роста в них положительны Центральной Азии, имеющей общий рынок и численность населения 56 миллионов человек, расположенной между двумя крупными державами - Россией и Китаем, интегрироваться в систему международной экономики все чаще рассматривается с точки зрения ее расширить масштабы как меж-, так и внутри- регионального экономического сотрудничества. Недавно подписанный договор UNESCAP "Азиатская магистраль", планирующий соединить транспортные сети, проходящие через 32 страны региона, дает дополнительный стимул для развития двух ключевых движущих сил экономического роста - торговли и туризма.

Бұлар сақтардың этномәдени мұрагерлері үйсіндер болатын. Қазақ мемлекеттігінің тағы бір қайнар көзі үйсіндер мемлекеті болып есептеледі. Үйсіндерде ежелгі өркениетке тән дамудың барлық белгілері байқалды. Бұл қалыпты даму белгілеріне мемлекеттік билік жүйесін, жазудың болғандығын, тұрақты әскерді, елшілік жоралғыларын және т.б. жатқызуға болады. Сақ дәуірінде болған малға, еңбек құралдарына және тұрмыс бұйымдарына деген жеке меншік үйсіндерде де кең қанат жайды. Қоғамның билеуші және бағынышты топтарға бөлінуі мейлінше айқын байқалды. Қоғам — ру ақсүйектері мен тәуелді ұсақ өндірушілер, жартылай тәуелді құлдарға бөлінді. Жерді жеке иеленумен қатар иерархиялық иелену түрі де дамыды (рулық, тайпалық, қауымдық). Ежелгі үйсіндерде әлеуметтік-экономикалық қатынастар өтпелі кезеңге тән сипатта болды. Дамудың мұндай ерекше түрінің болу себебі экономикалық кұрылысқа байланысты. Жартылай көшпелі және жартылай отырықшы үйсін коғамында өндірістің екі негізгі түрі болды: мал және жер. Мал түріндегі байлықтың жиналуы, мал-мүлік, жиһазға жеке меншіктің, тауар алмасудың дамуына әкелді. Әйтсе де көшпелі қоғам ерекшелігіне сай — әлеуметтік қатынастар аса ірі және шағын дәулетті мал иелерінің жеке меншік қатынастары түрінде дамыды. Рулық құрылыстың ыдырауы барысында туындаған таптық қатынастар құлиеленушілік сипатқа ие болды. Дегенмен ежелгі үйсін қоғамында құлдың еңбегін пайдалану өзіндік ерекше түрде дамыды; яғни, құл еңбегі өндірістің негізгі тірегіне айналған жоқ, ал құл иелену классикалық түрге жете алмады. Жазбаша және археологиялық деректерден ежелгі үйсін қоғамында б.з.д. II—I ғасырлардың өзінде-ақ жекелеген адамдардың қолында байлықтың шоғырланғандығы байқалды. Қытай деректерінде: "Үйсіндерде жылқы көп. Олардың ең бай адамдарында төрт-бес мың жылқы болады", — деп көрсетілген.

Демек, малы көп дәулеттілер болса, малы аз немесе жоқ кедейлер тобының да болғандығы даусыз. Сонымен қатар үй малдарына салынған таңбалар, металдан, тастан және қыштан жасалған мөрлер де жеке меншіктің пайда болғандығын көрсетеді. Ертедегі жылнамашылардың мәліметіне қарағанда, үйсіндердің кейбір әскербасылары мен шенеуніктерінде, күнби сарайы жанындағы тағы да басқа лауазымды адамдардың алтын және мыс мөрлері болған. Үйсін мемлекетінің басында үлкен күнби тұрды. Кей зерттеушілер үйсін мемлекетінің ел-басын күнби деп те атап жүр. Қытай тілінде үйсін патшасын гуньмо деп атаған. Үлкен күнбиден кейінгі мемлекеттік лауазым күнби болды. Бұл — бас уәзір. Одан кейіңгі лауазым — тулы (дулы), бұл Қытай мемлекетіндегі үлкен уәзірмен дәрежелес болды. Әскер оң және сол қанатқа бөлінді, оларды екі қолбасы басқарды. Елдің жоғарғы сотының қызметін билер деп аталатын екі орынбасары атқарды, оларды даруға (дарту) деп атады. Абыз атанған лауазым діни басшылықты іске асырды. Бұдан кейінгі мемлекеттік лауазым — бүкіл ұлыстың шыбегі (биі) болды. Оның екі орынбасары болған. Ел билейтін лауазым иелерінің тапсырмаларын орындатып отыратын атқосшы мансаптары болды. Үйсін мемлекетінің астанасы Ыстықкөл жағалауындағы Чигучэн қаласы болды.